Naar schatting 800.000 Vlamingen doen op een of andere manier aan informele zorg. In de meeste gevallen zorgen ze, volgens de peiling, voor hun partner (41%), moeder (22%) of vader (10%). Meer dan vier op de tien geeft aan dat de eigen fysieke gezondheid hierbij een groot struikelblok is. Ze vrezen dat ze er effectief mentaal en fysiek onderdoor zullen gaan. Zelf ziek of zorgbehoevend worden: daar ligt de helft van de mantelzorgers van wakker.
Weinig steun
Vier op de tien mantelzorgers dromen van meer financiële steun van de overheid of zelfs van een volwaardige verloning voor hun inspanningen. Verder verlangen ze naar meer tijd voor zichzelf, een vakantie samen met de zorgbehoevende en een assistent die praktische taken kan overnemen.
Het Vlaams regeerakkoord zet thuiszorg en mantelzorg echter nog meer onder druk. Zo voorziet de begroting voor thuiszorg minder dan 2,5% groei, wat al het absolute minimum is om tegemoet te komen aan het toenemend aantal Vlamingen dat hieraan nood heeft.
Dat leidt tot nog kortere zorgbeurten, met minder kwaliteitsvolle zorg en meer werkdruk voor het personeel. Uit de bevraging blijkt dat mantelzorgers vooral nood hebben aan waardering, in de vorm van een luisterend oor, tijd voor zichzelf of financiële steun.
De gemeentelijke mantelzorgpremie komt hieraan tegemoet en is voor mantelzorgers niet alleen een financiële ondersteuning, maar ook een uiting van waardering voor hun engagement en inzet. Helaas stellen we vast dat, de voorwaarden voor het verkrijgen van een gemeentelijke mantelzorgpremie alsmaar strenger worden, waardoor steeds minder mantelzorgers hiervan kunnen genieten. Samana betreurt dit ten zeerste.