De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Sun Araw – Off Duty/The Boat Trip
Muziek, Recensie, Dubstep, Experimentele muziek, Sun Araw, Off Duty, The Boat Trip, Afrorootsreggae, Dub, Reggae, Review -

Sun Araw – Off Duty/The Boat Trip

donderdag 31 maart 2011 09:10
Spread the love

Sun Araw – Off Duty/Boat trip (Not Not Fun)

Zaterdagavond… Prettige paddenstoelen in de aanslag, een half uurtje wachten en hup: de dubbel-ep van Sun Araw op play. Een festijn van kleurencombinaties en de muren prettig zien dansen, terwijl je gezelschap nu eens felle gelijkenissen vertoont met ET, dan wel met een uitgelaten indianenstam die midden de huiskamer een regendans uitvoert. Het enige wat rest wanneer de 45-minuten durende plaat eindigt is de replayknop hard opnieuw indrukken, in de hoop dat de muziek in een eindelooze loop uit de boksen blijft schallen.

Het mag duidelijk zijn, multi-instrumentalist Cameron Stallone maakt muziek die je fantasie prikkelt en je naar de rand van de werkelijkheid duwt. Psy-che-de-li-ca plachten sommigen te etiketteren. Stallone mag dan afkomstig zijn uit Austin, Texas, diep vanbinnen schuilt een indiaan, die zich enkel laat zien wanneer hij een gitaar in de hand heeft. Reggae en afroritmes worden aangevuld en afgewisseld met ritueel gezang, een scheut ruis, een pak gitaargerammel en verborgen onder dat alles kleine gitaarsolo’s en vooral veel gekte. Het resultaat valt te betitelen als relaxte reggaedrones, afrobop of beter nog experimentele afrorootsreggae waar je languit van kan genieten.en die van een andere planeet lijkt te komen.

Op opener ‘Last Chants’ wordt een lading ruis in je gezicht gesmeten, met onder de golven gepiep, geknars en ongestructureerd gitaargepingel. Uit die geluidsbrij wordt een nummer geboetseerd dat na pakweg twee minuten vorm krijgt. De met een veelvoud aan effecten gelardeerde gitaarriff vormt het kader waarrond de rest van het nummer is gebouwd. Het instrument klinkt robotisch, zodat het gevoel ontstaat dat er buitenaardse krachten actief zijn die de boel manipuleren. Wat volgt is een waterval aan gekte. Een tweede gitaarlijn pingelt er schijnbaar wat op los, een gebroken keyboard dat slechts enkele noten kan spelen (of zo lijkt het toch) piept,  terwijl de drums het behoorlijk repetitief houden. Het geheel werd overgoten met een stevige scheut echo, wat enkel het bevreemdend effect versterkt. Elke tien seconden ontploft de boel op subtiele manier: beide gitaren worden aangeslagen, keyboards geven een sneer en de cymbalen rinkelen. De volumemeter ging ongetwijfeld over de rooie in de studio, waardoor de muziek samenplooide tot een soort aangename ruis.

‘Midnight Locker’ bevat dezelfde elementen: echo, schijnbaar richtingloos gepingel en een overvloed aan effecten. Opvallend is de aanwezigheid van een saxofoon, of zo lijkt het althans, en een scheut zang – of wat daarvoor moet doorgaan. Er is geen tekst, er worden enkel klanken – mantra’s haast – herhaald. Het tweede nummer is een pak rustiger, waardoor duidelijker wordt dat het ritme wordt bepaald door het keyboard en niet door de drums. Net als in free jazz, laat Sun Araw veel, zoniet alle compositieregels vallen, om een vrij uniek geheel te bekomen.

‘Deep Temple’ sluit ‘Off Duty’ af. Het is een lange psychedellische groove van meer dan tien minuten, aangedreven door een zweverige elektrische gitaar die bovendien de hele tijd overstuurd is. Ook de orgeltjes en de opzwepende zang (menen we daar toch een tekstflarde ‘Get Out’ te verstaan?) zweven als het ware. Het wel heel rudimentaire drumpatroon en de bas die slechts twee noten eindeloos lijkt te herhalen hebben iets tribaals.

Het tweede deel van de plaat, ‘Boat Trip’ trekt dezelfde lijn door. Zowel ‘In the Trees’ als ‘Canopy’, die nochtans uit 2008 dateren, sluiten perfect aan bij ‘Off Duty’. .

Omschrijven waar Sun Araw ronddwaalt in het muzikale spectrum is zowat nog moeilijker dan een regering vormen. Sun Ra en Fela Kuti die in dezelfde band spelen als Jimmy Page en Santana is een schampere poging. ‘Off Duty/The Boat Trip’ is een verbijsterende muzikale trip waar je niet krampachtig vat moet op krijgen, maar die je als gids dient te gebruiken op een muzikale wandeltocht. Hoe dan ook, het geluid van deze vrolijke bende is behoorlijk uniek en is een absolute must voor iedereen die van avontuurlijke gitaarmuziek houdt.

http://www.myspace.com/sunaraw

take down
the paywall
steun ons nu!