In het conservatief wereldbeeld gaat het identitair denken op zoek naar het behoud van het volkseigene. De Vlaming naast of tegenover de Waal. De Brusselse identiteit, het zinneke, is al moeilijker te duiden, laat staan het innovatief negentiende-eeuwse concept van het onafhankelijke België.

Op wereldschaal beschreef Lode Claes (die andere oprichter van het Vlaams Blok en directeur van Trends) reeds de echte dreiging voor Europa, die van de Islam voor onze Joods-Christelijke beschaving.
Vanaf de verlichtingsidealen gaat een progressief wereldbeeld uit van universele rechten van de mens. Vandaag delen het liberalisme en de sociaaldemocratie dat wereldbeeld waarbij de historische background geen drempel mag zijn om de mondiale en lokale uitdagingen inclusief te erkennen.

Als Conner Rousseau zich niet thuis voelt in het straatbeeld van enkele wijken in Sint-Jans-Molenbeek is dit een eerlijke uiting van wat hij aanvoelt. Als die uitspraak gesitueerd wordt in een identitair discours schurkt ze aan bij racisme. Vanuit een progressief wereldbeeld ligt dit anders: wie op zoek gaat naar sociaaleconomische partners of naar maatschappelijke vernieuwing, doet dit zorgzaam over de gemeenschapsgrenzen of de levensbeschouwelijke keuzes heen. Perspectief bieden betekent ruime coalities zoeken waaraan ieder kan deelnemen. Vanuit het eigen referentiekader of door in elkaar op te gaan.

Anno 2024 lijkt het evident dat elkeen in de eigen omgeving progressieve of conservatieve voorkeuren herkent en erkent.
Als Brusselaar heb ik geleerd me te verzetten tegen het beeld in Vlaanderen van een homogene Vlaamse minderheid in de hoofdstad. De hernieuwde samenwerking met de Franstalige zusterpartijen (na de splitsingslogica vanaf de roaring sixties om tot een wederzijdse erkenning te komen) is daarbij een zegen.
Een gebrek aan interesse voor de moslimgemeenschap (Mohamed is niet Ahmed, Fatima is niet Loubna) kan ook mee verantwoordelijk zijn voor de vaststelling dat nieuwe gemeenschappen ondervertegenwoordigd zijn binnen het georganiseerde middenveld of partijlandschap.

Voor conservatief Vlaanderen is de vijandigheid tegenover de conservatieve fracties van de nieuwe gemeenschappen een gegevenheid. Mag Conner Rousseau de archaïsche kenmerken binnen die gemeenschappen laken om aansluiting te zoeken bij de progressieve fracties? Zeker als we merken hoe conservatisme ook een beslotenheid kan inhouden. Laten we hopen dat er aan conservatieve zijde een dialoog tot stand kan komen tussen het eigen Vlaams identitair discours en de nieuwe gemeenschappen die veroordeeld zijn op hetzelfde territorium samen te leven.

De gretigheid waarmee Tom Van Grieken de uitspraken van de Vooruit voorzitter over Molenbeek omarmt als gefundenes Fressen, voorspellen weinig goeds. Hij wil het beeld in de Vlaamse publieke opinie van een homogeen conservatief Moslim Blok zo lang mogelijk bestendigen …
Dat de Parti Socialiste in Franstalig België ruziet over de wijze waarop de integratie van iedereen zich in respect met onze open liberale samenleving moet realiseren, is eveneens een feit. Maar dat intern gehakketak stelt de beoogde integratie binnen de samenleving, als principe, niet in vraag. Integendeel.