Stil-staan, vrede en veerkracht

Het heeft mij verheugd in Tertio 723 van 18 december het dossier over nieuwe aandacht voor stil-staan te lezen, naar inhoud en toon wordt hier iets bijzonders geboden: gesterkt door het bewustzijn dat er een spirituele dimensie bestaat die mensen goed doet, schetsen diverse figuren een waarheidsgetrouw beeld van onze samenleving waarbij zij ook de eigentijdse gebrokenheid benoemen. Terwijl toonaangevende politici nog niet veel verder komen dan lippendienst bewijzen aan “een warmere samenleving” op allerlei congressen, laten (christelijk) geëngageerde figuren in Tertio optekenen dat er naast grote verworven welvaart in onze bevolking een sluipend probleem heerst van gebrek aan innerlijke vrede, aan verbondenheid met zichzelf en met anderen, aan veerkracht en relatievaardigheid. Vervreemding, sociale angsten, een versnipperd bestaan, veel depressies en onaanvaardbaar hoge zelfdodingscijfers, het zijn kwalen die week na week minder vallen te camoufleren. Speelt gêne de mannen en vrouwen van de Wetstraat parten om eindelijk die kwestie te benoemen en radicaal aan te pakken? Een nieuwe brochure met gelukstips zal niet volstaan, innerlijke vrede en veerkracht zouden een rode draad moeten zijn in alle beleidsbeslissingen, van meer groenvoorziening in stedelijke gebieden over meer kansen voor hechting van kinderen aan de ouders tot steun aan spirituele initiatieven en menselijker arbeidsvoorwaarden. Hopelijk wordt de thematiek tijdens de volgende verkiezingen een strijdpunt, naast de traditionele klemtoon op koopkracht en economische groei.  Niet alleen het klimaat, ook het psychologische klimaat verdient politieke aandacht en zorg.