De uitval van het RN kan verbazing wekken. De gewraakte uitdrukking lijkt toch juist het duidelijke verschil tussen jongens en meisjes, tussen mannelijk en vrouwelijk, te beklemtonen. Of is het de toewijzing van de kleuren die problematisch is? Net als in België verschilt in Frankrijk de kleurkoppeling volgens de regio. Terwijl rose vaak meisjesachtig en typisch vrouwelijk geacht wordt en blauw krachtig mannelijk (de Franse, mannelijke nationale voetbalploeg wordt aangeduid als “les Bleus”), kan dat ook anders. De burgemeester reageert dan ook door hierop te wijzen: “Ik moet u in herinnering brengen dat in de Provence de kleine meisjes in het blauw gekleed worden. Omdat dat de kleur van de Maagd Maria is. Traditioneel worden ze dus niet in rose gekleed.” Maar goed, de betwiste formulering werd geschrapt, Antibes kan officieel “kindvriendelijk” worden.
Een artikel hierover in de plaatselijke pers (Nice Matin) krijgt merkwaardige reacties mee, zoals:
- Ik heb er genoeg van, zo’n samenleving waarin heteroseksualiteit een gebrek wordt dat tot elke prijs geëlimineerd moet worden met zware aanvallen van de LGBT’s en de “zonder genre”. Laat ons in vrede onze heteroseksualiteit beleven!
- Voor wanneer een superenquête over die bewegingen die uit de VS komen en die onze samenleving willen ontwrichten? Zelf beslissen over je gender, babytruitjes voor pasgeborenen die wit zijn met een zwart kruis erop, de non-binaire mode, het “no-sex”, het “asexe”. Dat is nu al vijf jaar dat dat overduidelijk is.
- Vandaag worden alle grondslagen of waarden van onze samenleving in vraag gesteld. Op vraag van wie? Is het niet helemaal krankjorum om op het ogenblik waarop de Fransen zich uitsloven om hun gezondheid en hun werk te redden de maatschappij aan te vallen: gendertheorie… Welke zijn die bewegingen in Frankrijk, en niet in de VS, die in deze periode van pandemie deze ideologische eisen stellen?
Het is haast niet te geloven dat deze reacties voortkomen uit de simpele vermelding “rose voor de jongens, blauw voor de meisjes” in een administratieve tekst. Het lijkt wel alsof de gemeenteraad van Antibes een woelig congres was over gendertheorie en rechten van holebi’s, transen enz. Bovendien hebben de commentaarschrijvers en -schrijfsters het gevoel dat hun iets wordt aangedaan, terwijl de gendertheorie toch maar gaat om wat anderen willen en voor zich opeisen. Niemand wil toch heteromensen bekeren tot homoseksualiteit? Maar kennelijk stort de wereld van de geprikkelde lezers en lezeressen in als er aan bepaalde overtuigingen geraakt wordt.
Vrouwenkleding: te lang, te kort?
Wat heeft de bekritiseerde uitdrukking eigenlijk te maken met sociaal constructivisme? Zouden de RN-raadsleden zich de cover van dat boek uit 2015 herinneren dat die formulering als titel had en ging over de manier waarop sekseverschillen de voorbije vijf eeuwen door de cultuur geproduceerd werden bovenop de biologische verschillen? Maar of ze dat boek gelezen hebben, is twijfelachtig, en of ze andere boeken over het onderwerp kennen evenzeer. In Frankrijk is er nochtans geen gebrek aan literatuur over gendertheorie voor wie zich daarover wil informeren. De lijvige Encyclopédie critique du genre heb ik binnen handbereik staan. En daarnaast staat sinds een paar dagen La bicatégorisations de sexe, Entre droit, normes sociales et sciences biomédicales, een bundel apart leesbare opstellen. Ik vermaakte me pas nog met het lezen van het essay “Te lang of te kort: de contradictorische geboden voor de vrouwelijke kledij” door Lisa Carayon en Julie Mattiussi.
Officieel bestaat er in Frankrijk vrijheid om je te kleden zoals je wil. Maar dat is schijn. Het verbod voor vrouwen om een pantalon te dragen is dan wel afgeschaft (in 2013!), maar toch zijn vrouwen aan meer regels gebonden dan mannen. Terwijl de Franse politiek inhakt op de islam wegens het gebrek aan gelijkheid tussen de seksen, blijkt de Franse justitie toch met gendernormen te werken. De beide seksen zijn gelijk voor de wet, maar mannen zijn gelijker dan vrouwen, om Orwell te parafraseren. Toch gelden er ook voor mannen gendergebonden normen, zoals blijkt uit rechtszaken waarin het gaat om oorringen van een man of een bermuda, gedragen op het werk… Een intrigerende kwestie.
Wordt vervolgd
“Franse kernenergie? Ongelooflijk dat hun leugencam... 
