In Egypte heeft de regering van eerste minister Essam Sharaf zijn ontslag ingediend na groeiend straatprotest en gevechten met de politie. Het kabinet maakte na de val van Moebarak deel uit van een overgangsregime onder hoede van de militaire raad. Die raad heeft nu de keuze om het ontslag al dan niet te aanvaarden.
In de studio van de vrt zei Rudy Vranckx dat de revolutie in een nieuwe fase is terechtgekomen. En toen was het kabinet-Sharaf nog gewoon aan. Oppositiegroepen riepen vorige week op om dinsdag tegen de “contrarevolutie” van het Egyptische leger te betogen. Vanaf vrijdag verspreide het protest zich gevoelig over meerdere steden. Na clashes met de politie afgelopen weekend zijn enkele doden en heel wat gewonden gevallen.
Het duidt er op dat de politieke revolutie in Egypte nog niet gestreden is. Maarschalk Mohamed Tantawi is de leider van de militaire raad die sinds de val van Moebarak de touwtjes in handen heeft. De roep om verandering en democratische verkiezingen richt zich tegen die raad en heeft ook arbeidsconflict in het kielzog. Op zijn beurt gebruikte het regime het argument dat de overgang na de val van Moebarak rustig en op een begeleide manier moet verlopen. Het regime bezondigt zich echter wel aan repressie.
Dat het kabinet-Sharaf zijn ontslag indient komt voor velen in het buitenland toch als een verassing. Tunesië hield ondertussen al een maand geleden verkiezingen zonder veel problemen. Maar ondanks het feit dat ook Tunesiërs protesteren, verliep de aanloop naar de verkiezingen rustiger. Dat verschil heeft te maken met de macht van het leger in Egypte. Die heeft naast de duizenden jongeren, werklozen en werkers in precaire omstandigheden nu ook de burgerlijke oppositie tegen zich in het harnas gejaagd.
In Tunesië is het ongegenoegen niet kleiner of oppervlakkiger maar tot nog toe wel meer verdeeld gebleven. Daarentegen wordt de hele Egyptische bevolking geconfronteerd met een militair-bureaucratisch regime dat de macht niet uit handen wil geven. Het is de gemene deler die het protest tegen zich aanwakkert. Het kabinet-Sharaf heeft Mohamed Tantawi en zijn militaire raad nu de hete aardappel toegeschoven.
Kiest die voor hardnekkige weerstand dan kan de chaos die er op volgt het protest tot radicale conclusies drijven. Zowel de Moslimbroeders als oppositiefiguur El Baradei hebben namelijk niet de steun van de hele beweging. Een andere optie is de (geleidelijke) machtsafstand om de revolutie alsnog langs parlementaire kanalen af te leiden. Dat is wat veeleer in Tunesië is gebeurd. Maar in beide gevallen is de omwenteling nog niet onmiddellijk beëindigd.
De kans dat de zogenoemde Arabische Lente in Egypte en elders een staartje krijgt, blijft erg groot. Jongeren bijvoorbeeld zijn er een belangrijk deel van de bevolking, en van het straatprotest. Zij worden vandaag met een hoge werkloosheidsgraad tot 33% geconfronteerd.
