“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers.

Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

***

Sinds 7 oktober 2023 organiseren Israël, zijn apologeten en andere lakeien een georkestreerde campagne om elk verschil tussen de Palestijnse burgerbevolking en de Palestijnse strijders uit te wissen.

Vertrouwd draaiboek

“Het gaat daar om een volledige natie die verantwoordelijk is voor het gebeurde”, verklaarde het Israëlische staatshoofd, Isaac Herzog, op 13 oktober. Andere Israëlische leiders hebben, praktisch zonder uitzondering, gelijkaardige meningen uitgedrukt.

Zoals dikwijls hebben de VS bewezen dat ze meer pro-Israëlisch zijn dan Israël zelf. Deze week, bijvoorbeeld, raadde Tim Walberg, een verkozen lid van de Amerikaanse legislatuur, aan dat de aanpak van de Gazastrook “zou moeten zijn zoals die van Nagasaki en Hiroshima geweest was. Maak het snel af.”

Het is een gekend script. Demoniseer je vijand met lugubere propaganda over opzettelijke, systematische duivelse barbaarsheid, in het bijzonder tegenover lieve kinderen en weerloze vrouwen, en demoniseer daarna een volledig volk en maatschappij door hen de verantwoordelijkheid te geven voor het bestaan van deze vijand.

Zoals dikwijls hebben de VS bewezen dat ze meer pro-Israëlisch zijn dan Israël zelf

In Nazi Duitsland, bijvoorbeeld, werden communisten beschuldigd van elke mogelijk inbeeldbare verdorvenheid en werden “de Joden” beschuldigd van het produceren van het communistische gevaar.

De onophoudelijke campagne van de Duitse staat tegen het “Joods-Bolsjevisme” was een belangrijk onderdeel van het heksenbrouwsel dat uiteindelijk tot de Holocaust leidde.

De verhalen die geproduceerd worden om Israel’s genocidale oorlog tegen de Palestijnen in de Gazastrook te voeren zijn niet fundamenteel verschillend.

Israël, zijn apologeten en andere lakeien (niet in het minst de mainstream Westerse media) hebben ons overstroomd met verhalen over baby’s die geroosterd werden in ovens, massale verkrachtingen en gelijkaardige gefabriceerde “rapporten” over onbegrijpelijk sadisme.

Nooit te laat om een kans te missen om steun te mobiliseren voor zijn favoriete bondgenoot, ging de Amerikaanse President, Joe Biden, zelfs zo ver dat hij herhaaldelijk openlijk beweerde dat hij gruwelijke beelden had gezien van baby’s die onthoofd waren door Hamas, zelfs nadat zijn assistenten schaapachtig toegaven dat die enkel in zijn verbeelding bestonden.

Wat de algemene Palestijnse bevolking betreft, was bewijsstuk A: “Zij verkozen Hamas”, en daarom zijn zij nu aan het oogsten wat ze zaaiden. Velen gaan nog verder, zoals Herzog, bijvoorbeeld, die erop aandringt dat “deze retoriek over een burgerbevolking, die niet op de hoogte en niet betrokken zou zijn, niet waar is.”

Het is absoluut niet waar. Ze hadden kunnen in opstand komen. Ze hadden kunnen vechten tegen dat kwaadaardige regime dat zich meester maakte van Gaza door middel van een staatsgreep.” In andere woorden, de Palestijnen in Gaza hebben een dubbele verantwoordelijkheid: eerst omdat zij voor Hamas stemden, en daarna omdat zij de beweging niet omverwierpen nadat zij aan de macht kwam in de Gazastrook.

Gelijkaardige variaties door andere Israëliërs en Amerikaanse leiders stellen dus klaar en duidelijk dat de enige keuze, die de Palestijnen hadden om het huidige cataclysme te vermijden, erin bestond voor Likud te stemmen.

Absurd

Er zijn meerdere problemen wat betreft het argument dat begint met, “Jullie verkozen hen!”. Eerst en vooral, Israël heeft tenminste 15.000 kinderen gedood. Personen dus die onder de leeftijd van stemrecht zijn en dus nooit gestemd hebben en nooit zullen stemmen.

Vermits de laatste verkiezingen plaatsgrepen in 2006, dus bijna 20 jaar geleden, hebben vele duizenden – ongetwijfeld een meerderheid van degenen die omgekomen zijn op de slachtvelden van Gaza – nooit voor iemand gestemd.

Op de tweede plaats, won Hamas inderdaad een absolute meerderheid van de zetels in het Parlement na de parlementaire verkiezingen van 2006, die beoordeeld werden als correct en volledig vrij en fair. Alhoewel dit in werkelijkheid niet zo was.

In de verkiezingen van 2006 werden de Westbank en de Gazastrook niet betwist als een enkel kiesdistrict, maar werden zij verdeeld in vijftien kiesdistricten, een weerspiegeling van de gouvernementen binnen deze grondgebieden.

Hamas bezat genoeg discipline om een enkele lijst van kandidaten op te stellen voor elk van deze districten. De Fatah-beweging was alles behalve goed georganiseerd.

Vele kandidaten, die bij de opstelling van de verkiezingslijsten in hun officiële staten niet geselecteerd werden door Mahmoud Abbas en zijn dichtste partner op dat moment, Muhammad Dahlan, vormden concurrerende lijsten. In sommige gevallen zelfs verschillende lijsten.

En daarbovenop betwistten leiders van vooraanstaande lokale families, die normaal Fatah steunden, maar die in vele gevallen uitgesloten werden van de officiële Fatah-lijst, de verkiezingen en kwamen zij op als onafhankelijken of vervoegden zij een van de niet officiële Fatah-lijsten.

Indien het verkiezingssysteem had afgezien van de veelvuldige districten zouden dergelijke cijfers veel minder invloed gehad hebben en waren de opiniepeilingen waarschijnlijk bevestigd. Maar dit was niet het geval.

Het idee dat volledige maatschappijen collectief moeten gestraft worden voor de handelswijze van hun verkozen leiders is een redelijk recente innovatie

Het resultaat was dat Hamas er niet in slaagde de meerderheid van de stemmen van het volk te winnen, maar, dankzij de wanorde van zijn rivalen en een verkiezingssysteem dat aan de lokale krachten een stimulans en een kans gaf om verder de stemmen voor Fatah af te remmen, versloeg Hamas desondanks Fatah in termen van aantal zetels in het Parlement.

Als we alle bovenstaande factoren samenbrengen, is het duidelijk dat weinig slachtoffers van de genocidale campagne voor Hamas stemden.

Maar laat ons aannemen dat Hamas de stemmen van het volk won. Verandert dat er iets aan? De idee dat volledige maatschappijen verantwoordelijk moeten gehouden en collectief gestraft moeten worden voor de handelswijze van hun verkozen leiders is een redelijk recente innovatie, die van ongeveer 7 oktober 2023 gedateerd is.

Een ander opvallend kenmerk van deze redenering is dat zij niet consistent wordt toegepast of weerhouden voor alle officiële vijanden. George W Bush werd, bijvoorbeeld, in 2004 herverkozen door de meerderheid van zowel de kiesmannen als het volk, meer dan een jaar nadat hij de illegale invasie en bezetting van Irak lanceerde. Nochtans, de idee dat de Amerikaanse maatschappij zou moeten aanzien worden als verantwoordelijk en dat volledige Amerikaanse steden zouden moeten herleid worden tot puin als straf voor hun verkiezingsgedrag heeft nooit echt trekkracht gehad.

Gelijkaardig, wat doe je met een maatschappij die herhaaldelijk Benjamin Netanyahu herverkiest, tot op het punt dat hij ondertussen Israëls Eerste Minister is die het langst aan de macht geweest is, en de laatste reis naar de stemlokalen gaf hem zelfs Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich als coalitiepartners?

Het is waarschijnlijk beter daar niet over te beginnen.

Nog absurder – eigenlijk, even absurd – is de idee dat een maatschappij kan verantwoordelijk gehouden worden  voor het niet omverwerpen van een regering die met dwang regeert. Wel, dat is precies waarvoor Israëls staatshoofd, samen met vele anderen in de Amerikaans-Israëlische echo-kamer, hebben gepleit.

“Zij verkozen Hamas” werd genormaliseerd als een rechtvaardiging voor de genocidale oorlogsvoering en voor de opzettelijke strategie van hongersnood

(Alhoewel Hamas democratisch verkozen werd in 2006, greep het in 2007 de macht in de Gazastrook om een staatsgreeppoging, op gang gezet door Elliot Abrams en Muhammad Dahlan, te voorkomen).

“Zij verkozen Hamas” werd zo dikwijls herhaald dat het genormaliseerd is geworden als een rechtvaardiging voor de genocidale oorlogsvoering, en nu ook voor de opzettelijke strategie van hongersnood.

Dit bewijst, eens te meer, dat, wanneer het aankomt op het leveren van apologie voor Israel en demonisering van de Palestijnen, er geen beperkingen of grenzen zijn. Alles is toegelaten.

Dit is de vertaling van een X-twitterdraad van Mouin Rabbani door Roos De Witte. Je kan Rabbani volgen op X @MouinRabbani

De in Nederland geboren en opgegroeide Palestijn Mouin Rabbani is onderzoeker bij het Institute for Palestine Studies in Amman, Jordanië, hoofdredacteur van het webmagazine Jadaliyya en redactielid van het Middle East Research and Infirmation Project (MERP).

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier