“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.
DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)
* * *
“Maar als we geweld moeten gebruiken, is het omdat we Amerika zijn, wij zijn de onmisbare natie. We staan pal en we zien verder dan andere naties in de toekomst, en we zien hier het gevaar voor ieder van ons. Het geheugen van onze natie is groot en ons bereik is ver.” Minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright (1998)
“We zijn de onmisbare natie. Amerikaans leiderschap is wat de wereld bij elkaar houdt” President Joe Biden (2013)
“De VS zijn nog steeds…’de onmisbare natie’ in het Midden-Oosten”, David Ignatius, columnist The Washington Post (2024)
Er is geen betere uitleggende indicator van de Amerikaanse arrogantie en verwaandheid dan de zelf toegekende titel van ‘onmisbare natie’. Experten en critici geloven dat de notie van ‘onmisbare natie’ zijn wortels heeft in het post-Koude Oorlogstijdperk dat volgde op de ineenstorting van de Sovjetunie in 1991.
In werkelijkheid waren de ideologische wortels van de ‘onmisbare natie’ echter reeds ‘aanwezig bij de creatie’, als ik de titel van minister van Buitenlandse Zaken Dean Acheson’s scherpe memoires mag lenen (Present at the Creation, 1987).
De idee van het unieke internationale prestige van de VS was al een deel van het debat van de founding fathers over hun wereldwijde rol in 1789. Vrijzinnige experten en critici voeren aan dat het ‘internationalisme’ van de VS uniek was voor de 20ste -eeuwse diplomatie, maar onze noties van vrije handel en vrijzinnige democratie waren er vanaf het begin.
De idee van het unieke internationale prestige van de VS was al een deel van het debat van de founding fathers over hun wereldwijde rol in 1789
Experten citeren voormalige presidenten Woodrow Wilson (1913-1921), Franklin Roosevelt (1933-1945) en Harry Truman (1945-1953) in hun discussies over ‘internationalisme’, maar president John Quincy Adams (1825-1829) “stelde zich de VS voor als een bedreiging voor de autocratische regimes in Europa”, met als argument dat “Amerika (in tegenstelling tot die Europese regimes) niet actief op zoek gaat naar monsters om te vernietigen”. Adams voegde eraan toe dat de “invloed van ons voorbeeld hen allemaal zonder enige uitzondering zal omverwerpen”.
Het succes van de Revolutionaire Oorlog (de afscheuring uit het Britse koloniale rijk) schiep een soort Amerikaans nationalisme en internationalisme dat zich manifesteerde in onze negentiende-eeuwse oorlogen tegen Groot-Brittannië (1812), Mexico (1846) en Spanje (1898).
De Amerikaanse Grondwet zegt weinig over oorlog, vrede en diplomatie. Artikel 1 geeft het Congres de macht de oorlog te verklaren. Artikel 2 geeft de president de macht om als leider te functioneren. Maar de founding fathers accepteerden de uitspraak van (de eerste VS-president) George Washington (1789-1794) dat “wie vrede wenst, bereid moet zijn om oorlog te voeren”. Reeds vanaf 1783 riep (eerste VS-minister van financiën) Alexander Hamilton op tot het opstellen van onze allereerste nationale veiligheidsstrategie.
De bemerking van David Ignatius (columnist bij de Washington Post) dat de VS de ‘onmisbare natie’ zijn in het Midden Oosten is uiterst naïef. In werkelijkheid is het Midden Oosten onze doornstruik. We hebben geen invloed op Israël, de supermacht in de regio. We waren niet eens bij machte – en soms onwillig – om het leed van onschuldige Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever te verminderen. We waren niet bij machte regionale actoren ervan af te brengen of geweld te gebruiken ondanks onze militaire aanwezigheid in de regio.
De VS en Israël staan volledig op gespannen voet over het post-oorlogscenario, over de idee van een tweestatenoplossing, de rol van de Palestijnse Autoriteit in Gaza en de rol van de Arabische staten bij de heropbouw van Gaza. President Biden’s speech op de 100ste dag van de Gaza-oorlog maakte niet eens melding van de meer dan 24.000 Palestijnen die gedood werden in deze oorlog, de meesten vrouwen en kinderen.
Bidens beslissing om de oorlog uit te breiden tot de Rode Zee was voorspelbaar met het oog op de ontwikkelingen op zee in de regio, maar het is onwaarschijnlijk dat dit een positieve impact zal hebben op de acties en het beleid van Jemen en van de Houthis.
De Amerikaanse en Britse aanvallen kunnen daarentegen leiden tot een meer uitgebreide oorlog die Hezbollah in Libanon erbij betrekt aan de noordgrens van Israël. Op 16 januari lanceerde de Iraanse Revolutionaire Garde raketten op een basis van de Israëlische inlichtingendiensten in de Iraaks-Koerdische regio, niet ver van het consulaat van de VS.
Meer terrorisme in de regio is eveneens waarschijnlijk.
Als er één onmisbare factor is in deze snel veranderende internationale omgeving, dan is dat de nood aan globale diplomatie en samenwerking. De internationale sleuteluitdagingen zijn strategische stabiliteit, de groei van het conventionele wapenarsenaal, internationaal terrorisme en klimaatverandering.
Er zijn geen aparte ‘onmisbare naties’ in deze context van moeilijke geopolitieke uitdagingen
Er zijn geen aparte ‘onmisbare naties’ in deze context van moeilijke geopolitieke uitdagingen. We hebben talentvolle VS-diplomatie nodig en we moeten stoppen met onze toevlucht te nemen tot contraproductieve platitudes als de ‘onmisbare natie’.
De ultieme ironie is dat een natie die zo veilig is dankzij vriendelijke grenzen in het noorden en het zuiden en dankzij beschermende oceanen in het oosten en het westen toch zo onveilig is geworden.
Amerikaanse medeplichtigheid aan Israëlische oorlogsmisdaden zal de invloed van de VS in andere internationale situaties in diskrediet brengen en de overweldigende evidentie van de Israëlische genocide zal bijkomende problemen veroorzaken.
De VS zullen niet worden geholpen door commentaren van president Biden, minister van Buitenlandse Zaken Blinken en de woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad John Kirby, die allemaal de aantijgingen van genocide afwezen als “waardeloos”.
De regering-Biden wil dat Rusland de internationale wetten volgt in Oekraïne maar heeft zelf niet het lef om van Israël hetzelfde te eisen in Gaza.
The Dangerous Myth of the “Indispensable Nation” werd vertaald door Bart Dewil. Melvin A. Goodman is hoogleraar over de rol van overheden aan de John Hopkins Universiteit. Hij is de columnist over nationale veiligheid bij Counterpunch
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
“Franse kernenergie? Ongelooflijk dat hun leugencam... 
