De University van New South Wales in Australië deed onderzoek naar de zogenaamde draaikolken van vervuiling, enorme gebieden in de oceaan waar stromingen steeds meer afval aanvoeren en waar een metersdikke laag plastic ontstaat.

“Er zijn vijf van dergelijke gebieden bekend in de subtropische oceanen tussen de continenten”, zegt Erik Van Sebille, een van de onderzoekers. “Elke draaikolk bevat zoveel plastic dat je met een net meer plastic zou opvissen dan biomassa. Uit ons onderzoek blijkt dat zich mogelijk een zesde draaikolk aan het vormen is in de Barentszee. Die is mogelijk pas over vijftig jaar echt te zien.”

Uit het onderzoek blijkt dat het afval van een bepaald continent over de hele wereld terecht kan komen. “Dat zegt ons dat geen enkel land individueel verantwoordelijk is. Oceaanvervuiling is een internationaal probleem dat een internationale oplossing vergt”, zegt Van Sebille.

Oceaantwitter

Voor het onderzoek gebruikten de wetenschappers drijfboeien om zo de oceaanstromingen in kaart te brengen. Elke boei zendt regelmatig een bericht van 140 karakters over zijn locatie en de plaatselijke omstandigheden. Van Sebille noemt het de “twitter van de oceanen”.

Uit de gegevens blijkt dat het afval de hele wereld rondreist om uiteindelijk op het punt te belanden waar oceaan- en luchstromingen samenkomen. Het is daar dat de enorme gebieden van vervuiling ontstaan.

“In die gebieden zie je niet zozeer grote stukken plastic of rubber eendjes of zo”, zegt Van Sebille. “De zon en de interactie met de oceaan breken plastic af in kleine stukjes die soms bijna onzichtbaar zijn voor het blote oog. Maar ook die stukjes hebben een schadelijke invloed op het ecosysteem. Vissen en meeuwen slikken ze in, terwijl fytoplankton erdoor dichter bij de oppervlakte gaat leven.”

Het plastic fungeert bovendien als kanarie in de mijn: ook giftige chemicaliën, die nog veel gevaarlijker zijn, surfen mee op dezelfde stromingen en kunnen zelfs geabsorbeerd worden door het plastic.

IPS