Ali Shuruf toont ons zijn woonkamer. Overal waar je kijkt, zie je grijs: het huis staat letterlijk tegen een muur. Het is de beruchte scheiding tussen Palestijnen en Israëli’s. “De muur omringt ons in het oosten, westen en zuiden”, verklaart de succesvolle Palestijnse aannemer. “We voelen ons als vogels in een kooi.”

De Joodse buurt Neve Ya’akov ligt net als Ar-Ram in Jeruzalem. Maar ze worden gescheiden door een 8 meter hoge betonnen muur. “We speelden voetbal samen. Nu hebben we geen contact meer”, zegt Fadhi Hijazi, een vriend van één van Shurufs zonen.

Israëlische bewonerskaart

De muur werd gebouwd als bescherming tegen mogelijke zelfmoordaanslagen na de Palestijnse intifada van 2000-2005. Tien jaar later is het grootste deel van Oost-Jeruzalem ommuurd.

De nieuwe grens scheidt niet enkel Joodse buurten van steden en dorpen op de Westelijke Jordaanoever, maar snijdt ook Palestijnse buurten die binnen de stadsgrenzen liggen af. Veel inwoners zoals Shuruf met een Israëlische bewonerskaart hebben geen toegang meer tot Jeruzalem. “Ik doe er een uur over om mijn buurman te bezoeken.”

“De muur is een racistisch ding dat haat zaait”, vindt Muhammad Turman, Shurufs schoonbroer. “De Israëli’s zijn het probleem niet, met hen zouden we in vrede kunnen leven. Het probleem ligt bij diegenen die de stad controleren.”

De strijd om Jeruzalem draait om demografische controle. In Oost-Jeruzalem leven vandaag ongeveer 200.000 Israëli’s en 300.000 Palestijnen. Maar de Palestijnse buurten zijn de facto afgesloten van de stad door de muur en Ar-Ram is zo’n buurt.

“Veel van de gemeentediensten waar we recht op hebben, bijvoorbeeld gezondheidszorg en onderwijs, zijn we kwijt. Door de muur heb ik mijn kinderen moeten inschrijven in een lokale, armere school”, legt Shuruf uit.

Hoge werkloosheid

De muur verergert de grimmige socio-economische realiteit. Volgens de Vereniging voor Burgerrechten in Israël is 78 procent van de Palestijnse inwoners van Oost-Jeruzalem arm. 40 procent van de mannen en 85 procent van de vrouwen is er werkloos.

De muur verslechtert de vitale verbindingen tussen Oost-Jeruzalem en Palestijnse economische centra op de Westelijke Jordaanoever, zoals Bethlehem in het zuiden en Ramallah in het noorden. Vroeger was Oost-Jeruzalem een hub voor de Westoever, nu is het ontoegankelijk voor Palestijnen zonder Israëlische vergunning. “Ons leven lag in Jeruzalem, niet in het Palestijnse deel”, zegt Hijazi.

Shuruf huurt nog een ander huis in Jeruzalem, om zijn Israëlische identiteitskaart te behouden. Zo geniet hij van de gezondheidszorg waar hij recht op had als inwoner van Jeruzalem voor de muur gebouwd werd. “Het is voor ons een kwestie van overleven onder Israëlische bezetting.”