Nieuws, Afrika, Samenleving, Politiek, Marokko, 20 februari-beweging, Koning Mohammed VI, Parti de la Justice et du Développement, Istiqlal partij -

Déjà vu-politiek in Marokko

Het eerste vooruitzicht voor een toekomstige regering onder leiding van de islamistische Parti de la Justice et du Développement (PJD) is een déjà vu gevoel. Marokko kent sinds 20 februari 2011 wekelijks betogingen en het ziet er niet naar uit dat dat snel zal veranderen.

zaterdag 10 december 2011 18:30
Spread the love

De overwinningsnederlaag van de PJD

De Istiqlal partij (nvdr: “partij van de onafhankelijkheid”, nationalistische partij) die de uitredende regering leidt, is de ware winnaar van de verkiezingen. Ze is met 60 zetels tweede geworden, na de PJD die 107 zetels in de wacht sleept. De Istiqlal partij zal waarschijnlijk een belangrijke rol spelen in de toekomstige regering. De socialistische USFP (nvdr: “Marokkaanse socialistische Unie”) bedankte en gaat in de oppositie. De PJD mag onder leiding van Abdillah Ben Kirane, de kastanjes uit het vuur halen. De 20 februari-beweging zal niet stoppen met betogen vooraleer er echt verandering komt. De PJD  zal zich in de toekomst moeten verantwoorden voor haar beleid en de Istiqlal partij kan er bij problemen ook naar verwijzen.

Onderdak in het paleis

De verkiezingsuitslagen op 25 november waren nog niet bekend en de PJD claimde al de overwinning. Abdillah Ben Kirane, haar secretaris-generaal, maakt op de persconferentie bekend dat zijn toekomstige regering in overeenstemming met de wil van koning Mohammed VI zal regeren.

Fouad Ali El Himma, gewezen minister van Binnenlandse Zaken en een goede vriend van koning Mohammed VI, heeft de partij PAM (Parti Authenticité et Modernité) opgericht en is waarschijnlijk bezig aan een comeback. Hij moest het veld ruimen nadat hij door de 20 februari-beweging met de vinger werd gewezen en beschuldigd van corruptie. Op 7 december 2011 nam koning Mohammed VI hem (terug) op in zijn koninklijk kabinet. Voor Ben Kirane was dit allemaal geen probleem. Maar voor de 20 februari-beweging is dit het bewijs dat er geen echte hervormingen zijn geweest. Waarschijnlijk zal een toekomstige regering in samenwerking met het koninklijk kabinet het beleid uitstippelen dat het paleis wil.

Was het maar 1999

Op 23 juli 1999 wordt Mohammed VI koning na het overlijden van zijn vader Hassan II. Hij zet een aantal hervormingen in gang, zoals meer rechten voor Berbers en vrouwen, de vrijlating van politieke gevangenen en het terughalen van bannelingen. Persvrijheid en vrijheid van vereniging worden de hemel in geprezen. Maar de hervormingen zijn niet de grote trendbreuk die Marokko nodig heeft. Een goed begin voor de vele activisten, maar een paar jaar later wordt een stagnatie vast gesteld.  Indien hij de hervormingen van anno 2011 toen had ingevoerd, waren er waarschijnlijk vandaag geen protesten. Voor veel activisten zijn deze hervormingen in 2011 too litte and too late.

De stad komt in opstand

Anno 2011 leeft ongeveer 60 procent van de Marokkaanse bevolking in de steden. Het is ook in die gebieden dat de 20 februari-beweging de protesten leidt. Het is ook de eerste keer in de Marokkaanse geschiedenis dat de verschillende ideologische stromingen structureel samenwerken. De beweging mag op veel sympathie rekenen bij de middenklasse. Het is vooral daar dat zich de bedreiging bevindt voor het paleis. Ze zijn de wijdverspreide corruptie zat en trekken gedeeltelijk mee de protesten. Veel intellectuelen steken hun sympatie niet onder stoelen of banken. Zelfs de Marokkaanse staatstelevisie blaast regelmatig de loftrompet over de 20 februari-beweging.

take down
the paywall
steun ons nu!