De hoop om een concreet, bindend akkoord af te sluiten dat in werking zal treden na 2012 is ondertussen opgeborgen. Er komt dus geen rechtstreeks vervolg op Kyoto. En dat komt hierop neer: tussen 2012 en 2020 is er geen enkele enkele internationale afspraak om de uitstoot van broeikasgassen terug te brengen.

Wat er wel op tafel ligt, is een voorstel om te onderhandelen over een akkoord dat in 2015 zal afgesloten worden. Dat akkoord zal in het beste geval in werking treden in 2020. Dit voorstel werd ingediend door de Europese Unie, en zou ondertussen door zo’n 120 landen gesteund worden,  waaronder de EU, Japan en Rusland. India is tegenstander van het voorstel, terwijl de positie van China op dit moment nog onduidelijk is. De VS zouden achter het voorstel staan, maar willen niet dat het uiteindelijk zal leiden tot een bindend akkoord. Ze gaan dus dezelfde weg op als tijdens vorige klimaattops.

Probleem is dat de inhoud van het voorstel dat nu op tafel ligt eigenlijk helemaal niet de hoogst noodzakelijke maatregelen bevat om de klimaatverandering tegen te gaan (meer info: vorige artikels). Toch gaat de groep landen die nu achter het voorstel staan alles doen om de tegenstanders van het voorstel mee te krijgen.

En je hebt dus tegenstanders aan verschillende zijden: Aan de ene kant zijn er de kleinere, minder machtige landen die het akkoord waarschijnlijk in de maag gespitst gaan krijgen. Landen die vaak zelf het grootste slachtoffer zijn van de klimaatcrisis, maar niet bij machte zijn om hun eigen eisen af te dwingen. Daarnaast heb je landen die willen dat de westere landen hun verantwoordelijkheid zelf nemen, voor ze eisen kunnen stellen aan de minder rijke landen (voorbeeld: India). En dan zijn er natuurlijk rijke industrielanden als de VS, die een akkoord, dat zelfs niet ver genoeg gaat om onze planeet te redden, gewoon weigeren te ondertekenen.

Een ander thema waar op dit moment over gediscussieerd wordt is het Green Climate Fund, opgericht op de vorige klimaattop in Cancún. Dit fonds is in het leven geroepen om voor een constante stroom van klimaatfinanciering te zorgen. De VS wil dat de Wereldbank het beheer van dit fonds op zich neemt, terwijl de ontwikkelingslanden dit geen goed idee vinden. Zij vertrouwen deze organisatie niet. Ook over de manier waarop het geld moet opgehaald worden is er nog geen consensus.