Van achter zijn rijkelijk versierde poppentheater neemt Prakash de touwtjes van zijn traditionele poppen in handen. Met een handigheid om u tegen te zeggen, stuurt hij de danspassen van zijn poppen.

Ze entertainen elk op hun eigen manier: een besnorde man neemt zijn hoofd in zijn handen en jongleert er mee. Een olifant maakt gekke bokkesprongen en raast als een bezetene rond. 

Een ruiter draait rondjes rond de romp van zijn paard. Eén voor één vermakelijke sketches voor groot en klein. Na het optreden verschijnt de poppenspeler ten tonele, een man met een pagri (tulband) op het hoofd en in Indische pyjama. Hij verkoopt zijn typische poppetjes aan koopgrage toeschouwers.

De geschiedenis van de Kathputl-poppen leidt ons naar de achtste eeuw.  De Maharadja riep deze kunstvorm in het leven om zichzelf te entertainen om de verveling van jacht en oorlogvoeren tegen te gaan. De poppenspelers leidden een nomadisch bestaan. Ze reisden door diverse religieuze wijken om er hun spektakel op te voeren.

Ze speelden in de straten zodat alle mensen het schouwspel konden bijwonen. Uiteindelijk vestigden ze zich in de staat Rajasthan in het noordwesten van India. Tot op heden is deze staat en meer specifiek Jaipur het epicentrum van de poppenkunst.

Bhatt maakt deel uit van de poppenkaste. "Ik ben al de twintigste generatie van mijn familie die de mensen met poppentheater animeert", glundert hij.  "We animeren niet alleen het publiek, de poppen hebben ook spirituele eigenschappen. Tijdens het moessonseizoen spelen we in de regen met de poppen. Zij staan in rechtstreeks contact met de natuurelementen. Veel mensen kopen onze poppen. Een kind dat met een pop slaapt, zal geen slechte dromen hebben. En als het de pop aanraakt, begint ze te dansen."

De minzame Indiër keert terug naar het nomadische bestaan van zijn voorouders. Sedert vier jaar reist hij de wereld rond met zijn theater. Hij vindt het belangrijk dat mensen in het buitenland de waarde van de Kathputli inschatten.

In India hebben de poppenspelers het moeilijk vanwege de snelle economische groei van het land. Bhatt bekijkt die economische vooruitgang bijgevolg vanuit een sceptisch standpunt. 

"De mensen zijn verslingerd aan hun tv en pc. Ze leiden een vluchtig bestaan en nemen geen tijd meer om onze waardevolle traditionele kunst te aanschouwen. Als deze evolutie blijft voortduren, is onze traditie ten dode opgeschreven", klaagt hij.

Met een gedeelte van de opbrengsten die hij haalt uit optredens en poppenverkoop steunt hij plaatselijke goede doelen. "De mensen hebben het moeilijk in Rajasthan. Door de opwarming van de aarde duurt het droge seizoen er veel langer dan vroeger. Vooral in juni en augustus speelt de droogte de mensen parten."

Wie een popje koopt, steekt bijgevolg onrechtstreeks de Rajasthaanse bevolking een hart onder de riem.

http://anarkelis.artblog.fr