Een mooie zaterdagochtend. Priemende zonnestralen schitteren ons tegemoet. Mijn maatje en ik fietsen naar een dorp zeven kilometer verderop, om verse groenten bij de boer. Een wekelijkse gewoonte.
Meteen goed nieuws: we zien een kleine toename van het aantal fietsers, die op weg zijn naar de stad.
Er is een lichte kentering in de mobiliteit. Stilaan grijpen meer mensen vaker naar de fiets voor korte afstanden. Ook in onze regio die wat heuvelachtig is.
Dat vinden wij als dagelijkse fietsers uiteraard leuk.
Maar als we eerlijk zijn vinden we die stijging (van het aantal fietsers op de weg..) veel te klein. Veel te veel; veel te veel te veel mensen blijven al die korte afstanden per auto afleggen. En ze blijven er die goedkope excuses voor gebruiken. Ook op een zaterdagochtend dus.

Eigenlijk moeten we terug naar de basis en komt het hierop neer: to Trump or not to Trump. Dat is de vraag die we ons moeten stellen.
We zijn het er (nagenoeg) allemaal over eens dat zulke mensen -die enkel om macht en geld de wereld runnen- onze wereld naar de vaantjes helpen; dat zij een bedreiging vormen voor onze samenleving.
Als dat zo is, kunnen we best niet meer in hun praatjes geloven en het anders doen. Een stap zetten in een andere richting, uit respect voor onszelf en de ander.
Dat kan bv. door niet meer mee te lopen in de rat race van big money en petrodollars. Door kleine stappen te zetten om het anders te doen, kunnen we een groot signaal geven.
Ga dus op zo’n mooie morgen niet per auto naar de bakker. Neem de fiets of ga te voet. Of bak zelf uw brood. Koester uw wereld en die van uw (klein)kinderen.
Terug naar een gewoon leven, met minder i.p.v. meer, daar kunnen we allemaal wel bij varen/fietsen…