De gebieden die werden blootgesteld aan en getroffen door deze verwoestende aardbeving zijn verdeeld in vier regio’s. De eerste regio zijn alle gebieden op Turks grondgebied, terwijl de andere drie regio’s op Syrisch grondgebied liggen, namelijk: het gebied onder controle van de Syrische staat, de gebieden onder controle van de Koerdische Autonome Regering en de gebieden onder controle van de Syrische oppositiepartijen met de hulp van het Turkse leger.

De situatie in de verschillende getroffen regio’s

De Turkse regio’s hadden de meeste kans op reddingsoperaties, humanitaire en logistieke hulp en reddingsteams. Omdat Turkije lid is van de NAVO, en het een militair en economisch sterk land is, hebben meer dan 50 landen in de wereld humanitaire en logistieke hulp- en reddingsteams gestuurd en zijn er luchtbruggen geopend voor hulp tussen hen en vele landen. De internationale gemeenschap toont zich positief ten opzichte van Turkije.

Omdat Turkije lid is van de NAVO, en het een militair en economisch sterk land is, hebben meer dan 50 landen in de wereld humanitaire en logistieke hulp- en reddingsteams gestuurd

Ondanks alle inspanningen van Turkse organisaties, de Turkse civiele bescherming en de Turkse Rode Halve Maan, naast de internationale hulp, kondigde de Turkse president vijf dagen na de aardbeving aan dat de inspanningen voor de redding van degenen die vastzaten onder het puin waren onvoldoende waren.

In de gebieden onder controle van het Syrische regime is de situatie ook rampzalig, hoewel de Syrische staat zich haastte met al zijn capaciteiten en machines, naast de niet-gouvernementele organisaties, en de weinige hulp die het ontving van sommige landen zoals Algerije, Irak en Iran. Maar de situatie bleef erger dan in de Turkse regio’s.

De gebieden van de Autonome Regering in het noordoosten van Syrië  werden het minst werden getroffen door de ramp. De schade bleef beperkt tot slechts 6 slachtoffers, naast materiële schade aan de woongebouwen, zoals aangegeven door de media van de Autonome Regering. Daarom kondigde de Autonome Regering aan dat ze vanaf de eerste dag klaar was om hulp te sturen naar alle getroffen gebieden in Syrië, of ze nu tot de Syrische staat behoren of onder controle staan ​​van de Syrische oppositie.

De gebieden van de Syrische oppositie, die onder de directe controle van de Turken staan, bleven zonder enige hulp achter onder het puin

De gebieden van de Syrische oppositie, die onder de directe controle van de Turken staan, bleven zonder enige hulp achter onder het puin. Sinds de eerste dag van de aardbeving probeerde de hulporganisatie Witte Helmen, met haar zwakke capaciteiten en eenvoudige hulpmiddelen, diegenen te redden die vastzaten onder het puin, maar de ramp was veel groter dan wat de organisatie aankon. Burgers groeven met hun handen in het puin, maar er waren grote machines nodig om hun vastzittende kinderen en gezinnen te redden, en de geluiden van angst en gekreun houden niet op.

Turkije opent de grens niet

Wat de omvang van de ramp in deze gebieden echter heeft vergroot, is het politieke besluit van Turkije om de grensovergangen met de oppositiegebieden niet te openen, ondanks de noodoproepen. De getroffen gebieden in Syrië hebben al jaren te lijden onder slechte dienstverlening en het verlies van medische voorraden. De slachtoffers, mediaprofessionals en de bevolking van deze gebieden vragen sinds de eerste dag van de hele wereld hulp, vooral van Turkije als meest nabije buur. Ze eisten dat Turkije de grensovergangen zou openen voor materiaal of reddingsteams, maar Turkije reageerde niet en hield de grensovergangen gesloten door een politiek besluit.

Op de tweede dag van de aardbeving kondigde de Koerdische Autonome Regering aan dat ze klaar was om alle Syriërs te helpen, in welk gebied ze ook waren

Op de tweede dag van de aardbeving kondigde de Koerdische Autonome Regering aan dat ze klaar was om alle Syriërs te helpen, in welk gebied ze ook waren, en concentreerde ze zich op de oppositiegebieden omdat zij het zwaarst getroffen waren en geen hulp hen bereikte, en het grootste percentage van hen liggen nog steeds onder het puin zonder enige poging om ze te redden. Onmiddellijk stuurde dit zelfbestuur een konvooi met hulpgoederen naar de grensovergangen die het met de oppositiegebieden verbond, maar ze werden verrast door een Turkse beslissing om deze grensovergangen niet open te stellen voor Koerdische hulp, ondanks alle noodoproepen.

Hulp- en reddingsteams wachten bij de oversteekplaatsen en mensen sterven onder het puin.

Turkse presidentsverkiezingen

De belangrijkste reden voor dit Turkse besluit om de grensovergangen tussen de gebieden van de Autonome Regering en tussen de oppositiegebieden niet te openen en de kinderen en gezinnen langzaam onder het puin te laten sterven, is dat Turkije de Koerdische regering als onwettig en als een vijand beschouwt. Daarnaast is Turkije van mening is dat de invoer van hulp uit de Koerdische gebieden de positie van die Koerdische regering voor de internationale gemeenschap zal versterken. Dat wil Turkije niet.

Veel analisten menen ook dat de Turkse president Erdogan deze situatie wil uitbuiten bij de komende Turkse presidentsverkiezingen. Hij wil de Turken duidelijk maken dat hij achter het eigen volk staat en hen verkiest boven de Syriërs. De Turkse regering staat onder druk door de oppositie in eigen land en de ergernis van de Turkse samenleving over de Syriërs. Er heerst grote ontevredenheid onder de bevolking over de opvang van Syriërs, en de gevolgen daarvan op de Turkse economie.

Humanitaire catastrofe

Elke dag sinds de aardbeving nemen de noodoproepen van de mensen in de media toe, en elke dag die verstreek, verdwenen de stemmen van degenen die vastzaten onder het puin en nam het gekreun van kinderen af, totdat op de vierde dag de mensen niet meer bezig waren met het redden van de slachtoffers, maar met het bergen van de lichamen. Toen doordrongen stilte en kalmte de ruïnes, en er waren geen overlevenden. Toen, op de vierde dag, opende Turkije een enkele grensovergang, niet om hulp binnen te halen, maar om de lichamen van de Syrische slachtoffers die in Turkije stierven naar Syrië te brengen voor begrafenis.

Uiteindelijk realiseren we ons allemaal dat Turkije een onafhankelijk land is en vrijheid van politieke beslissing heeft, maar als dat leidt tot een humanitaire catastrofe en duizenden mensen langzaam hun leven verliezen onder het puin zonder hulp of kans op redding, dan is deze politieke beslissing onhoudbaar in het licht van de catastrofale humanitaire situatie die eruit zal voortvloeien.

Dit artikel verschijnt als deel van de samenwerking tussen DeWereldMorgen en Refu-Interim.