Over de nieuwe tolerantie en het gelijkheidsbeginsel…
Tolerantie, Intolerantie -

Over de nieuwe tolerantie en het gelijkheidsbeginsel…

donderdag 23 mei 2013 16:37
Spread the love

In vooruitstrevende kringen als de onze is het warm aanbevolen om een grote tolerantie aan de dag te leggen tegenover religieus geïnspireerd maatschappelijk gedrag.  Een nieuw boek van Martha Nussbaum geniet in dit verband een grote en ongetwijfeld welverdiende aandacht (ik heb het over: “De nieuwe religieuze intolerantie. Een uitweg uit de politiek van de angst”.  Ik zal het eens lezen en er dan nog eens over spreken; maar nu gaat het mij niet zozeer om het boek zelf, maar om de progressieve gedachtestroming waarin het zich beweegt.  

Wat kan een mens hebben tegen zulke verheven aansporingen tot tolerantie?  Een eerste kleine reserve van mijn kant geldt het “trendy” karakter van sommige nieuwe  maître(sses) à penser: ook ideeënstromingen zijn soms modegevoelig, en dat is niet altijd bevorderlijk voor de coherentie van het verhaal.  Ik heb daarin een beetje een lastig karakter (volgens sommigen “zelfs” een autistisch trekje): ik vind dat ik even (in)tolerant mag en moet zijn tegenover het gedachtegoed van, bijvoorbeeld, Roomse kerkvorsten als tegenover het optreden van de aanhangers van die andere belangrijke monotheïstische godsdienst die in vele opzichten toch nog wel in een net iets agressievere fase van zijn historisch brokkenparcours vertoeft.  Ik vertoon zelfs de autoritaire neiging om dat ook van anderen te durven verwachten…

Veertig jaar heb ik, met wisselende ijver en door natuurlijke luiheid getemperde strijdlust de Roomse Kerk op de korrel genomen, nadat ik me van haar verwijderd had.  Nu deze oude tegenstander moe en toegetakeld in de touwen ligt, verwacht het trendy modedenken nog steeds van mij dat ik het blijf leuk vinden als een stel topless dames de oude kardinaal een douche van zijn eigen wijwater toedienen, in naam van een Hoger Principe.  Ondertussen, o spagaat der hersenkronkels, verwacht datzelfde trendy denken van mij dat ik met uiterste omzichtigheid zou omgaan met de minder fijne aspecten van de Islam, om hem nu ook eens bij naam te noemen.  In de hoogdagen van de katholieke Kerk getuigde voor de hippe progressieven blasfemie van grote heldenmoed; hoe brutaal-provocerender, hoe moediger… Doe vandaag hetzelfde met de heilige huisjes van de Islam, en je bent voor de spraakmakende modieuze gedachtenstroming een intolerante klootzak die geen respect opbrengt voor de moslim-medemens.  Wel, ik zie daar een incoherente tweespalt die mij niet aanstaat.  Ik weet het, dat komt ondermeer omdat ik, fysiek noch mentaal, lenig genoeg ben om de spagaat te beoefenen… En ik weet ook wel dat ik mijn lieve moslim-buurman niet op dezelfde hoogte mag plaatsen als een conservatieve Kerkvorst als, bijvoorbeeld, de emeritus-paus van Rome; en al helemaal niet op dezelfde hoogte als een Etienne Vermeersch, die o zo vermaledijde representant van een “achterlijke” rabiate vrijzinnigheid (ik hoop, lezer, dat u de ironische toets mee hebt)…  Maar toch, ik kan alleen maar hopen dat de Grote Tolerantiepredikanten ook voor mijn probleempje enig begrip kunnen opbrengen.   

take down
the paywall
steun ons nu!