Steven Vanackere, CD&V-minister van financiën van ACW-signatuur, neemt ontslag.

Hij kwam voortdurend onder kritiek vanuit de N-VA maar ook vanuit onder anderen Didier Reynders van MR. Hij zou na jaren ultraliberaal financieel bestuur door Reynders (MR) een vernieuwde sociaal rechtvaardige belastingpolitiek uitvoeren. Het mocht niet.

De N-VA die volgens hun voorzitter de VOKA als leiding heeft, begon zijn meest giftige pijlen af te schieten op het ACW en verwanten. Belastingsfraude en bedrog. Daarna werden de pijlen afgevuurd op de ‘winstbewijzen van het ACW bij Belfius’. Open VLD deed mee.

De communicatie van Vanackere was niet bijster goed maar hij kon er niet tegenop. Hij is politiek niet tussengekomen, getuigden de Belfius-chefs. Maar Vanackere kon er niet tegenop.

Bij ons in dit land wordt op de man gespeeld. Bewijzen zijn er niet nodig, en de pers juicht mee. De Wever en zijn N-VA zijn in Vlaanderen heilig en juist. De ondergrond is natuurlijk ook te verklaren vanuit de voortdurende klassenstrijd. Ook de hardwerkende Vlaming wordt verleid om tegen zijn eigen belangen mee te heulen. Nu zullen de meer gegoeden niet meer verontrust worden. Het ACW is kop van jut en Vanackere is weg.  De deeltakken van het ACW zouden moeten meer weerbaar worden en zich ook in deze van de klassenstrijd bewust worden. Een breder verband met de andere vakbonden (ABVV en ACLVB) zou beter zijn. Ooit was de Vlaamse Beweging een emancipatiebeweging. Die zou best ophouden te bestaan, volgens voorzitter B. De Wever…