De Vlaamse Regering heeft een gemeenschappelijke tekst over de onderwijshervorming.

De grote spelbreker was Bart De Wever (N-VA). Plots was hij met zijn partij tegen verandering. Omdat de verandering van het onderwijs te goed was en niet conservatief genoeg. Het alibi was dat het ASO kwalitatief goed was en elke verandering kwaliteitsverlies zou betekenen.

Wat kun je verwachten van iemand die profiteerde van meer dan 150 jaar Vlaamse Beweging en nu oproept om te stoppen met de Vlaamse Beweging? Wat kun je verwachtehn van iemand die vandaag beroep doet op de aftandse conservatieve figuur van Edmund Burke (1729-1797)? Ook Vlaanderen is erfgenaam van de Verlichting die Burke afwees…

Of de kiezers in Vlaanderen dat nu zullen doorhebben is de vraag. De Wever is burgemeester van Antwerpen geworden; of hij bij de verkiezingen in 2014 ook opkomt als voorzitter van de N-VA is nog een andere vraag. Maar de N-VA heeft geen ander kopstuk. De partij is plots opgeschoten, grotendeels ten koste van het Vlaams (Blok) Belang en als uitloper van de Vlaamse Beweging.

De pers is gefascineerd door De Wever maar na de fratsen bij de onderwijshervorming meot men toch beleidslijnen zien. Ook in Antwerpen loopt het niet zo vlekkeloos: na het veel te dure vreemdelingenloket en de voetbalperikelen is er nog niets te vergelijken met het goede bestuur van Janssens… En of de coalitie met CD&V en Open VLD een succes wordt is ook nog af te wachten.

De Wever heeft zijn haat ten aanzien van de socialisten en de vakbonden (ook het ACW) nog scherp beklemtoond; zijn liefde voor VOKA is ook zo alomvattend…

Ondertussen levert Elio di Rupo goed werk en blijft dit land meer dan andere gespaard van de gevolgen van de crisis. De mythe dat deze regering een loutere belastingsregering is, snijdt geen hout.