Directie speelt het hard
Eind vorige week hebben de vakbonden nog getracht te overleggen met de directie om de arbeiders terug aan de slag te krijgen. Zo vroegen de werknemers een motivatiepremie van 25 euro maar de directie ging daar niet mee akkoord. In de plaats daarvan stelde zij een ‘motivatiepremie’ van 2,5 euro per dag voor en de vroegtijdige uitbetaling van een deel van de eindejaarspremie. “Dat is een groot verschil natuurlijk en dat konden wij niet aanvaarden. Bovendien stuurde de directie interimarbeiders om ons werk uit te voeren, terwijl wij zitten te strijden voor een paar centen. Als dat geen olie op het vuur gooien is, in plaats van de arbeiders te motiveren om het werk te hervatten,” vertelt Odette (ABVV).
Maandagmiddag bracht de Tiense burgemeester Marcel Logist (SP.A) een bezoek aan het piket om naar de stakende arbeiders te luisteren. “Veel kan ik niet doen. De sluiting zat eraan te komen en we zitten nu eenmaal in deze slechte economische situatie. Er is recessie. Ik steun de werknemers en toon begrip voor hun situatie.” Wel beloofde hij contact op te nemen met minister van werk, Monica De Coninck (SP.A), maar daar verwachten de arbeiders niet veel van.
Verdeelde stemming: staking gaat door
Ongeveer de helft van de 105 arbeiders kwam opdagen op de personeelsvergadering, waar gestemd zou worden over een eventuele werkhervatting of voortzetting van de staking. “Als we beslissen om verder te staken, zal dit waarschijnlijk een lange staking van drie weken worden tot 1 maart.” Die dag gaan de vakbonden samen met de directie rond de tafel zitten om te overleggen over het sociaal plan.
De vooruitzichten voor dat plan zijn niet zeer rooskleurig. De Belgische afdeling van Deufol had al laten weten dat ze geen middelen heeft om een sociaal plan te financieren. Op 28 februari zal de directie met Bosch overleggen over de mogelijkheden. Bosch zelf had wel al verklaard ‘iets’ te willen geven, zonder meer duidelijkheid.
“Deufol zal er ook alles aan doen om het werk op de een of andere manier gedaan te krijgen, oa. door te steunen op werkwilligen, maar dat zijn er niet zo veel. Ze hebben het ook al geprobeerd met behulp van een deurwaarder, wat ze waarschijnlijk nog zullen proberen. Sinds deze ochtend hebben ze interimwerknemers ingeschakeld. Voor dit laatste hebben ze een legaal achterpoortje gevonden, omdat een bedrijf dat in staking is, geen interimwerknemers mag inschakelen: ze werken zogezegd voor een ander (dochter)bedrijf, maar ze doen wel ons werk.”
Uiteindelijk besliste een meerderheid van 60 procent dat de staking wordt verdergezet. “We hebben gedurende 20 jaar nog nooit een opslag gezien. Pas zes jaar geleden zijn ze onze lonen beginnen indexeren,” vertelt Odette me. “Dat bedrijf heeft toch 20 jaar winst gemaakt door onze arbeid. Nu vertellen ze ons dat er zelfs geen geld zou zijn voor een sociaal plan. Wat is er met al die winst gebeurd,” vraagt een arbeider nog op de personeelsvergadering.
Kevin Van den Panhuyzen
