Deze prijs, voluit de Yoko Ono Lennon Courage Award for the Arts 2013, ter waarde van 50.000 dollar (36.858 euro), kent zij toe om Julian Assange te steunen in zijn strijd voor de vrijheid van meningsuiting tegen een commerciële mediawereld waar die vrijheid meer en meer verstikt wordt.

De prijs werd in zijn afwezigheid toegekend in New York aan zijn Amerikaanse advocaat Michael Ratner. Aanwezig waren ook zijn Europese advocaat, de voormalige Spaanse onderzoeksrechter Baltazar Garzón, Ricardo Patino, minister van buitenlandse zaken van Ecuador en Daniel Ellsberg, de klokkenluider die in 1971 de Pentagon Papers uitbracht.

Deze geheime militaire documenten toonden aan dat de oorlog tegen Vietnam op door de militaire inlichtingendienst CIA gefabriceerde leugens was gebaseerd. 

Julian Assange sprak volgende dankwoorden vanuit zijn kamer in de ambassade van Ecuador in Londen:

“Eerst en vooral wil ik Yoko Ono Lennon bedanken voor haar moed en geestdrift  om me deze prijs toe te kennen. Zij is door haar vele acties een grote dame.

De mensen vragen me dikwijls hoe ik hier mee kan doorgaan. Ze vragen me of mijn werk een last voor me is. Niets kan verder van de waarheid verwijderd zijn. Er is geen groter genot dan voor je principes te vechten.

Er is geen grote genot dan te strijden voor zij die alles hebben geriskeerd om hun visie te delen. Er is geen groter genot dan te zien hoe zij, die je bewondert, zich voor je gaan inzetten.

Terwijl de ambassade die me herbergt nog steeds wordt omsingeld door gewapende politie, is mijn stem nog steeds vrij.

Binnen de beperkingen van de Britse bewakingsoperatie hier buiten, ben ik vrij om mijn medewerkers en mijn vrienden te zien.

Velen hebben zich voor mij ingezet en blijven vechten voor deze elementaire vrijheid. Ik ben hen daar dankbaar voor.

Ik dank ook het Ecuadoriaanse volk. Ik wil ook president Rafael Correa en minister van buitenlandse zaken Patino bedanken voor hun moedige en voortdurende steun. Hun houding ondersteunt niet alleen mijn rechten maar de rechten van politieke vluchtelingen overal. Geef hen uw steun.”

De strijd gaat door

Hoewel de Zweedse autoriteiten nog altijd geen aanklacht hebben geformuleerd tegen Julian Assange en weigeren een rogatoire commissie te sturen naar Londen – een nochtans zeer frequent gebruikte procedure – blijven ze zijn uitwijzing eisen naar Zweden.

Zowat alle juristen die de zaak hebben uitgepluisd gaan er van uit dat er nooit een rechtzaak zal komen omdat de bewijslast te mager is. De kans is echter zeer reëel dat hij bij een uitwijzing naar Zweden onmiddellijk zal doorgezonden worden naar de VS.

Ondanks het feit dat Groot-Brittannië de grootste bondgenoot is van de VS , laten de Britse wetten immers een rechtstreekse uitwijzing naar de VS niet zo maar één-twee-drie toe.  Daar zijn ellenlange procedures voor voorzien, waarbij de VS in openbare rechtzitting zijn redenen zou moeten geven voor een verzoek tot uitwijzing.

Zweden daarentegen heeft reeds meermaals bewezen het met de uitwijzing van personen op eenvoudig verzoek aan de VS niet al te nauw te nemen. Rechtzittingen over verzoeken tot uitlevering gebeuren in Zweden achter gesloten deuren.

De keizer is naakt

Assange en WikiLeaks hebben met hun openbaringen aangetoond dat de grote media verworden zijn tot kritiekloze spreekbuizen van de macht. Daarmee hebben zij de mythe doorprikt van de pers als vierde macht.

Dat kunnen diezelfde media maar matig appreciëren, reden waarom zij over Assange en WikiLeaks ofwel niet berichten of in denigrerende termen. De keizer wordt er niet graag op gewezen dat hij naakt is. Vooral de Britse pers excelleert met giftige commentaren die de kern van de zaak verzwijgen en de persoon van Julian Assange besmeuren in de hoop zo de geloofwaardigheid van WikiLeaks te ondermijnen.

Met deze speech toont Julian Assange dat zijn verzet onvermoeibaar is. Bovendien geeft de prijs hem de kans om zijn strijd verder te zetten.