“Dit is een slechte aprilgrap”, zegt Arne Proesmans van het Vlaams Netwerk voor Armoedebestrijding. “Nu de winteropvang haar deuren sluit zullen vanaf 1 april heel wat daklozen op de straat terecht komen.”
Om duidelijk te maken dat het einde van de winteropvang niet het einde van dakloosheid betekent, trokken enkele Belgische middenveldorganisaties naar het kabinet van Maggie De Block waar ze om half elf verwacht werden voor een gesprek. Maar door een praktisch probleem had de staatssecretaris enkel tijd voor het BAPN en niet voor de daklozen zelf.
Heel wat aanwezigen vonden dat haar drukke agenda een klein excuus was voor een groot probleem. “Wij wachten al heel lang op een oplossing. Maar vanaf het ogenblik dat de zon weer schijnt hebben pers noch politici interesse in het probleem”, zegt Peter Heirman van het Vlaamse Netwerk.
Teleurgesteld zakten de groepen af naar het kabinet van viceminister-president, Ingrid Lieten, waar er twee eisen op tafel werden gelegd. Enerzijds een continuë opvang in plaats van de bestaande, tijdelijke winteropvang. Anderzijds oplossingen voor de structurele problemen van dakloosheid zoals vangnetten, straathoekwerkers, gezondheidszorg, enzovoort… “Op de tweede eis werd niets nieuws geantwoord: er wordt blijvend gecoördineerd vanuit de overheid, maar oplossingen zijn voor de provincies. Wat bijna een ‘gratuit’ antwoord is en bovendien volkomen absurd. De provincies voeren al jaren een eigen beleid en daar is nog niet veel van in huis gekomen. Over het eerste probleem is zelfs met geen woord gerept”, zegt Proesmans.
Verdere gesprekken
Stefan Backes, coördinator van het Belgische Netwerk Armoedebestrijding, die het gesprek met De Block wel kon volgen, relativeert dat: “We hebben wel degelijk iets bereikt: in april komt er een gesprek waarbij de Vlaamse en Waalse overheden betrokken worden. Tegen dan zal de staatssecretaris zowel de zwakke als sterke punten van het daklozenbeleid bundelen.” Backes benadrukte dat De Block ook goede acties ondernomen heeft tijdens de strenge winterperiode.
“Sterf maar, dat is niet ons probleem”
Verschillende kleine organisaties kwamen hun steun aan de daklozen betuigen: “Ik was zelf dakloos, ik weet hoe het is om elke nacht in de koude te slapen, om je elke nacht onveilig te voelen”, zegt een medewerker van de vzw Daklozenhulp Antwerpen. “Wat we nodig hebben, zijn de middelen voor een tweede kans, maar het enige dat we krijgen zijn vieze blikken. Ze laten ons sterven op de straat want het is een ver-van-hun-bed-show en niet hun probleem.”
