OKRA, de grootste ouderenvereniging in Vlaanderen, nam tot haar verbazing kennis van het idee om via een coronatax bij ouderen de corona-uitgaven deels te recupereren. Dit idee lanceerde gedragseconoom Jan Emmanuel De Neve.

Ouderen zijn vandaag reeds grote slachtoffers van deze coronacrisis, niet alleen op vlak van de hoge sterftegraad maar ook op psycho-sociaal vlak is de impact van deze crisis immens. Je leeftijdsgenoten zien sneuvelen, je kinderen en kleinkinderen niet mogen ontmoeten, plotseling behoren tot een kwetsbare doelgroep … dit hakt al stevig in op deze bevolkingsgroep. De signalen die OKRA hierrond ontvangt, zijn bijzonder duidelijk. Nu ook nog de factuur van deze coronacrisis naar hen doorschuiven is niet ernstig.

In het vergrijzingsdebat wijzen sommige jongeren naar ouderen als diegenen die de pensioenkassen aan het opsouperen zijn. In het klimaatdebat krijgen ouderen het verwijt dat ze door hun vroegere levenswijze aan de basis liggen van deze ecologische verschuiving, terwijl de beweging ‘grootouders voor het klimaat’ net aantoont dat de ouderen bijzonder zorgzaam zijn op dit vlak.

En nu de coronafactuur doorschuiven naar de ouderen? Dat kan niet! Niemand, ook OKRA, trekt in twijfel dat er een stevige coronafactuur te betalen valt in de nabije toekomst. We gaan dit echter niet opvangen met een ‘taks’. Het kernwoord hier is ‘solidariteit’.

Het idee van het belasten van ouderen zet generaties tegen elkaar op. OKRA wil in dit debat niet meegaan. We willen er geen ‘wij-zij’-verhaal van maken. Wie toch in dit debat wil stappen zal dan ook rekening moeten houden met de verdiensten van de huidige ouderen in de realisatie van de welvaartsstaat en in hun economische waarde vandaag (door kinderopvang, door vrijwilligerswerk, door mantelzorg, enzovoort).

De welvaartsstaat waarin wij vandaag leven, rust op solidariteit. Solidariteit tussen de generaties, zodat jonge gezinnen kinderbijslag kunnen ontvangen, zodat de jeugd kan studeren, zodat ouderen pensioen kunnen ontvangen, zodat wie werkloos of ziek wordt een vervangingsinkomen heeft.

Ook op vlak van fiscaliteit en tussen de vermogens, vraagt OKRA solidariteit, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Wie meer heeft, mag meer bijdragen. Dat staat echter niet gelijk met het belasten van één specifieke doelgroep. Solidariteit is net het antwoord.

De wijsheid van een samenleving merk je aan de wijze waarop men omgaat met ouderen.

OKRA hoopt dat Vlaanderen en België wijs blijft!