Tot maandag geloofden we nog niet voor de volle 100% dat vivaldi zou stranden met een akkoord. Het was dan ook met een bang hartje dat we eergisteren het regeerakkoord doornamen. Het moet niet verbazen dat de socialist in ons vrij tevreden is met het onderhandelde akkoord. Hiervoor graag hulde aan alle onderhandelaars, in het bijzonder de nieuwe gezichten in de politiek: Joachim Coens, Egbert Lachaert en uiteraard onze partijvoorzitter Conner Rousseau. Het nieuwe elan dat ze in de politiek brengen kan ons wel smaken: positief en met de neus vooruit. Speciale hulde willen we toch even brengen aan Conner, als voorzitter van onze partij heeft hij de afgelopen maanden de kar blijven trekken en zich telkens positief ingesteld. De inhoud primeerde. Hiervoor kreeg hij, terecht, van vriend en vijand complimenten.

De afgelopen weken waren zenuwslopend, het vertrouwen in de politiek kende een triest dieptepunt. Quasi iedereen geloofde niet meer in een degelijke afloop. Net daarom was dit akkoord meer dan noodzakelijk, het land snakt naar een stabiele regering om de gezondheidscrisis door te komen.

Het akkoord zelf is progressiever dan we hadden kunnen hopen. Het minimumpensioen, grotere lasten voor multinationals en investeringsgerichtheid stemmen ons tevreden. De partijen kunnen allemaal een trofee binnenhalen, maar hebben vooral een evenwichtig en verdedigbaar akkoord uitgewerkt. Nu moeten we uiteraard aan het werk, samen, gaan we vooruit.

Graag zouden wij twee belangrijke elementen uit het regeerakkoord even kort toelichten. Het politiek vertrouwen daalt zienderogen, mensen voelen zich niet meer betrokken. Dit moet dringend veranderen. In de sociale wetenschappen buigen wetenschappers zich al jaren over dit vraagstuk. Vaak verwijzen ze naar een ‘participatieve’ democratie. Je moet de burger betrekken.

Daarom zijn we, ten eerste, ook zeer blij dat er werk is gemaakt van een ‘burgerkabinet’. Burgers zullen op vrijwillige basis, via loting, kunnen deelnemen aan verschillende debatten. De regeerverklaring spreekt van een actieve rol voor de gewone burger. Het kan de politiek alleen maar ten goede komen als men luistert naar het volk. Luisteren naar het volk doe je niet één keer om de vijf jaar, maar doe je ook door mensen te betrekken in het beleid. Het akkoord spreekt dan ook om dit ‘on tour’ te organiseren, dicht bij de burger.

Ten tweede, hebben we eindelijk de politieke moed gevonden om de kiesleeftijd voor EU-verkiezingen te verlagen naar 16 jaar. Als we jongeren meer willen betrekken en warm maken voor politiek, moeten ze ook actief kunnen deelnemen. De jongeren zijn hier klaar voor, ze hebben dat meer dan eens bewezen door op straat te komen en de waarden te verdedigen waarin ze geloven.

De meningen over de samenstelling zijn vrij verdeeld, de mogelijkheid tot een kritisch debat mag en moet bestaan. Toch lijkt het ons kinderachtig om de oppositie op deze manier te voeren. Al dagen voor dat het regeerakkoord werd gepubliceerd schoot de oppositie de vivaldi partijen af. Laat de oppositie over inhoud gaan en niet over symboliek.

Tot slot, willen we graag nog even benadrukken dat er eindelijk werk wordt gemaakt van diversiteit binnen de uitvoerende macht. De regering moet een afspiegeling zijn van de samenleving, met de regering De Croo I zetten we alvast een stap in de goede richting.

En nu, au boulot!!