Eén voor één brengt het Amerikaanse imperium al zijn eigen argumenten in diskrediet waarom het de wereld zou moeten leiden. Al het geweld, de tirannie en het onrecht, dat het beweert in toom te houden met zijn wereld dominant leiderschap, wordt door het imperium zelf veroorzaakt, elk jaar op een brutaler en flagrantere manier.

De hele vooronderstelling achter de insluitingsstrategie, de militaire omsingeling en de koude oorlog poker met China, is dat het de Volksrepubliek China moet beletten verder te groeien en het leiderschap van de wereld van de VS af te nemen, en argumenten over de noodzaak om Rusland en Iran met alle mogelijke middelen onder controle te houden komen voort uit dezelfde vooronderstelling.

Deze argumenten worden door velen als een gegeven geaccepteerd op basis van het feit dat de VS een vrij en democratisch land is dat liberale waarden promoot en zich verzet tegen autoritarisme, en het daarom beter is om de VS de baas te laten zijn over de wereld.

Maar elk punt dat gebruikt zou kunnen worden om dat argument te ondersteunen, wordt snel uitgehold door de VS zelf. De VS maken de wereld veel gewelddadiger en gevaarlijker. De VS tast de vrijheid aan door steeds meer onrecht en autoritarisme te plegen en te faciliteren. De VS ondermijnen het internationale recht door het voortdurend te schenden. Elk argument dat kan worden aangevoerd voor de verdiensten van het mondiale leiderschap van de VS wordt met de dag zwakker.

Terwijl de VS Israël steunt bij het routinematig aanrichten van gruwelijke slachtingen in Gaza, is het duidelijk dat de VS niet kunnen beweren dat ze de wereld vreedzamer en harmonieuzer maken.

Terwijl de VS en hun bondgenoten roekeloos de nucleaire poker met Rusland opvoeren over de mislukte proxyoorlog in Oekraïne, is het duidelijk dat de VS niet kunnen beweren dat ze de wereld veiliger maken.

Nu de VS het Internationaal Strafhof veroordeelt voor het implementeren van arrestatiebevelen tegen Israëlische functionarissen, en Israël steunt in het verwerpen van de bevelen van het Internationaal Gerechtshof om de aanval op Rafah te staken, is het duidelijk dat de VS zijn claim als de handhaver van de “op regels gebaseerde internationale orde” in diskrediet heeft gebracht.

Nu online censuur en het verbieden van pro-Palestijnse slogans steeds normaler worden in de door de VS geleide westerse wereld, is het duidelijk dat de VS hun claim als beschermer van de vrijheid van meningsuiting in diskrediet hebben gebracht.

Nu de VS het studenten protest tegen de genocide op de universiteitscampussen in het hele land, met geweldadig politieoptreden beantwoorden, is het duidelijk dat de VS hun claim als beschermer van de vrijheid van vergadering in diskrediet hebben gebracht.

Nu de VS Israël steunen bij het vermoorden van een historisch aantal journalisten en het sluiten van Al Jazeera, terwijl ze zelf Julian Assange gevangen zetten voor journalistieke activiteiten die oorlogsmisdaden van de VS aan het licht brachten, is het duidelijk dat de VS hun claim als beschermer van de persvrijheid in diskrediet hebben gebracht.

Nu de VS zijn handlangers in Kiev steunt om de verkiezingen in Oekraïne af te gelasten en militaire steun verleent aan de meeste dictaturen in de wereld, is het duidelijk dat de VS zijn claim als belangrijke promotor van de democratie in diskrediet heeft gebracht.

Welk argument je ook kunt bedenken waarom de wereld baat heeft bij het leiderschap van de VS, er zijn op dit moment belangrijke verhalen in het nieuws die dergelijke beweringen duidelijk in diskrediet brengen.

Dit is geen holle retorische opmerking die ik alleen maar maak om te laten zien dat mijn wereldbeeld beter is dan dat van de mainstream westerse imperialistische apologeten; het is uiterst relevant voor huidige en toekomstige ontwikkelingen die van ongekend belang zijn voor het voortbestaan van onze soort.

Het Amerikaanse imperium heeft tegelijkertijd de agressie tegen China en Rusland en in het Midden-Oosten opgevoerd met een toenemende roekeloosheid die lijkt uit te lopen op een massale militaire confrontatie met ten minste één grote nucleair bewapende staat op een bepaald punt in de komende jaren.

Het doet dit omdat de opkomst van China betekent dat de Amerikaanse planetaire hegemonie dreigt verloren te gaan, tenzij er iets belangrijks gebeurt, en de managers van het imperium lijken te hebben berekend dat het de moeite waard is om het leven van elk aards organisme te riskeren om te forceren dat dit “iets belangrijks” gebeurt.

Het enige mogelijke argument dat dit verstandig of redelijk is, is dat de wereld beter af is met Amerikaans leiderschap dan zonder. Maar zoals we zojuist hebben besproken, is elke mogelijke vooronderstelling van die bewering grondig in diskrediet gebracht door de acties van de Verenigde Staten. En het wordt alleen maar erger.

Dit maakt voor mij overduidelijk dat de wereld beter af zou zijn zonder het leiderschap van de VS.
Telkens als ik dit zeg, krijg ik empire apologeten over me heen, die woedend beweren dat als de VS onze planeet niet domineert, China dat wel zal doen, maar er is geen bewijs dat China de VS wil verdringen als unipolaire planetaire hegemon, en de aanname dat er altijd één unipolaire macht moet zijn die de wereld domineert is ahistorische onzin.

In de hele menselijke geschiedenis is er maar één unipolaire planetaire hegemon geweest, namelijk het Amerikaanse rijk, en dat bestond niet tot de val van de Sovjet-Unie in de jaren negentig.

Het is niet rationeel om te geloven dat iets wat maar één keer in de geschiedenis is voorgekomen de norm voor onze wereld moet zijn.
Voorafgaand aan de opkomst van de wereldwijde suprematie van de VS zo’n drie decennia geleden, was multipolariteit de norm op onze planeet, niet de uitzondering,

Dit alles niet om te suggereren dat een multipolaire wereld al onze problemen zal oplossen of vrede en harmonie zal brengen. Maar het is duidelijk dat  zo’n wereld te verkiezen is boven een wereld waarin het VS-imperium de komst ervan probeert te onderdrukken en uit te stellen met snel toenemende geweld en agressie, inclusief het voorbereiden van een de Derde Wereldoorlog en het spelen van krankzinnige “chicken games” met wapens die regelrecht naar een armageddon leiden.

Het Amerikaanse imperium is te gek en te ziek om de wereld nog te mogen regeren. Dat de voordelen opwegen tegen de kosten is geen argument. Er is geen reden waarom de grootmachten van de wereld niet samen kunnen werken aan een gezonde wereld waar iedereen baat bij heeft, als de mensheid haar primitieve drang om te domineren en te controleren maar van zich af kan schudden .

Deze tekst verscheen op de blog van Caitlin Johnstone en werd vertaald door Willem Royaards