Van 6 tot 18 november 2022 gaat in Sharm El-Sheikh, Egypte de 27e editie van de ‘Conference of the Parties’ van het UNFCCC door, beter bekend als COP27. Het UNFCCC is de organisatie binnen de Verenigde Naties die werkt aan oplossingen voor de klimaatcrisis. Met 198 lidstaten of ‘parties’ volgt de wereld jaarlijks mee, in de hoop op ambitieuze doelstellingen.

Naast vertegenwoordigers van de lidstaten, zijn ook heel wat belangengroepen aanwezig op de klimaattop: activisten en middenveldorganisaties, maar ook veel industriële spelers en lobbyisten. Alhoewel deze groepen niet deelnemen aan de onderhandelingen zelf, hebben ze daarbuiten invloed op de besluitvormers en hun (stem)gedrag.

Dat lijkt misschien een inclusieve en democratische manier van werken, maar dat is het in de realiteit niet. Al die groepen hebben een heel verschillend aantal mensen, middelen en tijd ter beschikking om naar zo’n jaarlijkse top af te reizen. Vorig jaar bijvoorbeeld, op de COP26, hadden heel wat (inheemse) activisten uit het Globale Zuiden de kans niet om aanwezig te zijn in Glasgow door de afstand, transportkosten en vaccinatie-ongelijkheid.

De vervuilende fossiele industrie was op de COP26 vorig jaar, op de belangrijkste klimaatbijeenkomst, beter gerepresenteerd dan de acht zwaarst getroffen landen door klimaatverandering samen.

De fossiele industrie daarentegen was het talrijkst vertegenwoordigd en was zelfs talrijker vertegenwoordigd dan de grootste lidstaat van het UNFCCC. Daarmee was deze vervuilende industrie op de belangrijkste klimaatbijeenkomst beter gerepresenteerd dan de acht zwaarst getroffen landen door klimaatverandering samen. Dat zijn Puerto Rico, Myanmar, de Filippijnen, Haïti, Mozambique, De Bahamas, Bangladesh en Pakistan. Hier waren deze zomer hevige overstromingen waardoor een derde van het land onder water kwam te staan en meer dan 2 miljoen mensen moesten vluchten. 

De klimaatrampen, die het leven van miljoenen verwoesten, gebeuren niet zomaar.

De klimaatrampen, die het leven van miljoenen verwoesten, gebeuren niet zomaar. Ze worden al decennialang veroorzaakt door vervuilende industrieën, zoals de fossiele brandstofindustrie. Fossiele brandstoffen zijn energievormen van het verleden. Als we het écht menen met onze klimaatambitie, als we zeker willen zijn van onze energiebevoorrading en een betaalbare energiefactuur, moeten we voluit voor hernieuwbare energie durven gaan.

Zolang deze industrie zoveel te zeggen heeft in de onderhandelingen over de klimaatakkoorden, is dit natuurlijk moeilijk. Deze industrie is verantwoordelijk voor het hele klimaatprobleem en lobbyt al decennialang om hier winst op te blijven maken. Dit gaat ten koste van ons allemaal.

Daarom eisen wij, Europese jonge groenen, dat onze nationale delegaties ditmaal niet praten met de fossiele industrie. Luister naar de klimaatactivisten, inheemse volkeren, de jeugd en de klimaatorganisaties. Dat is waar de oplossingen liggen.