In een notendop: een “fundamentele transformatie van de wereldeconomie”, die voelbaar zal zijn in alle landen en economische sectoren. Het prijskaartje is navenant: 275.000 miljard dollar tegen 2050, of 9200 miljard per jaar.

Beslissend decennium

Ook voor de arbeidsmarkt kunnen de gevolgen groot zijn. Het rapport schat dat tegen 2050 zo’n 185 miljoen banen verloren zullen gaan, maar er ook 200 miljoen nieuwe banen geschept worden.

Het volgende decennium zal beslissend zijn, zegt het rapport, en de kosten zullen tijdens die periode dan ook het grootste zijn. McKinsey verwacht dat de uitgaven tussen 2026 en 2030 zullen stijgen, daarna dalen ze gestaag. Ook de productiekosten voor elektriciteit kunnen op korte termijn stijgen, maar zullen daarna weer terugvallen.

De impact zal overal voelbaar zijn, maar het meest in sectoren met producten of activiteiten met hoge emissies. Vooral lage-inkomenslanden en landen met grote afhankelijkheid van fossiele brandstoffen worden harder getroffen.

De meest kwetsbare sectoren zijn momenteel nog goed voor ongeveer 20 procent van de wereldeconomie. Ook sectoren waarvan de toeleveringsketens een hoge uitstoot hebben, zoals de bouw, zijn nog eens goed voor 10 procent.

Gezinnen met een lager inkomen kunnen op korte termijn vooral getroffen worden door de duurdere elektriciteit en de hoge prijzen van bepaalde producten met een lage uitstoot, zoals een nieuwe verwarmingsinstallatie of een elektrische auto.

Goedkoopste optie

Toch is dat scenario veruit de goedkoopste optie voor de wereldeconomie, zegt het rapport. Een ongecontroleerde, wanordelijke transitie zou veel meer risico’s inhouden, zoals energietekorten, plotse prijsstijgingen of massale ontslagen. En nietsdoen is nog vele malen duurder, omdat een opwarming boven 1,5 graden catastrofale gevolgen zou hebben.

Een ordelijke transitie biedt bovendien veel groeimogelijkheden en blijvende voordelen. Het rapport wijst op een daling op lange termijn van de energiekosten, voordelen voor de volksgezondheid en bescherming van natuurlijke rijkdommen en biodiversiteit.

“Een ordelijke overgang zou niet alleen de ergste gevolgen van een veranderend klimaat voorkomen, maar zou enorme voordelen kunnen hebben”, zegt Hamid Samandari, Senior Partner bij McKinsey. “Op de langere termijn kunnen de energiekosten dalen, en daarmee ook andere kosten. En de eenheid van politieke wil en actie die daarvoor nodig is, kan helpen om andere mondiale problemen op te lossen.”

Complex maar cruciaal

Bedrijven, overheden, instellingen en burgers over de hele wereld zullen moeten samenwerken om de transitie tot een goed einde te brengen, zegt het rapport.

“De economische transitie naar netto nul zal complex en uitdagend zijn, maar ze is nodig”, besluit Dickon Pinner, senior partner bij McKinsey. “De vraag is nu of de wereld de moed heeft om in actie te schieten en in het volgende decennium de investeringen kan doen die nodig zijn.”