Dinsdagavond ergens in Brussel, de crème de la crème van de Belgische ngo-scene en Comac, de jongerenbeweging van de PVDA, komen samen om plannen en toespraken te bespreken voor de betoging tegen Donald Trump in Brussel op 24 mei. Drijfveer voor de vergadering is de terechte verontwaardiging over het beleid van Trump.

Er worden thema’s besproken waar Trump beleidsspeerpunten van maakt en waar verzet tegen nodig is. Racisme is een van die speerpunten. En ja, natuurlijk is dat zo. Trump heeft geen verkiezingen gewonnen omdat hij aan het ophitsen was tegen het milieu, maar omdat hij aan het ophitsen was tegen migranten, tegen moslims en latinos. Racisme is dus niet alleen zomaar een van de strijdpunten tegen Trump, het is hét punt.

Daarom dachten we vanuit Movement X dat onze aanwezigheid zeker een meerwaarde kon betekenen voor die betoging. Daarom, en ondanks mijn drukke agenda, was ik bereid om tijd vrij te maken en op die dag een toespraak te geven. We dachten dat de (f)linkse vrienden van de ngo’s en de authentiek linkse kameraden van PVDA daarmee tevreden zouden zijn en dat ze dat zouden waarderen.

Yassine, een jonge kameraad van 20 jaar maar met al een serieuze loopbaan in activisme, zat daar dus om onze beweging te vertegenwoordigen. En natuurlijk, zoals alle jongeren tegenwoordig net als heel wat mensen die wat minder jong zijn, zat hij te whatsappen naar de ‘appgroep’ van Movement X, om hen op de hoogte te houden van het verloop van de vergadering.

Hier een poging tot transcriptie van zijn Whatsapp-boodschappen:

• WTF, t’is hier zo wit, is dat altijd zo bij die vergaderingen? Ik ben de enige bruine hier;

• ze zijn precies niet tevreden dat wij willen speechen, ze schuiven andere namen naar voor, waaronder die van ene Ish Ait Hammou. Goeie gast hoor, maar wat heeft die met het verzet te maken. Maar Ish kunnen ze blijkbaar niet te pakken krijgen. Dus gaan ze iemand van Hart Boven Hard laten speechen, want die is allochtone… owkaaay. Hart Boven Hard gecombineerd met een allochtone achtergrond is nu blijkbaar dus de antiracismebeweging;

• ja, ze willen niet dat Dyab spreekt, wegens ‘te controversieel’. WTF?? Controversieel, hoe? Heb je drugs verkocht, Dyab? Heb je geld gestolen? Heb je kindjes betast? Je bent toch controversieel juist door je standpunten en door je strijd tegen alles wat Trump vertegenwoordigt. Jij moet daar speechen. Wie zijn die andere mensen? Wat vertegenwoordigen ze? Wat is hun geschiedenis?

• ja, ze willen echt niet dat Dyab speecht, ze liegen zelfs en beweren dat ze ons dat al duidelijk hadden gemaakt;

• ik word hier volledig genegeerd;

• ahhh , ze willen flyeren in de moskeeën en dan kijken ze allemaal naar mij. Typisch. Bah!

• Ik ben hier weg, ik wil niet met die mensen samenwerken. We doen niet mee. We trekken ons terug.

Yassine ging die avond ontgoocheld terug naar zijn kot, om de volgende dag wakker te worden met een dreigposter van extreemrechts op zijn deur. In zijn beleving ontstond er dan waarschijnlijk een link tussen rechts en links, een soort gemeenschappelijke noemer. Links en rechts in dit land zijn allebei koloniaal en racistisch.

De ene is dat openlijk of bijna, de andere is dat met een fluwelen handschoen en met paternalistische houdingen en de nodige ‘love voice’. De ene wilt mensen van kleur, mensen met migratieroots en moslims isoleren en marginaliseren. De andere wil ze achter zijn kar spannen, niet als gelijkwaardige burgers maar als figuranten en als applauskoor van een theaterstuk over “diversiteit”.

De ene beschouwt de westerse cultuur en manier van leven als superieur op basis van nationalisme en fascistoïde ideeën, de andere beschouwt de westerse cultuur en manier van leven als superieur op basis van progressivisme en een lineaire en een hiërarchische visie op wat vooruitgang zou betekenen in de geschiedenis.

Ik zal niet zo ver gaan en zeggen dat links en rechts even erg zouden zijn, natuurlijk niet. Ik zie het verschil wel en ik vind rechts echt gevaarlijk, zeker extreem rechts, terwijl ik me op veel punten wel identificeer met de linkerzijde.

Wat ik hier echter wel aan het zeggen ben, is dat links in Vlaanderen niet racismevrij is, dat links racisme zich vaak manifesteert in de vorm van paternalisme en voogdij, zelfs op het gebied van de strijd tegen racisme. Daarom is links racisme venijniger en meer problematisch voor de bevrijding van ‘geraciseerde’ mensen, wat men in het Frans ‘les racisés’ noemt, dan de rechtse variant van racisme die door bijna alle weldenkende mensen wordt verworpen.

Links racisme is duurzamer en moet daarom harder bekampt worden. Trump moet zich dus niet vergissen, onder al dat vrolijk dansend en goedlachse witte volk dat tegen hem zal betogen op 24 mei heeft hij veel bondgenoten. Alleen weten ze dat zelf niet.