Brunhilde (links), Jef, Stefan van TUP en Tom (DewereldMorgen.be)
Interview -

Cannabisconsumenten: “We zijn het beu om alles in het geniep te doen”

Het debat over legalisering van cannabis is terug opgelaaid. Belangenverenigingen van cannabisconsumenten willen dat cannabisteelt voor eigen recreatieve of medische consumptie of in een belangenvereniging uit de huidige wettelijke grijze zone wordt gehaald. Wie zijn deze cannabisconsumenten en wat drijft hen? DeWereldMorgen.be zocht er enkelen op.

maandag 20 juni 2016 10:08
Spread the love

Iedereen kent in zijn persoonlijke omgeving wel mensen die af en toe een jointje opsteken. Het zijn heus niet allemaal rondlummelende tieners met dreadlocks of hippies zoals het cliché ons wil doen geloven. Het consumeren van cannabis is redelijk wijdverspreid maar toch blijft marihuana in de taboesfeer hangen. 

(De wetenschappelijke naam van de plant hennep is Cannabis Sativa. De term marihuana ontstond in Mexico en is waarschijnlijk een vervorming van de meisjesnaam Maria Juana; de Nederlandstalige term wiet is een fonetische vervorming van het Engelse woord weed voor ‘onkruid’).

Door het verbod op de verkoop van cannabis moeten consumenten hun wiet vaak zoeken bij schimmige dealers of een trip naar een Nederlands coffeeshop maken. Veel consumenten durven er daarom ook niet openlijk voor uitkomen uit schrik voor de reacties in hun omgeving.

Kom uit de kast

Om tegen dat taboe in te gaan heeft Trekt Uw Plant (TUP), een belangenvereniging van de cannabisconsumenten, de slogan ‘Kom uit de (kweek)kast’. “Doorbreek het taboe en kom er voor uit dat je ‘het plantje’ consumeert, want enkel zo kunnen we mobiliseren en meer druk uitoefenen voor zijn legalisering. De legalisering van cannabis gaat niet over een plant maar over de vrijheid van mensen”, klinkt het bij Stefan van TUP.

TUP telt inmiddels 450 leden uit alle sociale lagen van de maatschappij: schoonmakers, havenarbeiders, verplegers, leerkrachten, ingenieurs, copywriters, etc… Leden kunnen de overschot van eigen teelt doneren aan de vereniging. Die verdeelt dat verder onder andere leden die het nodig hebben, al dan niet voor medische doeleinden, maar zelf niet kunnen of willen kweken. 

DeWereldMorgen.be vond via TUP vier cannabisconsumenten bereid om te getuigen over hun consumptie. Een aantal had er geen probleem dat openlijk te doen, anderen verkozen anoniem te getuigen, uit vrees voor reacties uit hun persoonlijke omgeving.

Jef is 68 en licentiaat bedrijfspsychologie. Hij is gepensioneerd personeelschef van een grote vzw, gehuwd, geen kinderen. Samen met zijn partner rookt hij bijna dagelijks een jointje voor de gezelligheid. “We vinden het leuker dan alcohol”, klinkt het. 

“Ik heb voor de eerste keer kennisgemaakt met cannabis toen ik in Leuven studeerde, toen ik 20 was. Sindsdien ben ik het blijven consumeren. Toen ik begon te werken, consumeerde ik alleen nog in het weekend. Sinds mijn pensionering rol ik er elke dag wel eentje met mijn partner.”

 

 

 




 

 

 

Brunhilde is 58 en kampt al jaren met chronische pijn door een reumatische aandoening. Ze werd drie keer geopereerd aan haar rug. Door een medische fout heeft ze tien jaar in een rolstoel gezeten. 

“Vroeger stond marihuana bij mij gecatalogiseerd onder ‘gevaarlijke drugs’ net als alle drugs. Ik wist er weinig tot niets over. Ik ben ermee in aanraking gekomen via vrienden van mijn kinderen en consumeer het nu al bijna 18 jaar. Ik rook alle dagen cannabis en het is voor mij een fenomenale pijnbestrijder.”

“Ik rook alle dagen cannabis en het is een fenomenale pijnbestrijder voor mijn rugpijnen”

“Ik zat voordien aan zware pijnstillers zoals morfine. Die medicatie heeft mijn lever naar de knoppen geholpen en ik werd er ook zwaar depressief van. Nu lijd ik een bijna normaal leven, ondanks mijn zware handicap en heb alle pijnstillers buiten gegooid.”

‘Tom’ is 46 en master in de grafische vormgeving, hij werkt als leerkracht en heeft twee dochters. Hij wil alleen onder een pseudoniem getuigen. Hij rookt al 30 jaar cannabis, meestal ‘s avonds om zich te ontspannen na een drukke werkdag.

“Het is niet gemakkelijk om je openlijk te outen als consument. Ik geef les en heb een voorbeeldfunctie. Je weet nooit wat de gevolgen zouden kunnen zijn.”  




Wim is 75 en lijdt al vijf jaar aan de ziekte van Parkinson. Hij rookt niet maar consumeert cannabisolie om de gevolgen van zijn ziekte zoveel mogelijk te verzachten. Hij kweekt sinds kort ook zelf medicinale cannabis en doneert de overschot van zijn teelt aan TUP. Ook hij wil enkel anoniem getuigen. 

“Er is momenteel geen enkele medicijn dat Parkinson verzorgt. Als ik ‘s avonds enkele druppels cannabisolie neem, merk ik dat ik ‘s nachts goed slaap. Ik ben ‘s morgens ook minder stram en kom sneller op gang.  Als cannabisolie correct wordt bereid hebben de psychedelische stoffen geen impact en blijft alleen de medische werking over.” 

Jef: “Ik heb me zes jaar geleden aangesloten bij TUP. Ik ben blij dat we het hebben leren kennen. Het is een verademing om niet meer naar Nederland te moeten of rommel van de straat te moeten kopen. Je weet dan nooit wat voor kwaliteit het is en wat ze er allemaal bijsteken, zoals ijzervijlsel om het zwaarder te maken. We zijn vroeger al een paar keer ziek geweest door de slechte kwaliteit van wat we kochten.” 

Schichtig rondkijken voor politie

Brunhilde: “Voor ik TUP leerde kennen moest ik maandelijks naar Roosendaal om mijn marihuana te kopen. Ze zien daar al van ver wat je komt doen wanneer je er toekomt met je Belgische nummerplaat. Schichtig rondkijken voor de politie om dan stiekem een huis binnen te gaan, naar een achterafkamertje waar je je spul kan kopen. Mannen die daarna teken doen wanneer de kust veilig is om te vertrekken. Ik zat toen nog in een rolstoel en moest vlakbij parkeren. Het was een ellende.  Allez, op mijn leeftijd, het was te gek voor woorden. Ik was het op den duur ook zo kotsbeu.”

Jef: “We kweekten in het begin zelf onze planten voor een raam aan de zonnekant. Vijf of zes potten op de vensterbank, het groeide goed. Tot een oud vrouwtje, één van onze achterburen op een dag eens kwam aankloppen en vroeg of ze een stekje kon krijgen van onze mooie planten. We hebben ze daarna meteen weggehaald. We reden regelmatig naar Breda op een doordeweekse dag om onze marihuana te kopen. We konden altijd wel terecht bij een coffeeshop.” 

Tom: “Bij mij was het een over en weer rijden naar Terneuzen om me te bevoorraden. Op het internet zocht ik naar dealers. De schrik zat er altijd wel in om betrapt te worden. Eén van mijn belangrijkste motivaties om me aan te sluiten bij een cannabisclub zoals TUP en om te strijden voor de legalisering van cannabis, was de invoering van de speekseltest.” 

“Als je positief test met een speekseltest riskeer je een boete van 1400 euro. In tegenstelling tot alcohol of cocaïne, die al na enkele uren uit je bloed verdwijnen, blijft cannabis langer in je bloed zitten. Zelfs als je de dag voordien gerookt hebt. De politie zal mij misschien niet vaak tegenhouden omdat ik als blanke oudere man kan verdwijnen in de massa. De gekleurde medemens, jongeren enzo riskeren wel boetes en vervolging omdat ze ervoor kozen om een natuurlijk plantje te consumeren.”

 “De politie zal mij misschien niet vaak tegenhouden omdat ik als blanke oudere man kan verdwijnen in de massa. De gekleurde medemens, jongeren enzo riskeren wel boetes en vervolging omdat ze ervoor kozen om een natuurlijk plantje te consumeren.”

Brunhilde: “Ja, dit is absurd. Toen ik aan de zware medicatie zat tegen de pijn kon ik enorm groggy zijn, maar niemand die me iets zei als ik zo achter het stuur kroop.” 

Demonisering van een plant




Tom: “De marihuanaplant wordt in onze maatschappij gedemoniseerd. Het boek The Emperor Wears No Clothes van Jack Herer schetst de hele context van het criminaliseren van cannabis in de VS. De marihuanaplant zou een oplossing kunnen bieden voor heel wat hedendaagse problemen. Hennep kan bijvoorbeeld gebruikt worden in de papierindustrie of als energiebron.”

“In de periode voorafgaand aan het verbod was er zelfs een machine ontworpen die vezels beter kon onttrekken uit de plant. In dezelfde periode werden echter ook kunstvezels ontwikkeld op basis van polyester. De producenten van polyester zagen hennep als een concurrentiegevaar en zijn zwaar gaan lobbyen bij politici. Het was ook mooi meegenomen dat dit verbod tegelijk zorgde voor criminalisering van kritische stemmen in de samenleving, niet toevallig de doelgroepen die toen ook het vaakst consumeerden zoals latino’s, zwarten en hippies.”

Brunhilde: “Ik heb ook een tijdje medicinale marihuana gehaald bij het Medical Institute in Rotterdam. Later is echter de wetgeving in Nederland veranderd waardoor zij het niet meer mogen voorschrijven aan buitenlandse patiënten.”

“Nadien probeerde ik het via België te regelen. Ik vond zelfs een psychiater die mijn zaak wilde verdedigen voor de provinciale geneeskundige commissie van Antwerpen. Het voorstel was de marihuana te leveren aan een Antwerpse apotheek, zodat ik het dan bij die apotheek kon gaan halen. De commissie is echter na één bijeenkomst tot de conclusie gekomen dat ze toch niet konden instemmen met het voorschrijven van cannabis voor alle patiënten die chronisch pijn lijden. Nog belangrijker was hun conclusie dat ze dit niet konden toelaten ‘omdat er nog geen chemische variant is voor marihuana’. Met andere woorden, de farmaceutische industrie kan er niet aan verdienen. Gelukkig heb ik op tijd TUP leren kennen.”

Wim: “Mijn vrouw las een artikel op de website van TUP over de helende werking van cannabis. We zijn toen naar een vergadering gegaan over het biologisch kweken van cannabis. De enorme sociale bewogenheid van de mensen daar sprak ons aan.  Dat overtuigde ons om ook te gaan kweken, uitsluitend voor medicinale consumptie. Een medicinale cannabisplant heeft bepaalde verhoudingen van chemische stoffen die de medicinale kracht geeft.” 

Brunhilde: “Het voordeel van lidmaatschap bij TUP is dat je goede marihuana verkrijgt aan een eerlijke prijs. Je leert er ook meer over de plant, bijvoorbeeld hoe je olie kan maken en hoe je moet omgaan met de verschillende soorten marihuana.  Je had vroeger niet te kiezen. Je kocht wat je kon krijgen.”

 “Nu ik bij TUP zit,  voel ik me geen crimineel meer. Ik was het ook beu om alles in het geniep te doen.” 

 Tom: “Nu ik bij TUP zit,  voel ik me geen crimineel meer. Ik was het ook beu om alles in het geniep te doen.” 

Wim: “Het werkingsmodel van TUP is in de hudige context ideaal. Mensen die kunnen telen en overschot hebben kunnen het bij hen afgeven. Ik vind het fantastisch dat wij op die manier ook andere mensen kunnen helpen die dit nodig hebben.”




Jef: “We hebben zelf geen kinderen maar wanneer kinderen van onze vrienden nog jong waren rookten we nooit in hun bijzijn. We zijn allebei psycholoog en er bestaat toch wel enige discussie over de gevolgen voor jongeren die vroeg beginnen roken als hun hersenen nog niet helemaal volgroeid zijn. Later toen deze kinderen volwassen werden hoorden we over hun eigen ervaringen met cannabis bij het uitgaan. We wilden er dan niet hypocriet over doen en vertelden ook over ons gebruik. Het is ook goed dat ze er met ons over kunnen praten.”

“We hebben heel veel vrienden die cannabis roken maar ook evenveel die niet consumeren.  Het is niet echt een taboe binnen onze vriendenkring. Ik werkte bij een grote vzw in de sociale sector en daar wisten heel wat collega’s ook wel dat ik regelmatig rookte.”

Brunhilde: “Ik praat bewust over mijn consumptie van marihuana met mijn vrienden, om te laten zien dat het voor mij iets normaals is en dat het me juist helpt. Ze zien ook dat ik normaal functioneer. Ik ben actief als vrijwilliger in verschillende verenigingen.” 

Ik durf er niet voor uit te komen 

Tom: “Chapeau, maar ik durf het niet op mijn werk te vertellen als leerkracht. Het is lastig en voelt inderdaad hypocriet. Ik hoor mijn leerlingen daarover bezig maar ik moet erover zwijgen.” 

Jef: “Eigenlijk zou je als ervaringsdeskundige voor je leerlingen een goede begeleider kunnen zijn. Goede informatie is belangrijk omdat tieners in een fase komen waarin ze experimenteren. Door het feit dat het nog steeds illegaal is kunnen ze gemakkelijker in een schimmig circuit terechtkomen of verleid worden tot zwaardere dingen.”

Brunhilde: “Het zou inderdaad goed zijn dat er in het onderwijs kan gepraat worden over alcohol en drugs. Voor mij was marihuana vroeger iets heel gevaarlijk. Nu besef ik dat alcohol een veel gevaarlijkere drug is dan marihuana.   Er zijn ontzettend veel ongevallen, zelfs met doden, door alcoholmisbruik. Er is ook veel agressie door alcoholmisbruik. Dat hoor je niet over cannabis.”

Tom: “Mijn pa was alcoholieker en manisch depressief. Dronken was hij een totaal andere persoon. Ik heb gezien welke schade alcohol kan aanrichten en toch is alcoholisme niet zo’n taboe als marihuana. 

Wim: “Het is idioot dat ze dit nog steeds criminaliseren, terwijl alcohol meer schade aanricht maar niet verboden wordt, net omdat er meer belangen mee gemoeid zijn.” 

Een verbod heeft nooit gewerkt

Brunhilde: “Mensen moeten zich blijven informeren. Hoe meer ik erover lees, hoe meer het een wonderplantje voor me werd. Het boek Marihuana. De verboden medicijn heeft me veel geleerd over de positieve eigenschapen van marihuana en over het absurde van het criminaliseren van een plantje. Ik zie geen enkele reden om het nog illegaal te houden.”

Tom: “Ze zeggen wel als het regent in de VS zal het hier ook wel druppen. Ik hoop dat de huidige golf van legalisering in een aantal Amerikaanse staten ook naar hier doorsijpelt. Je ziet ook hoe in de staten waar het gelegaliseerd is, er meer jobs worden gecreëerd in die sector. Tegelijkertijd wordt het illegale circuit aangepakt.” 

Jef: “Er zijn argumenten genoeg om cannabis te legaliseren. Het is gewoon een natuurlijke plant en niet verslavend. Een verbod heeft nooit gewerkt, integendeel. Je hebt er dan geen vat meer op en het speelt in de kaart van criminele organisaties.”

Meer info over het voorstel van TUP en Mambo Social Club tot legalisering van cannabis in België vind je hier.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!