Op 24 februari 2016 hebben wereldwijd meer dan 125 miljoen mensen dringend behoefte aan humanitaire hulp. Dat cijfer komt overeen met de totale bevolking van Japan.

“Dat aantal kunnen we niet aan en de menselijke kosten zijn ondraaglijk”, zei VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon onlangs. Een oplossing vinden voor deze crisis zal bepalend zijn voor de erfenis die hij nalaat wanneer zijn tweede ambtstermijn van vijf jaar in december afloopt. Slaagt hij daar niet in, dan zal zijn opvolger een onoverkomelijk probleem voorgeschoteld krijgen.

Fractie van nationale inkomens

Deens voorzitter van de VN-Algemene Vergadering Mogens Lykketoft stelt dat op dit ogenblik twintig miljoen vluchtelingen ergens een landsgrens hebben overgestoken, terwijl 40 miljoen mensen ‘intern ontheemd’ zijn in oorlogsgebied (‘interne ontheemde’ is de officiële benaming voor vluchtelingen die binnen het grondgebied van hun eigen land op de vlucht zijn, zij hebben een ander legaal statuut dan ‘vluchtelingen’). Nog eens 65 miljoen mensen hebben tijdelijk hulp nodig om te kunnen overleven vanwege de aan de klimaatverandering gerelateerde hongersnood.

“De VN probeert aan bewustmaking te doen en heeft jaarlijks 13,5 à 18 miljard euro extra nodig om deze mensen te steunen. Is dat veel geld? Ja – maar het is minder dan 1 euro voor elke 3600 euro aan nationale inkomens wereldwijd”, stelde Lykketoft.

In zijn oproep voor meer fondsen verklaarde VN-secretaris-generaal Ban Ki-Moon dat ‘s werelds bruto binnenlands product meer dan 70.000 miljard euro bedraagt, terwijl de financiële instellingen samen meer dan 180.000 miljard euro waard zijn. “Die 18 miljard euro zouden dus niet zo’n groot probleem mogen zijn”, meent hij, “op voorwaarde dat er politieke wil is om dat te doen”.

Ban Ki-Moon verwees ook naar de meer dan 9 miljard euro die werd ingezameld op de donorconferentie voor Syrië, begin februari 2016. In de afgelopen negen jaar als VN-secretaris-generaal had hij nog nooit meegemaakt dat een dergelijk hoog bedrag voor één doelstelling op een dag werd ingezameld. “Daar mogen we best trots op zijn”, zo stelde hijl. Terwijl de wereld “getest” wordt, omschrijft hij de toezeggingen als een teken van “enorme solidariteit, leiderschap en visie”.

Gewezen Koreaans vluchteling

Op een vergadering in Londen begin februari 2016 haalde Ban Ki-Moon herinneringen op aan zijn kindertijd in Korea, waar hij als vluchteling was aangewezen op de voedselverdelingen van VN-agentschappen.

“Ik was zelf ooit een intern ontheemd kind. Sommigen van jullie hebben mijn levensverhaal misschien gelezen. Ik werd geboren in Korea, vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog. Toen ik zes jaar oud was, in 1950, brak de Koreaanse oorlog uit. Samen met mijn ouders moest ik op de vlucht, zonder te weten waar naartoe. Ons leven was miserabel, verschrikkelijk zelfs. Maar als jongetje zal ik dat nooit zo zwaar hebben ervaren als mijn ouders.”

Ban Ki-Moon vertelde daar ook dat hij en zijn familie overleefden op voedsel en medicijnen van de VN en UNICEF: humanitaire hulp, melkpoeder en speelgoed, maar vooral: “De VN zorgde voor veiligheid, toen ze voor de eerste maal hun gezag uitoefenden om de internationale vrede en veiligheid te bewaren. Zonder de VN zou ik hier vandaag niet voor jullie staan. Als ik bedenk wat er dan met mij en mijn land, mijn volk, gebeurd zou zijn. Ik kon slechts overleven dankzij de VN.”

Bron: UN Fighting Losing Battle Over Global Humanitarian Crises