In 1937 noemde Harry Anslinger, hoofd van het ‘Federal Bureau of Narcotics’, marihuana: “The most violence-causing drug in the history of mankind. Marijuana is an addictive drug which produces in its users insanity, criminality, and death. You smoke a joint and you’re likely to kill your brother.” Als je destijds gek werd of je broer zou vermoorden als je een joint gerookt hebt, dan zou je toch gaan twijfelen aan de beweringen dat cannabis van tegenwoordig sterker zou zijn dan de cannabis van bijna 80 jaar geleden.
Prohibitionisten zijn goed in leugens te vertellen over cannabis en angst te creëren. Dat deden ze vroeger, en dat doen ze nu nog. Nog niet zo lang geleden hield men vol dat cannabis de ‘stepping stone’ was naar harddrugs zoals heroïne. Wetenschappelijke studies hebben dit ondertussen weerlegt.
Sterke cannabis producten zijn er altijd al geweest. De hasjiesj die de blanke hogere klasse in het begin van de vorige eeuw rookte in de vele ‘hashish parlors‘ die je kon vinden in de meeste grote steden in de V.S., was wellicht even sterk of misschien wel sterker dan de hasjiesjpreparaten van tegenwoordig. Samengevat kan je zeggen dat er altijd sterke en minder sterke cannabisproducten geweest. Hasjolie (kan tot 98% THC bevatten) bestaat al decennia lang en is tot 10x sterker dan cannabis in natuurlijke vorm.
Zij die beweren dat cannabis vroeger minder sterk was dan de cannabis van tegenwoordig, beperken zich bij hun beweringen tot de gedroogde bloemen van de cannabisplant. Het roken van de gedroogde bloemen werd in de jaren ’30 van de vorige eeuw in het zuiden van de VS populair in het jazz milieu. De negroïde muzikanten die het toen rookten werden omwille van racistische redenen geviseerd door Harry Anslinger van het pas opgerichte ‘Federal Bureau of Narcotics’, de voorloper van het huidige DEA. De alcoholprohibitie was tot een einde gekomen en de nieuwe ‘public enemy’ werd cannabis. Door het verspreiden van allerlei leugens werd cannabis in 1937 verboden en zoals dat meestal gaat met ‘verboden vruchten’ werd het kruid sindsdien alleen maar populairder.
Vanaf de jaren ’60 werd cannabis pas echt populair. De hippies en met uitbreiding een groot deel van de Amerikanen en later ook de Europeanen, maakten kennis met deze rookbare cannabisbloemen en haar hasjiesjpreparaten. De vraag was groot, en de kwaliteit speelde niet zo een grote rol. Vaak zat er zaad bij de cannabis en de planten werden door de kwekers niet zo goed verzorgd. Begin jaren ’70 ging de kwaliteit van de cannabis echter pijlsnel omhoog, want de kwekers begonnen met het produceren van ‘sinsemilla’ (onbevruchte vrouwelijke planten), wat resulteerde in sterkere zaadloze cannabis. In de jaren ’80 werden cannabis variëteiten gekruist en veredeld. De beste soorten werden vegetatief vermeerderd (d.m.v. stekken i.p.v. zaden) zodat de kwaliteit van de moederplant behouden bleef. Neville Schoenmaker stond aan de wieg van het ontstaat van de soorten ‘Northern Lights’ en ‘Haze’ die de stammoeders zouden worden voor de huidige ‘home grown’ cannabis variëteiten. De verbeterde kweektechnieken zorgden ervoor dat gedroogde cannabis net zo sterk zou worden als de vertrouwde hasjpreparaten, waar de blanke middenklasse al vanaf het begin van de vorige eeuw kennis mee had gemaakt als roesmiddel en tinctuur voor in de huisapotheek.
De ‘War on drugs’ die zich voornamelijk op cannabis richt, zorgde ervoor dat de kwekers zich nog meer op hoge THC percentages gingen specialiseren, want als je betrapt werd met een hoeveelheid cannabis, werden de straffen bepaald aan het aantal grammen dat je op zak hebt. Hierdoor kwam de vraag naar sterke cannabis in een stroomversnelling. Mede hierdoor verminderde het percentage CBD, een cannabinoïde die de psychoactieve werking van THC ‘onder controle’ houdt. Een cannabisplant met veel THC bevat immers weinig CBD. Door het strenge vervolgingsbeleid gingen ook steeds meer kwekers niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk ‘underground’ door cannabis te kweken onder kunstlicht, waardoor de planten veel beter konden afrijpen, waardoor er opnieuw een verbetering optrad in de kwaliteit.
Niet alleen de kwekers maar ook de prohibitionisten zijn verantwoordelijk voor de hoge THC in de huidige cannabis. Je kan het vergelijken met de drooglegging in de VS van de jaren 30. Toen alcohol verboden werd, kwam er veel meer sterke drank in omloop. Als cannabis in de nabije toekomst opnieuw legaal wordt, dan zullen er terug minder sterke cannabis variëteiten op de markt komen en kan de consument een soort kopen met een bepaalde gehalte aan THC en CBD, afgestemd op zijn of haar persoonlijke voorkeur. Een hoog THC gehalte is op zich geen probleem, ervaren gebruikers voelen de sterkte perfect aan, en zullen hun joint minder snel oproken of helemaal niet oproken.
Meer informatie kan je vinden in “De Feiten over THC en andere werkzame stoffen in cannabis”, uitgegeven door het VOC Nederland, naar aanleiding van het voornemen van het Nederlandse kabinet dat cannabisproducten met meer dan 15% THC wil verplaatsen naar Lijst 1 van de Opiumwet en daarmee tot harddrug verklaren. Deze maatregel ontbeert wetenschappelijke onderbouwing, zal niet leiden tot minder problematisch gebruik maar wel tot een forse impuls voor het illegale circuit.
Meer info: hier
