Het echte leven van een modaal Grieks gezin
Griekenland, Eurocrisis, Arm Europa, Griekenland crisis -

Het echte leven van een modaal Grieks gezin

dinsdag 2 april 2013 12:30
Spread the love

Ik lees al tijden geen kranten en kijk niet meer naar het nieuws op tv want ik kan absoluut niet tegen de leugen van het politieke spel. Op deze manier heb ik in ieder geval een betere nachtrust. Via facebook las ik echter een tijdje geleden een artikel over twee studenten die in Larissa waren omgekomen doordat ze om de ruimte op te warmen hun zelfgemaakte barbecue binnen hadden gezet en met de ramen dicht waren gaan slapen.

Vanwege verhoogde belasting op de stookolie heeft het merendeel van de Griekse bevolking geen verwarming deze winter. In onze flat ook niet en zo zoekt ieder een alternatieve manier om zijn of haar huis te verwarmen of soms ook niet.

Dit verhaal kwam een stuk dichterbij toen na een paar dagen bekende klanten (een echtpaar met hun dochter) onze winkel binnenkwamen (wij hebben een fotozaak) met het bericht dat ze foto’s wilden hebben van hun zoon daar hij was overleden. Hij was een van de studenten.

Blijkbaar heb je bij een bericht van iemands overlijden eerst ongeloof. Dat had ik heel duidelijk. Hij was niet zo lang geleden nog met zijn moeder bij ons in de winkel geweest. Pas toen ik thuis was kon ik er met mijn gevoel bij en kon ik het tot me door laten dringen dat hij dus echt overleden was.

Waarom dit verhaal? Omdat ik dit te erg vind om zomaar voorbij te laten gaan. Omdat ik eigenlijk niet weet waar ik met m’n gevoel van machteloosheid naartoe moet. Omdat ik, ook al lees ik geen krant of kijk ik geen nieuws, wel iedere dag geconfronteerd word met de werkelijkheid.

Mijn oudste zoon van dertien vraagt me al sinds een jaar regelmatig : Mam, denk je dat ik een goede toekomst zal hebben? Denk je dat ik een goede baan zal hebben? En mijn jongste zoon van tien jaar die, toen hij een opstel moest schrijven over waar hij naar toe zou willen gaan als hij een teletijdmachine had, niet koos voor de voorgestelde onderwerpen in het boek van de tijd van de dinosaurussen, de oude Grieken, de middeleeuwen… maar gelijk zei: ik wil 30 jaar in de toekomst reizen om te kijken hoe ik dan leef en of ik een huis zal hebben om in te wonen. Dan word ik toch even stil.

Mijn man is tien jaar ouder dan ik en heeft drie kinderen van zijn vorige huwelijk (en nee, hij is niet gescheiden om mij, de scheiding was al een feit toen ik ten tonele kwam). Zijn oudste zoon, in de dertig, heeft een paar maanden geleden zijn zaak gesloten en zit nog met behoorlijke schulden. Hij leeft met zijn vrouw en twee dochters bij zijn schoonfamilie.

Zijn oudste dochter eind twintig is werkloos. Ze verdient wat geld als clown op kinderpartijtjes. Ze heeft al een paar jaar een relatie en zou eigenlijk graag trouwen en aan kinderen beginnen maar woont noodgedwongen bij haar moeder en aan kinderen krijgen wordt nog maar niet gedacht. Zijn jongste dochter was ook werkloos en heeft sinds kort via de ESPA, een Europese regeling, een baan gevonden waar zij als binnenhuisarchitect een baan heeft bij een architect en grafische tekeningen doet. Zij krijgt dankzij deze regeling een verzekering die haar baas niet hoeft te betalen en 200 euro.

Met een kleine aanvulling van haar baas komt ze dan op een totaalbedrag van 500 euro per maand salaris. Haar vriend die advocaat is heeft zijn kantoor opgeheven. Hij kon dit door de terugval in zijn werk niet meer aanhouden en woont nu ook weer bij zijn ouders. Hij werkt nu in de zaak van zijn ouders die aan de boulevard een cafetaria hebben. Zij hebben ook moeite om de zaak draaiende te houden omdat alleen de huur al een groot bedrag van de inkomsten opslokt.

Op zich heeft niemand honger en kunnen zijn dochters in het weekend uitgaan en een glaasje drinken (het voordeel van zo’n crisis is wel dat je hier niet het fenomeen comazuipen kent) maar een eigen toekomst beginnen, samenwonen in een flatje, dat zit er niet in. En zo zie je een hele generatie twintigers en dertigers die afhankelijk zijn van hun ouders en de pensioenen van hun grootouders, want iedere euro telt en ook zij wonen in huis.

 Ik heb mezelf altijd dit voorgehouden – stel dat mijn kinderen later in een wereld leven die verre van ideaal is en ze zullen me vragen: mam, wat heb jij gedaan om dit te voorkomen? Wat kan ik dan zeggen? Met andere woorden, wat kan ik doen om deze wereld beter te maken? Zo heb ik in mijn leven bepaalde keuzes gemaakt. Dus ja, ik ben sinds vrij jong vegetarier en sinds tijden veganist.

Ik doe mijn boodschappen bij plaatselijke boeren en winkels, probeer zoveel mogelijk milieuvriendelijke producten te kopen, en we wonen op loopafstand van werk, school en zee en doen op die manier bijna alles te voet. Ik ben niet een mens die op de barricade staat. Ieder heeft naar mijn idee zijn eigen verantwoordelijkheid te dragen voor wat hij wel of niet doet in zijn leven.

Stel dat God een vrouwenfiguur was zoals de godin Gaia uit de Griekse Oudheid. Zij was de verpersoonlijking van de aarde, de oermoeder. Zij was de vrouwelijke energie van de schepping, vergeving en naastenliefde. Niet het Merkel-achtige type maar het moedertype dat de ruzieende kinderen uit elkaar probeert te krijgen en het weer goed laat maken. Ik denk dat er dan een heel andere wereld zou bestaan.   

Nu gaat het mij niet om het vegetarier zijn, wel om het feit dat we over vanalles een mening hebben, maar wat willen we er zelf aan doen om daadwerkelijk iets te veranderen? Kan ik iets doen wat moreel verantwoord is zonder dat de naam van god misbruikt wordt voor politiek eigenbelang, zeg maar, om mijn steentje bij te dragen? Van mij mag Athene weer met een nieuw politiek stelsel komen. En als Gaia het ermee eens is doe ik mee. Heeft iemand een idee?

Wie in Griekenland woont en zich geroepen voelt om zijn of haar persoonlijke verhaal te delen en mee te schrijven aan dit grote dagboek “Grieks Geluid”, kan een bericht sturen naar de pagina ‘Ariadnes dream’ en/of ‘Hart voor Griekenland’. Alle verhalen dienen in de Nederlandse taal geschreven te worden.

De teksten worden vertrouwelijk behandeld door de beheerders en anoniem gepubliceerd, tenzij uitdrukkelijk verzocht wordt om deze op naam te publiceren. De beheerders zijn niet verantwoordelijk voor de inhoud en behouden zich het recht om een verhaal niet te publiceren of te corrigeren op spellings- en andere taalfouten. Inhoudelijke aanpassingen kunnen alleen gebeuren na overleg met de schrijver.

take down
the paywall
steun ons nu!