Evora mag gerust een laatbloeier genoemd worden, want het kleine vrouwtje debuteerde pas internationaal in 1988 op 47-jarige leeftijd met La Diva Aux Pieds Nus. Daarvoor had ze decennialang gezongen in de havens van de eilandengroep waar ze opgroeide. Halfweg de jaren negentig werd ze ook bij ons een graag geziene en opvallende podiumverschijning. Later groeide ze uit tot de bestverkopende Afrikaanse artieste van die periode.

Ze zong in een mengeling van creools en Portugees. Haar grote specialiteit waren de zogenaamde morna-ballades, stoicijnse liederen over verlies, armoede en immigratie. Muzikaal best te omschrijven als een kruising tussen Afrikaanse, Braziliaanse en Portugese muziek. Complex, ritmisch en toch pakkend melancholisch.

Evora had al lang gezondheidsklachten (ze was bij voorbeeld al moeten stoppen met drinken in 1994) en die zorgden er onder meer voor dat ze twee jaar terug een openhartoperatie moest ondergaan en in september na een beroerte definitief moest ophouden met zingen.
In haar thuisland Kaapverdië werden twee dagen van nationale rouw afgekondigd.