België, is dat niet dat pacifistische landje aan de Noordzee dat zich in 2003 fel verzette tegen de oorlog in Irak? Vandaag bij de bombardementen op Libië zijn de rollen omgekeerd. Een ongeziene en legendarische eensgezindheid, zo omschreef De Standaard het parlementaire debat over de Belgische deelname aan de oorlog in Libië.

Alle partijen vertegenwoordigd in het parlement staan unaniem achter de Belgische deelname. Amerikaanse observatoren begrijpen het niet meteen. Dave Sinardet en Carl Devos mochten het woensdag uitleggen aan de Amerikaanse ambassade.

In het Amerikaanse Congres is er meer debat. Zowel bij Tea Party-Congresleden als bij linkse Democraten zijn er kritische geluiden te horen. Dennis Kucinich, een Democraat uit Ohio gewaagde zelfs van een impeachment van president Obama omdat de president niet eerst langs ging bij het Congres voor hij ten oorlog trok.

Maar niet alleen aan de uiterste zijden van het politieke spectrum is er onvrede over het nieuwe oorlogsfront in het Midden-Oosten. Ook bij centrum-Democraten en -Republikeinen klinkt er kritiek.

Nog grotere tegenstelling in regering-Obama

Naar verluidt was er nog grotere animositeit binnen de regering-Obama. De knoop werd doorgehakt op een “zeer woelige” (dixit het magazine Foreign Policy) vergadering vorige dinsdag. Enkele stafmedewerkers van de National Security Council zoals Samantha Power waren volgens Foreign Policy heel hard voorstander van een interventie.

Volgens Time liep Samantha Power al heel lang met een frustratie rond. Internationale humanitaire interventies werden voor een “generatielang vermoord” door de Bush-oorlog in Irak. Door de unilaterale aanpak van Bush werden alle Amerikaanse interventies gediscrediteerd en lijkt het voortaan onmogelijk om nog brede coalities ‘of the willing’ te bouwen.

“Maar de Libische opstand bood de humanitaire interventionisten een onverwachte kans”, aldus Time. Power kreeg steun van Susan Rice, de VS-ambassadeur bij de VN. Ook minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton was voor een interventie.

In de kringen van het Pentagon – het Amerikaanse ministerie van Defensie – was er tegenstand. Daar vonden ze de interventie een grote gok. Een nieuwe oorlog zou de regio nog meer kunnen destabiliseren. Er waren ook militaire twijfels. Het Pentagon zou sceptisch zijn over de kansen om met een no-flyzone iets te bereiken.

De Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates zou er alles aan gedaan hebben om Obama tegen te houden. Ook vice-president Joe Biden was tegen een interventie. Uiteindelijk koos president Obama toch de kant van de interventionisten. “Dit is een grote kans om onze belangen terug op één lijn te brengen met onze waarden”, zou hij gezegd volgens Foreign Policy.

Begrijpelijk dus dat de Amerikanen wel eens wilden weten waarom politiek België deze keer 100 procent achter de interventie staat.