In het najaar van 2016 speel ik met het idee om ontmoetingen op te zoeken met mensen die werken vanuit heelheid en verbondenheid. Het lijkt mij spannend om daarbij niet alleen doelgericht op zoek te gaan maar om ook oog te hebben voor datgene wat onderweg verschijnt.? Een paar weken later stoot i...

Een vogel wekt mij een half uur eerder dan de wekker van plan was. Ik sluip naar beneden en steek even mijn neus naar buiten. Het is erg fris maar het licht is klaar voor de dag. Niets zo verkwikkend voor het hart als het enthousiasme van een lenteochtend. De krant is er al. Ik slof ...

Het is vrijdagavond, de tafel is afgeruimd. De meisjes zijn nog niet naar boven, we hebben geen haast vanavond. We vertoeven in heerlijk lummelen. Dingdong. ‘Verwachten we iemand?’ vraag ik mij luidop af. De kleine dames reageren niet op de bel. Ik laat ze in hun bezigheden en ga ope...

Zaterdagochtend. ‘Ik ga niet meer naar de pianoles,’ zegt ze ferm. Ze beent naar huis met kordate tred, een boos dwergje met sluik haar en gekruiste armen. ‘Ik heb een stom leven,’ foetert ze tegen de straatstenen. De pianojuf haalde al haar truken uit de kast. Maar de kleine leerlin...

De digicorder is kapot. Het ding gaf al ettelijke maanden aan zich niet lekker te voelen. Deels uit onwil om er tijd in te steken, deels omwille van het niet kunnen aanvaarden van het geprogrammeerde kapotgaan van de dingen, negeerde ik het probleem hardnekkig. Tot de kerstvakantie a...

Soms loop je door de stad op automatische piloot. Je gedachten torenen boven je uit en springen van de meeting van die ochtend naar de avondplanning van straks. En dan is er plots een beeld dat je uit je dagdromingen lokt. Iets dat niet klopt in het plaatje. Een blinkende grote taxi ...

Vorig weekend was het volgens de cyclische aard van de dingen een goed moment om eens bij te komen en uit te rusten. Eigenaardig genoeg zijn dat meestal de momenten waarbij ik niet de innerlijke kalmte heb om dat te doen. Bij het ontbijt kondig ik aan dat ik de gang maar eens ga aanp...

Een huishouden op de fiets onderweg naar het station op een nazomerse zondag. We geven van jetje want we zijn iets te laat vertrokken. We parkeren de fiets in de ondergrondse parking onder het station. We kopen kaartjes en snelwandelen naar het perron. De dochters vinden het altijd o...

Ik ging een paar dagen op opleiding.  Een cursus met een titel die rijzende wenkbrauwen en wablieften veroorzaakt. Een cursus dragondreaming. Het is een methode voor het co-creëren van projecten gebaseerd op noties van de Aboriginals. Oh yeah.  Er zijn vier stadia, zo leren we: drome...

Zou het voor iedere generatie aanvoelen alsof ze de wereld een stuk moeten hermaken voor het nageslacht? In de generatie van mijn ouders, nu jolige zestigers, liep zo ongeveer de helft, subjectief geschat, tegen een muur van vroegtijdig opbranden aan. Dan was het zaak om in ziektever...