Als we het over zelfvertrouwen hebben, komen er vele betekenissen in ons op. Sommigen zien het als een zwakte, anderen daarentegen geloven dat het hen ertoe aanzet zichzelf te overtreffen. Ik denk dat ik tot de laatste categorie behoor. Als ik vandaag besluit om over zelfvertrouwen te spreken, dan is dat niet om een definitie te geven of om op wetenschappelijke wijze te vertellen wat het kan opleveren, maar gewoon om met u mijn persoonlijke ervaring met mijn moeder te laten delen. Het is door onze verschillende karakters dat ik me bewust werd van het feit dat het gebrek aan zelfvertrouwen iedereen kan treffen, ongeacht het karakter en temperament.
De reden waarom ik hier zo van overtuigd ben is omdat mijn moeder, Valerie, en ik extreem verschillende karakters hebben. Als zij van nature gereserveerd en heel tactvol is, beschouw ik mezelf meer als een sterk karakter, dat het moeilijk vindt om diplomatisch te zijn. En toch, hoe verrassend het ook mag lijken, het is op het eerste gezicht logisch om te zeggen dat zelfvertrouwen hand in hand gaat met een sterk karakter, toch delen we eenzelfde karaktereigenschap, u raadt het al, het gebrek aan zelfvertrouwen.
Dus, kunnen we besluiten dat zelfvertrouwen erfelijk is? Ik denk dat dat zeker overhaaste conclusies zijn, ik ben er echter van overtuigd dat het leefmilieu een invloed kan hebben. Het is bekend dat kinderen veel van de emoties voelen die door hun ouders worden doorgegeven. Als het kind bij ouders woont die zelfvertrouwen hebben, en die dit vertrouwen op hun kind overbrengen, zal het kind waarschijnlijk zelfvertrouwen hebben. Omgekeerd, als het kind bij ouders is die weinig zelfvertrouwen hebben, zal het geneigd zijn het voorbeeld te volgen en op dezelfde manier handelen als zijn modellen. Natuurlijk ontwikkelt het kind ook zijn eigen karakter en soms neemt dit karakter de overhand, ongeacht de omgeving om hem heen. Ik denk dat ik een van die kinderen ben die, hoewel zij een eigen karakter hebben, onbewust hebben overgenomen wat zij in hun ouder, en voor mij in het bijzonder mijn moeder, hebben gezien en opgemerkt.
Mijn moeder is een geweldig persoon. Nadat zij gescheiden was van de vader van haar kinderen, aarzelde zij geen seconde om de draad weer op te pakken en haar leven opnieuw te beginnen. Als resultaat van haar inspanningen is zij nu manager bij een van de grootste bedrijven van de Verenigde Staten. En toch, terwijl alles bewijst dat ze trots kan zijn op haar carrière, twijfelt Valerie nog steeds aan haar capaciteiten. Ik, Victoria, had als rolmodel deze geweldige moeder die ondanks al haar prestaties, alleen maar kon laten zien dat het nooit genoeg was om trots te zijn op jezelf. Onbewust nam ik en neem ik nog steeds hetzelfde voorbeeld over. Hoe goed mijn werk of prestaties ook zijn, ik blijf twijfelen aan mezelf en verlies daardoor het vertrouwen in wat ik doe.
Ik zou met een positieve noot willen besluiten door eenvoudigweg uit te leggen dat, ook al is het niet altijd voor de hand liggend, het niet hebben van zelfvertrouwen stelt je in staat om te leren jezelf voortdurend uit te dagen. Elke beslissing is een test en de angst om het niet aan te kunnen is alomtegenwoordig. Maar het is door te durven dat we leren en vooral dat we beseffen dat we ertoe in staat zijn, zelfs wanneer we denken dat het onmogelijk is. Mijn moeder en ik zijn verschillend en toch, hoe paradoxaal het ook mag lijken, het gebrek aan zelfvertrouwen is wat ons bindt. Het is belangrijk te beseffen dat iedereen het slachtoffer kan worden van weinig zelfvertrouwen, ongeacht zijn of haar karakter. Waar het hier om gaat is dat men zich ervan bewust is, dat men zich er niet voor hoeft te schamen en vooral dat men wil overwinnen wat in de ogen van sommigen kan overkomen als een belemmering.
