Het is zeven uur ’s morgens, vroeg wakker dus en ik zit hier buiten aan het zwembad bij een temperatuur van rond de 25 graden weg te dromen en na te denken over hetgeen we hier allemaal in Niger reeds te zien kregen.
Terwijl ik (Marc) aan het wachten ben tot het ontbijtbuffet opengaat denk ik aan de mensen aan de andere kant van de muur die dit hotel omringen. Zouden zij deze morgen ook een gezellig warm stortbadje genomen hebben? Zouden de mensen ook straks mogen aanschuiven aan het ontbijtbuffet?……
Als wij straks hier het hotelterrein verlaten om de rijstvelden te gaan bezoeken, weten we dat als we deze avond terugkomen terug de luxe gaan hebben van airco, stortbad, een bed…..
Zie ik daarom ongelukkige mensen? Ik weet het niet, een deel wel, maar voor het grootste deel zie ik lachende gezichten die mij vriendelijk aanspreken met bonjour monsieur, of bonsoir monsieur naargelang het uur van de dag,
Straks bij het bedrijfsbezoek beginnen we weer te vergelijken “Bij ons zou zoiets niet kunnen… of “Moesten we dat in België doen…” Wel, we kunnen misschien in België iets doen, de vriendelijkheid het goedlachse overnemen. Anderzijds kunnen wij natuurlijk ook, zeggen hoe het er bij ons aan toe gaat maar laten we een Afrikaan een Afrikaan zijn en er geen Europeaan van maken.
Soit, genoeg gemijmerd, tijd voor actie. Onze eerste Afrikaanse opdracht vandaag: even wachten. Maar dat zijn we natuurlijk al gewoon, we beginnen er zelf al een gewoonte van te maken om wat ‘anders om te springen met stiptheid’.
In de voormiddag staan dus de rijstvelden op het programma. Eerst brengen we een bezoekje aan ONAHA (Office National des Amenagements Hydro- Agricoles). Daouda, delegee van CNT en werkzaam bij één van de coöperatieven die ondersteund worden door ONAHA nam ons mee op sleeptouw. ONAHA geeft ondersteuning aan de verschillende coöperatieven die werkzaam zijn rond het rijstwinning. Aansluitend gingen we op uitgebreide veldonderzoek, bij één van die coöperatieven Jammer moeten we vaststellen dat in Niger slechts 30% van al het nodige rijst kan produceren, voor de overige 70% dienen ze nog in te voeren. Er is hoop want er zou binnen korte termijn heel wat hectare meer beschikbaar worden gesteld.
Dit jaar hebben de landbouwers af te rekenen gehad met een catastrofale overstroming. 70 % van de normale opbrengst is door deze overstroming verloren gegaan.Niet enkele de rijst maar ook vele woningen zijn verloren gegaan op die fatale 19 en 20 augustus 2012. Er waren niet minder dan 80 dodelijke slachtoffers. Voor de overlevenden werden er tentenkampen opgezet dankzij de medewerking van verschillende NGO’s.
Zie http://www.ipsnews.be/artikel/overstromingen-bedreigen-oogst-west-afrika
In normale tijden zijn twee rijstoogsten per jaar. De ene duurt vier maand (regenseizoen) en de andere duurt zes maand (droog seizoen). Iedereen van het gezin werkt mee, ook de schoolgaande kinderen tijdens de vrije momenten.
Laat ons hopen dat de komende rijstoogst gevrijwaard wordt van een nieuwe overstroming want dit zou echt catastrofaal zijn voor het land. De overheid, samen met NGO’s, doet er alles aan om de dijken voldoende te versterken zodat een ramp zou uitblijven.
Na de middagpauze hadden wij een ontmoeting met het Uitvoerend Nationaal Comité van de CNT (Bureau Excécutif). Verschillende centrales waren hierop aanwezig,zoals horeca, onderwijs, onderhoudspersoneel……
Wij hadden hier een aangenaam gesprek met deze mensen. De structuur van de CNT is vergelijkbaar met deze van bij ons, maar dan ook weer niet. In een volgende blog hebben we het zeker nog eens over onze partner CNT!!
Een van de grote uitdagingen van de vakbond in Niger is de doelgroep ‘barmeisjes’. Deze meisjes, niet enkel Nigerese maar uit alle landen van West-Afrika, werken onder het absolute minimumloon. Sommige verdienen ‘officieel’ 200 CFA per dag. Je hoeft het niet na te rekenen, wij doen dat voor jou: dat is ongeveer 30 eurocent!!! Raar maar waar, de meisjes zien het echter niet zitten om te ijveren voor het wettelijk minimumloon. Dat zou immers betekenen dat ze minder kans krijgen om werk te vinden en dankzij fooien en ‘dergelijke’ (lees wat je wilt lezen) kunnen ze soms meer verdienen dan het wettelijk loon. Dat is echter natuurlijk een zeer onzeker statuut en zeker niet wat zowel wij als het CNT aanzien als ‘Waardig Werk’. CNT werkt dan ook volop aan een sensibiliseringscampagne hieromtrent.
Voor het avondeten hadden wij ditmaal het Uitvoerend Comité van de CNT uitgenodigd om samen de maaltijd te nuttigen en informeel gesprekken te voeren. Het ging er familiair en gezellig aan toe en onze avond werd daar beëindigd. Moe en tevreden zochten wij onze bedstede op.
Tot de volgende blog!
Marc P en Anne-Marie
