Ooit werd het Opec-kartel van olieproducerende landen gevreesd voor zijn allesoverheersende machtspositie die nationale economieën kon maken of breken door hun olietoevoer te dicteren. Die tijd is voorbij, schrijft Allister Heath in City AM. Hoewel het kartel nog steeds een destructieve factor blijft, is het vandaag lachwekkend, eerder dan angstaanjagend geworden.

Zoals de vergadering eerder deze maand aantoonde is Opec niets meer dan een bende ruziemakende, zelfingenomen en uit puur eigenbelang handelende naties, met de meest uiteenlopende belangen. Sommige strategen denken dan ook dat de desintegratie van deze club onvermijdelijk is geworden. Dat zou uiteraard fantastich nieuws zijn voor de olieconsumerende landen, die eindelijk een einde zouden zien komen aan een veertigjarige ontwrichting van het hart van de wereldeconomie.

Alle kartels zijn slecht, maar staatskartels zijn de ergste. De problemen binnen de Opec tonen nog maar eens aan hoe voorbijgestreefd de naoorlogse wereldorde vandaag geworden is. De eurozone, de Wereldbank, het IMF, de dollar, de G-20 en zelfs de Verenigde Naties… al deze instituten verliezen aan credibiliteit.

Maar in plaats van te treuren om de val van deze overjaarse instituten zouden we beter vooruit kijken naar de oprichting van een meer informele, op netwerken gebaseerde wereldorde, met de focus op handel, globalisering en veiligheidspacten, eerder dan op bureaucratie. Eén ding staat vast: in deze nieuwe wereldorde is geen plaats meer voor verouderde kartels als de Opec.

http://www.cityam.com/news-and-analysis/allister-heath/rejoice-opec-s-days-are-numbered

http://www.express.be/business/nl/economy/zijn-dit-de-nieuwe-leiders-van-de-opec/147365.htm