Amsterdam — Zondag 13 maart gaf Noam Chomsky een lezing in de Westerkerk over de contouren van de wereldorde, georganiseerd door Chomsky in Nederland. Hij sprak over dominantie, stabiliteit en veiligheid in een veranderende wereld die leidden tot de opkomst van xenofobie in het Westen.

Inhoud:

• Mijn nieuwe vaderland, Ramsey Nasr
• Contouren van de Wereldorde:
  Dominantie, stabiliteit en veiligheid in een veranderende wereld en de opkomst van xenofobie in het Westen
• Q&A
  – Over een interventie in Libië
  – Over een tweestatenoplossing voor Israël en Palestina
  – Over de benadering van de opstanden in het Midden-Oosten vanuit anarchistisch perspectief
  – Wat kunnen we doen tegen rechts populisme en xenofobie?
• Externe linken

Mijn nieuwe vaderland, Ramsey Nasr

Voor Chomsky zijn lezing aanving, bracht Nederlands Dichter des Vaderlands en voormalig Antwerps Stadsdichter Ramsey Nasr het gedicht “Mijn nieuwe vaderland”. Hij schreef het naar aanleiding van de installatie van het nieuwe Nederlandse kabinet.

In het gedicht wordt de gedoogsteun van de PVV, Geert Wilders en de xenofobie waar deze partij voor staat grondig op de korrel genomen.

Mijn nieuwe vaderland

Wie neerlands bloed in d’aders vloeit
   van vreemde smetten vrij
wiens hart voor volk en orde gloeit
   verhef uw zang als wij.
Vandaag zien wij weer één van zin
   de vlaggen afgestoft.
Vandaag zet ik mijn feestlied in
   voor vaderland en schoft.

Ik eer de leiders van mijn land.
   Hun vlekkeloos parcours
leert mij wat macht vóór al verlangt:
   ’t geweten van een hoer.
Ik eer mijn leiders hemelhoog
   en ’t hoogst zit een fascist
die u en mij zolang gedoogt –
   zolang als hij beslist.

Beschermt gij, leiders, onze grond
   waar vreemde adem gaat
gij die zo rein zijt, kerngezond
   en zuiver op de graat.
Wij smeken om een harde hand
   in aangewreven haat.
Behoud voor ‘t lieve vaderland
   de blanke natiestaat.

Braakt uit, gij vrienden, vrij van zin
   uw krop, uw kreet, uw gal.
Niets is taboe en niets te min
   uw bagger minst van al.
Verneder dus wat u niet zint
   sla stuk wat niet bevalt
laat zien hoe u dit land bemint
   omhels het op zijn smalst.

Hoe klopt ons hart, hoe zwelt ons bloed
   bij ‘t rijzen van dees’ toon.
Klonk ooit een zuiverder gemoed
   een leger hart zo schoon?
Waar hoorde men die koekoekszang
   voor volk en vaderland?
Dat was toen in het landsbelang
   een heel volk werd verbrand.

Dood nu wat afwijkt van uw bloed
   en van uw onderbuik.
Bewaar het niet, verdelg het goed
   zodat dit land ontluikt.
Wie hier nog onze mildheid zoekt:
   los op in brandend veen.
Waar elk verschil werd opgedoekt
   zijn staat en burger één.

Wie neerlands bloed in d’aders vloeit
   van vreemde smetten vrij
die fabel staat weer eens in bloei
   in dwazen zoals wij.
Veel liever word ik door een volk
   van hunnen aangerand
dan mee te gaan in deze kolk
   van schoft en vaderland.

– Ramsey Nasr –

Contouren van de Wereldorde:
Dominantie, stabiliteit en veiligheid in een veranderende wereld en de opkomst van xenofobie in het Westen

Wanneer we beslisten over de titel van deze lezing, konden weinigen raden hoe passend deze zou blijken te zijn wanneer de tijd ervoor daar was. Hoe dramatisch de wereld aan het veranderen zou zijn, en hoe ver reikend de gevolgen zouden zijn voor de binnenlandse en de wereldorde.

De democratische opstanden in de Arabische wereld zijn een spectaculair vertoon van moed, toewijding en betrokkenheid van volkskrachten die toevallig samenvallen met de opmerkelijke opstand van tienduizenden ter ondersteuning van de arbeiders en democratie in Madison Winsconsin en andere Amerikaanse steden. Een vermeldenswaardig voorval vond plaats op 20 februari toen Kamal Abbas een bericht stuurde vanaf het Tahrirplein naar de arbeiders in Winsconsin in de naam van de Eyptische arbeidsorganisaties. “Wij staan aan jullie zijde, zoals jullie met ons stonden.” Abbas is een leider in de jarenlange strijd van Egyptische arbeiders voor basisrechten. De opstand van 25 januari kwam niet uit het niets. Er is een belangrijke achtergrond, die het waard is om over na te denken. Zoals jullie zullen weten werd de opstand van 25 januari in gang gezet door een kleine groep jongeren bedreven in het gebruik van technologie, die zichzelf de 6 Aprilbeweging noemen. De reden voor deze naam is dat op 6 april 2008 er een grote vakbondsactie voorbereid werd tegen een van de grootste Egyptische industriële complexen, de Mahalla textielfabriek. Een staking voor beter loon, betere werkcondities etc. en er zouden grote solidariteitsacties plaatsvinden. Dit werd allemaal meteen de kop ingedrukt door de dictatuur. Dit kreeg geen weerklank in het Westen, maar dit is men in Egypte niet vergeten. Dat is dus de 6 Aprildemonstratie. De 6 April-non-demonstratie. Vandaar de naam van de beweging die de revolte van 25 januari startte met haar opmerkelijke gevolgen. Abbas’ boodschap van solidariteit roept het traditioneel streven van de arbeidersbeweging wereldwijd op: solidariteit tussen de arbeiders van de wereld, en de bevolking in het algemeen.

Hoe gebrekkig ook hun staat van dienst, arbeidersbewegingen bevinden zich vaak in de voorhoede van volksstrijden voor basisrechten en democratie. Op het Tahrirplein, in de straten van Madison, en op vele andere plaatsen reiken de volksstrijden die plaatsvinden rechtstreeks naar de vooruitzichten op een authentieke democratie. Sociaal-politieke systemen