Hoe vaak hebben we deze perverse en absurde veroordeling niet gelezen of gehoord. Maar hoe kunnen we dit beruchte amalgaam verwerpen dat degenen die zich verzetten tegen de ideologie die leidde tot de oprichting van de staat Israël degradeert tot de “racistische” vuilnisbak?

Een natiestaat die exclusieve rechten toekent aan zijn zogenaamde “Joodse” bevolking en de rest van zijn burgers degradeert tot een “onderklasse” onder apartheidswetten.

Zionisme en antisemitisme zijn twee tentakels van dezelfde hydra!

De ene is een verachtelijke gedachte, een racisme dat tot ontelbare gruweldaden heeft geleid (pogroms in Rusland, KKK in de VS, genocide in Rwanda, vervolging van de Rohinga’s in Birma… etc.), terwijl de andere een zorgvuldig opgebouwde ideologie is om een land over te nemen en zijn inwoners uit te roeien!

Voorlopig – voorlopig alleen, hoop ik – zal ik de vitale strijd tegen het antisemitisme aan anderen overlaten en me hier beperken tot het in herinnering brengen van wat de zionistische ideologie is door eenvoudigweg het woord te geven aan haar oprichters en huidige leiders.

Geen pamfletten, geen satire… gewoon een demonstratie in woorden door de ideologen zelf.

Voor degenen die het vergeten zijn of denken dat het marginaal is, moet het gezegd en herhaald worden dat de wortel van het kwaad, de ‘erfzonde’ die leidde tot deze afschuwelijke kolonisatie, Zionisme heet.

Begin november 2023 werd Gideon Levy, de prestigieuze redacteur van “Haaretz”, een progressieve Israëlische krant, uitgenodigd door het “Washington Report” om zijn standpunt te geven over de houding van Israël in Gaza.

In zijn toespraak benadrukte Gideon Levy de drie fundamentele principes die de samenleving van zijn land leiden.

Het eerste is het diepgewortelde concept van het “uitverkoren volk” te zijn… wat het het recht geeft te doen wat het wil “Universele wetten gelden voor de rest van de mensheid… Maar niet voor ons!

Het tweede principe is dat van zichzelf presenteren als een “slachtoffer”, niet als het zoveelste slachtoffer (Armeniërs, Rwandezen…) maar als HET slachtoffer, waardoor het, ondanks het feit dat het een militaire bezettingsmacht is, kan beweren te zijn aangevallen door de mensen die het onderdrukt… Een uniek geval in de menselijke geschiedenis.

Het derde principe is de “ontmenselijking” van de Palestijnen, gedefinieerd als wezens die de naam mens niet verdienen… En die daarom geen toegang hebben tot “Mensenrechten”.

Zoals we hieronder zullen zien, liggen deze drie principes aan de basis van het zionisme.

Dogma

De algemeen aanvaarde definitie is de Doctrine en politieke beweging met als doel de opbouw, consolidatie en verdediging van een Joodse staat in Palestina.

Met andere woorden, het is een ideologie die gericht is op het koloniseren van een gebied dat bezet is door een Arabisch-Semitische bevolking om er een Joodse staat te vestigen… De Joden worden beschouwd als een etnische groep.

… Kan een psychiater uitleggen wat een “linkse zionist” kenmerkt?

Mobilisatie!

Om een dergelijk project te verwezenlijken was de verovering van grondgebied uiteraard van fundamenteel belang. De inheemse bevolking moest worden geknecht of verdreven om de slogan “Een land zonder volk voor een volk zonder land” “verkoopbaar” te maken.

Toen de Zionistische Wereldorganisatie in 1897 werd opgericht, schreef de oprichter Theodore Herzl in zijn dagboek: “De arme bevolking (de Arabieren) moet over de grens worden gedreven en geen werk krijgen. Het proces van onteigening en verdrijving van de armen moet discreet en met omzichtigheid worden uitgevoerd!”

… Zijn volgelingen hebben zijn kolonialistische aansporing niet verraden en hebben honderd jaar lang zijn project voortgezet… Zonder omzichtigheid of discretie!

In februari 1909 schreef Ben Gurion, de toekomstige stichter van de staat Israël (in die tijd was hij nog Pools staatsburger en heette hij Grün): “Het enige ware zionisme is de kolonisatie van Palestina. Al het andere is bedrog, geklets en tijdverspilling!”

We moeten toegeven dat deze Ben Gurion altijd consequent was in zijn aanpak… Zo’n veertig jaar later, op 6 februari 1948, drie maanden voor hij tot premier werd gekozen, verklaarde hij (zie zijn Oorlogsdagboek, Vol. 1):

“Na de vorming van een groot leger na de oprichting van de staat, zullen we de deling opheffen en ons uitbreiden over heel Palestina. Het accepteren van een deling verplicht ons niet om de Westelijke Jordaanoever op te geven. Je vraagt iemand niet om zijn visie op te geven… De oorlog zal ons het land geven.”

… En op 18 juli 1848, de dag na zijn verkiezing, toen de etnische zuiveringen al in volle gang waren en de wegen verstopt raakten met duizenden vluchtelingen, verklaarde hij: “We moeten alles doen om ervoor te zorgen dat de Palestijnen nooit meer terugkeren. De ouderen zullen sterven en de jongeren zullen vergeten.”

Hij zei verder: “De huidige kaart van Palestina is getekend onder het Britse mandaat. Het Joodse volk heeft een andere kaart die jongeren en volwassenen moeten trachten te voltooien, van de Nijl tot de Eufraat”.

De slogan van de Palestijnse activisten van vandaag, die zoveel weldenkende Europeanen schandalig vindt, lijkt nogal timide… het enige wat ze willen is “Palestina van de zee tot de Jordaan”.

Zodra de Britse troepen in mei 1948 vertrokken, begonnen de jaren van wreedheden.

Ze worden beschreven door historicus Ilan Pappé in zijn boek “The Ethnic Cleansing of Palestine”: meer dan 550 dorpen volledig met de grond gelijk gemaakt, veel steden ontdaan van hun bevolking, met als resultaat dat ongeveer 800.000 Palestijnen vluchtelingenkampen bevolkten van Beiroet tot Gaza via Amman.

… Om nog maar te zwijgen van de moordpartijen op de boeren van Kafr Kassem, de dorpelingen van Deir Yassin, de schoolkinderen van Rafah, de vluchtelingen van Chabra en Chatila… en zovele anderen.

Dus in een paar maanden tijd, gewapend met hun militaire superioriteit en het imperialisme van de VN, organiseerden de voormalige “terroristen” (de bloedbaden van Haifa en Jaffa, de moord op Bernadotte, de afgevaardigde van de VN… de lijst is eindeloos!), die respectabele leiders waren geworden in opdracht van de Westerse regimes, de “overdracht”, door middel van geweld en intimidatie, van een weerloze Arabische bevolking.

Het enige doel van deze etnische zuivering was om plaats te maken voor het uitverkoren volk, zoals Golda Meir (geboren Mabovich in Kiev), premier tijdens de eerste jaren van de staat (1949 tot 1956), bevestigde: “Dit land bestaat als de vervulling van een belofte van God zelf. Het zou belachelijk zijn om het te vragen zich te verantwoorden voor zijn legitimiteit”. (Le Monde, 15 oktober 1971)

Deze zelfde minister zal herinnerd worden voor haar vele supremacistische en racistische citaten, waaronder dit juweeltje: “Hoe kunnen we de bezette gebieden teruggeven? Er is niemand om ze aan terug te geven”.

Altijd voorop in het verdedigen van haar ideologie, vertelde ze later aan de Sunday Times (15 juni 1969): “Er is geen Palestijns volk. Het is niet alsof we kwamen, hen verdreven en hun land inpikten… Ze bestaan niet”.

Wij zijn de nieuwe kruisvaarders!

Het zou naïef zijn om te geloven dat Israëlische leiders sinds de jaren 1950 milder zijn geworden en niet langer denken en spreken als de “terroristen” van voor de stichting van Israël.

In april 1988 aarzelde premier Yitzhak Shamir niet om in de kolommen van de “New York Times” te zeggen: “We moeten alle Palestijnen doden, tenzij ze zich erbij neerleggen om hier als slaven te leven… ze zullen worden verpletterd als sprinkhanen”.

Van zijn kant verkondigde de “goede” Yitzhak Rabin, die wordt voorgesteld als een man van vrede, “We zullen de Arabische bevolking reduceren tot een gemeenschap van houthakkers en obers”.

In 1989 zei Netanyahu tegen studenten aan de Bar Ilan Universiteit: “Israël had de onderdrukking van demonstraties in China, toen de aandacht van de wereld op dat land was gericht, moeten gebruiken om de Arabieren massaal uit de gebieden te verdrijven”.

Wij zijn de slachtoffers, de eeuwige slachtoffers!

In de hele Israëlische geschiedschrijving worden de Palestijnen voorgesteld als de agressors… tot het punt dat ze verantwoordelijkheid moeten dragen voor de Israëlische misdaden.

“We zullen de Arabieren nooit vergeven dat ze ons dwongen hun kinderen te doden”. (Golda Meir, premier van Israël tijdens een persconferentie, Londen 1969)

Een flagrant voorbeeld van dit slachtofferschap is Netanyahu’s presentatie, duidelijk doorgegeven door de zelfgenoegzame Westerse media, van de aanval van de Palestijnen in Gaza op 7 oktober 2023, met het nu beroemde “Israël heeft het recht om zichzelf te verdedigen!

Gideon Levy heeft duidelijk gewezen op de hypocrisie van deze uitspraak van een regime waarvan het leger een land bezet en meer dan 2,3 miljoen inwoners dwingt om in een “openluchtgevangenis” te leven.

Dit is niet alleen totaal immoreel, het is absurd.

Dus de Europese kolonisten hadden het recht om zich te verdedigen tegen de indianen die ze wilden uitroeien? Hadden de Belgische kolonisten ook het recht om zich te verdedigen tegen de ‘n…’ die ze onderdrukten? Hadden de nazi-troepen toch ook het recht om zich te verdedigen tegen de “terroristen” van de landen die ze bezetten?

Pogrom!

“Pogrom!” een woord dat keer op keer gehamerd werd in elk van onze lokale bladen. “Pogrom!” overal… zonder dat de goede “communicatoren” ook maar vragen stellen bij de relevantie van de term?

Het woord komt uit het Russisch en betekent vernietiging, plundering, massamoord op ongewapende Joodse burgers. Maar dat is niet wat er gebeurde op 7 oktober 2023.

Elke dag komen we een beetje meer te weten, maar helaas moeten we om op de hoogte te blijven de zionistische media en de persberichten van het Israëlische leger doorspitten, want onze “Le Soir”, “Le Figaro” en “Le Monde” waken ervoor om de voorpagina te halen met dit soort onthullingen.

We weten nu dat het een veldslag was die plaatsvond op 7 oktober toen de Al-Qassam-brigades, in coördinatie met de Islamitische Jihad milities, de Salaheddine brigades (ex-Fatah) en andere gewapende groepen door de “veiligheidsbarrière” braken om de Israëlische kazerne aan te vallen… en dat deze hevige confrontatie de dood van 314 Israëlische soldaten veroorzaakte.

We weten ook dat “Apache” helikopters festivalgangers neerschoten op de Rave Party … De piloten zeggen dat ze hen verwarden met Palestijnse militieleden. De Israëlische politie schat het aantal slachtoffers op 364.

… Maar om niet af te wijken van haar slachtoffergerichte gedragslijn, is hier wat het Israëlische commandorapport zegt (gepubliceerd in “Haaretz”): “Op deze manier probeerden ze de luchtmacht te misleiden en te laten geloven dat de mensen beneden Israëli4s waren. Deze misleiding werkte een tijdje, totdat de Apache=helikopters gedwongen werden om zich van alle beperkingen te bevrijden. De piloten hadden moeite om te onderscheiden wie een terrorist was en wie een Israëli”.

We weten ook dat de granaten van de Merkava=tanks een aantal huizen in de kibboets hebben verwoest – de Palestijnen hebben tanks noch granaten – zoals in Be’ir waar het lichaam van Vivian Siver, de Canadees-Israëlische pacifist, midden in de ruïnes werd gevonden, omringd door die van Palestijnse militieleden.

In de afgelopen dagen heeft het woord “oorlog” het woord “pogrom” vervangen in onze geliefde media? Zonder uitleg! Diezelfde ‘zelfingenomen’ media geven niet veel informatie over de ongeveer zestig journalisten die zijn vermoord sinds de golven van bombardementen op de Gazanen.
… Corporatisme heeft zijn grenzen, nietwaar ?

Dierenmishandeling!

Het zou naïef zijn om te denken dat de belediging van Yoav Gallant, de huidige minister van Defensie van Netanyahu, die de Palestijnen in Gaza als dieren beschrijft, iets nieuws is… Het is gewoon een herhaling!

Hier is wat Menachem Begin, de toenmalige premier, zei in 1982 (New Statesman): “Ons ras is het meesterras! Wij zijn de goddelijke goden van deze planeet! Wij verschillen net zo veel van de inferieure rassen als zij van insecten. In feite zijn de andere rassen, vergeleken met ons ras, beesten en dieren, vee op zijn best. Andere rassen worden beschouwd als menselijke uitwerpselen.”

“Het is onze bestemming om de inferieure rassen te domineren. Ons aardse koninkrijk zal door onze heerser met ijzeren vuist worden geregeerd. De massa’s zullen onze voeten likken en ons als slaven dienen.”

En de man die in 1978 de Nobelprijs voor de Vrede won, voegde eraan toe: “De Palestijnen zijn als beesten die op twee benen lopen”.

Raphael Eitan, chef-staf van de Israëlische defensiemacht, vertelde op 13 april 1983 aan de New York Times: “We verklaren openlijk dat de Arabieren geen recht hebben om zich ook maar op één centimeter van Groot-Israël te vestigen … Geweld is het enige dat ze begrijpen. We moeten absoluut geweld gebruiken totdat de Palestijnen naar ons toe kruipen”.

In augustus 2000, nog steeds in overeenstemming met de zionistische principes, verklaarde Ehud Barak, de toenmalige premier, dat “Palestijnen net krokodillen zijn: hoe meer vlees je ze geeft, hoe meer ze willen”.

Tegelijkertijd aarzelde Avigdor Lieberman, minister en toenmalig tegenstander van Netanyahu, niet om te verklaren: “Zij die tegen ons zijn, verdienen het om met een bijl onthoofd te worden”… “Israëlische Arabieren hebben hier geen plaats. Ze kunnen hun bundels meenemen en verdwijnen” en over Palestijnse gevangenen … Ik stel voor om ze per bus naar de Dode Zee te vervoeren en ze te verdrinken”.

Dichter bij huis zei Ayelet Shaked, minister van Justitie onder de regering Netanyahu (2015 tot 2019) in haar programma over Palestijnse vrouwen: “Ze moeten sterven en hun huizen moeten worden vernietigd, zodat ze geen onderdak meer kunnen bieden aan terroristen. Het zijn allemaal vijanden en hun bloed moet aan onze handen kleven. Hetzelfde geldt voor de moeders van dode terroristen”.

“We moeten niet alleen de Palestijnse terroristen doden, maar het hele Palestijnse volk, dat onze vijand is… We moeten deze mensen vernietigen, inclusief hun oude mannen en vrouwen, hun steden en dorpen, hun eigendommen en infrastructuur. Ze zouden hun zonen moeten volgen, niets zou eerlijker zijn. Ze moeten vertrekken, net als de huizen waarin ze de slangen hebben grootgebracht. Anders zullen daar andere kleine slangen worden gekweekt”.

… En in een interview met de BBC (25 januari 2021), midden in de Covid-crisis, zei ze: “We hebben net zoveel verplichting om de Palestijnen te vaccineren als zij hebben om voor de dolfijnen te zorgen”.

Vandaag, terwijl ik deze regels schrijf, nadert het dodental van de bloedbaden van het zionistische regime in de Gazastrook de 15.000 en generaal Giora Eiland heeft verklaard: “De internationale gemeenschap waarschuwt voor een humanitaire ramp in Gaza en voor ernstige epidemieën. We mogen ons niet afwenden. Ernstige epidemieën in het zuiden van de Gazastrook zullen de overwinning bespoedigen.”

Het is inderdaad een genocidair plan waarmee de Palestijnen worden geconfronteerd die proberen te ontsnappen uit deze doodlopende gevangenis, gedwongen om toe te passen wat stafchef Raphael Eitan hen beloofde (in april 1983!) toen hij de New York Times vertelde: “Het enige wat de Arabieren daar zullen kunnen doen is wegkruipen als kakkerlakken gedrogeerd in een fles”.

Het is dit plan om de inheemse bevolking te verdrijven om een natiestaat op te richten voor kolonisten uit Europa waar de mensen van Palestina mee geconfronteerd worden. Al de rest is praat of hypocriete rechtvaardiging.

Wanneer je de westerse pers leest of naar onze televisiezenders kijkt, die beweren neutraal te zijn maar objectief gezien “onder orders” staan, wanneer je onze “politieke vertegenwoordigers” in tranen hun zoete toespraken hoort houden waarin ze oproepen tot een “vredesdialoog”… denk dan aan de afschuwelijke ideologie die een eeuw geleden aan de basis lag van de oprichting van Israël en die sindsdien ten grondslag ligt aan elke daad van het regime dat daar welig tiert.

… Zonder te vergeten het antisemitisme te haten en indien nodig – wat mijn houding zal zijn ondanks mijn gevorderde leeftijd – de Joodse gemeenschap in ons land te steunen tegen deze imbeciele racisten die het Jodendom verwarren met het zionisme.

Ik hoop, zonder het echt te geloven, dat er eindelijk gerechtigheid zal geschieden voor de Palestijnen en dat zij in staat zullen zijn om hun kwelgeesten te vergeven… en dat een nieuwe generatie Israëlische burgers zal willen proberen om de misdaad goed te maken en in vrede in dit land te leven.