Geert Wilders, voorzitter en enig lid van zijn Partij Voor de Vrijheid (PVV) gedraagt zich met zijn voorstel om zelf geen regeringsleider te worden als offeraar/slachtoffer. Dat klopt van geen kant.
Vooreerst is het opgeven van het premierschap ‘s mans eigen beslissing. Het getuigt wel van enige realiteitszin dat hij vrijwillig afstand doet van een claim op de leiding van de regering als premier (= eerste).
Politiek strategisch goed gezien is dat deze Nederlandse politicus en passant de drie andere rechtse fractievoorzitters van de liberale Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD), het Nieuw Sociaal Contract (NSC) en de BoerBurgerbeweging (BBB) met zijn voorstel ook zover weet te krijgen geen bestuurspost in de nieuwe regering te ambiëren, maar net als hijzelf in het parlement te blijven.
beeld
Wilders is een eenmanspartij en autocraat. Hij ontbeert elk gezag en leiderschapsvermogen buiten zijn eigen kringen en mist tevens het maatschappelijke draagvlak om een dergelijke gewichtige functie waar te kunnen maken.
Wilders slaagt er weliswaar in bij sommige media de indruk te wekken dat alleen zijn PVV de verkiezingen heeft gewonnen en “wij” over een meerderheid zouden beschikken die “de stem van Nederland” vertolkt.
Maar realistischer is het in te zien dat de eveneens democratisch verkozen echte parlementaire meerderheid hem in die voorname rol nooit het vertrouwen zal kunnen en mogen geven. Slechts 2,4 van de 13,4 miljoen kiesgerechtigde Nederlanders (23,29 procent) vertrouwden Wilders afgelopen november hun stem toe.
“Onze Geert” zoals hij soms wordt genoemd is een veroordeelde racist die alsmaar knaagt aan het grondwettelijke gelijkheidsbeginsel. Dat er tijdens de kabinetsinformatie eerst gezocht moest worden naar een juridische ondergrens van de rechtsstaat, geeft aan dat de andere partijen eigenlijk al veel te veel hebben ingeleverd. Die ondergrens staat immers al in wetten en internationale verdragen.
Wilders excelleert in de rol van buitenstaander en provocateur, maar deze nestor van het parlement heeft ook afdoende bewezen dat hij democratie niet eens in zijn eigen gelederen weet te realiseren, laat staan te onderhouden.
Het premierschap in Nederland ontwikkelt zich steeds meer in presidentiële zin. Zeker als we kijken naar bijvoorbeeld huidig demissionair premier Rutte’s inbreng in EU-verband en diens zoveelste ambtsbezoek aan Netanyahu namens dwergstaat Nederland. Of doet die dat als pion van de VS?
Premier Rutte verdringt ook menigmaal Hanke Bruins Slot, zijn minister van Buitenlandse Zaken, toch zeker in de voor hem zo belangrijke beeldvorming.
Niet het staatsrecht doch het gewoonterecht geeft aan dat de fractievoorzitter van de grootste partij in de Tweede Kamer premier wordt. Maar dat is in bijvoorbeeld België ook niet altijd de gewoonte, zeker nu Open-VLD (de partij van premier Alexander De Croo) in de opiniepeilingen nog maar een fractie resteert van wat ze ooit was.
Het is dus ook moeilijk om te geloven dat Wilders’ “afstand doen” van de premiersclaim het echte politieke nieuws zou zijn. Relevanter nieuws is dat drie rechtse fractievoorzitters van (wel) democratisch functionerende partijen en Kamerfracties nu deze tegenprestatie doen om samen een rechtse regering te kunnen vormen.
Als overtuigd voorstander van een meer duaal functionerend openbaar bestuur zie ik als groot voordeel van dit alles dat vier rechtse fractievoorzitters lid blijven van het parlement en daar de drie dingen zullen doen waar ze voor gekozen zijn: het volk vertegenwoordigen, de kaders van het beleid stellen en de regering controleren op de uitvoering van haar beleid.
Het enige nadeel is dat de drie andere fractievoorzitters Wilders de kans niet gunnen om als regeringsleider door de mand te vallen. Onmiddellijk nadat het nieuws verspreid raakte van zijn afstand van het premierschap corrigeerde Wilders zichzelf door te verklaren dat hij dat niet voor eeuwig doet.
Regeren is en blijft een heel andere taak dan parlementslid zijn. Regeren kun je beter overlaten aan door de partijen zorgvuldig geselecteerde mensen met bestuurlijke bekwaamheden.
Het dualisme in het openbaar bestuur zal er wel bij varen. Een parlement moet geen lam zijn maar een leeuw.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
