Euthanasie is het recht van ieder persoon om eenzijdig over zijn leven te beslissen in geval van ondraaglijk lijden. Euthanasie is vandaag enkel mogelijk voor  meerderjarigen, maar er woedt een publiek debat over de uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen. Er is reeds een wetsvoorstel goedgekeurd door de senaat. De kamer van volksvertegenwoordigers hoopt het dossier af te ronden voor de verkiezingen van mei 2014. Euthanasie is een laatste toevluchtsoord voor mensen die ondraaglijk fysiek lijden. Minderjarigen hiervan uitsluiten is onmenselijk, je kan kinderen niet zomaar aan hun lot overlaten.

De Belgische euthanasiewet is opgesteld als een laatste redmiddel voor mensen die ondraaglijk leiden. Voor mensen die alleen nog slechte vooruitzichten hebben van intense pijn en verdriet. Het is belangrijk om in deze de schrijnende realiteit, dat ook minderjarigen in deze positie kunnen verkeren, onder ogen te zien. Als er geen manier meer is om het lijden te verzachten, en palliatieve zorg tekortschiet, dan moeten wij als maatschappij de moed hebben om ook minderjarigen een finale reddingsboei toe te werpen.

We zien in België dat minderjarigen reeds van verschillende patiëntenrechten kunnen genieten. Minderjarige die hun wil kunnen uitdrukken mogen momenteel dankzij de Belgische wet op de patiëntenrechten behandelingen weigeren, zelfs als deze levensverlengend of zelfs levensreddend zijn. Het is dan ook absurd dat dezelfde wilsbekwame minderjarigen geen recht op euthanasie hebben. Het is minderjarigen toegestaan langzaam weg te kwijnen, maar toch mogen ze niet direct over hun lot beschikken.

Tegenstanders van een uitbreiding van de euthanasiewet stellen maar wat graag de wilsbekwaamheid van minderjarigen in vraag. Zoals ik al zei is een uitbreiding nodig om minderjarigen in een uitzichtloze positie van ondraaglijk lijden een keuzemogelijkheid te geven. Het is kort door te bocht om te zeggen dat een minderjarige, gekweld door een pijnlijke en ongeneeslijke ziekte, wilsonbekwaam zou zijn. Mensen die in zulke situatie verkeren zijn vaak in staat om een zeer duidelijke wil te creëren. De omstandigheden geven hen dan ook weinig keuze. Minderjarigen, zelfs kinderen, in deze situatie zijn hun leeftijdsgenoten vaak ver vooruit. Het lijkt mij dan ook minstens opportuun om de wilsbekwaamheid van minderjarigen geval per geval te beoordelen, in plaats van ze allemaal over dezelfde kam te scheren.

Uit het voorgaande kan ik enkel besluiten dat de wet zoals ze vandaag bestaat discriminatoir, onethisch, onverantwoord en zelfs onmenselijk is. Een uitbreiding van de euthanasiewet dient zich aan. Ik vraag de politici dan ook de moed te hebben om de realiteit in de ogen te kijken, en de enige juiste beslissing te nemen.