Half november schreef ik een doordachte persoonlijke kritiek op de pagina van Bart De Wever op Facebook waarin ik geen blad voor de mond nam. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Vele collega-denkers zullen vaak verzuchten, Hublou is toch veel te vriendelijk, om zich met adviezen aan zulk volk in te laten. Wel, ik schreef onder meer dat het verwijt dat hij in die uren maakte aan het adres de Groenen dat ze te dogmatisch reageerden in een bepaalde casus, wellicht gewoon onterecht was, omdat het groene dogma werkelijk beter is. Ik schreef ook dat deze figuur, burgemeester en partijvoorzitter, mij jarenlang opvalt door geen gram groen Fingerspitzengefühl te vertonen. Mijn persoonlijke inzet voor Agalev in de jaren tachtig en negentig, gekoppeld aan mijn kennis van fauna en flora, maakt dat ik dit soort zaken helder waarneem.Een soort medeleven dat gewoonlijk verpleegkundigen en therapeuten kenmerkt, laat mij dan tegen de bierkaai in actie treden en geschreven advies overmaken. De ene keer doen we dit via persoonlijke brieven, de andere keer via publieke fora.
Vandaag, op de ochtend van 2 december, gonzen de journaals en de krantenstandpunten van het nieuws: Antwerpen heeft beslist voortrekker te worden wat vergroening betreft. De uitstoot moet en zal tegen 2050 zeer sterk dalen. “De industrie en de haven zijn niet in de maatregelen betrokken, maar met dit plan is Antwerpen plots koploper. Vlaanderen dat tot vandaag op de rem ging staan, zal moeten volgen. Dit is een verbazingwekkende ommekeer!”.
Misschien is het geheim om een dergelijk man (met voorouders die erg Duits -gezind hebben gehandeld) te doen marcheren dat je een Duits woord laat inslaan op zijn geest? Zoals Fingerspitzengefühl 🙂
Of misschien hebben we vandaag zekerheid dat Bart De Wevers geest werkt zoals de typische geest van de hoogbegaafde persoon: die denkt vooral graag en veel en snel in Beelden. In mijn admonities had ik deze gedachte ingelast, zoals u zich misschien herinnert: “Op de foto die is uitgekozen als hoofding van deze pagina (Facebook Bart De Wever) zien wij een Antwerpen waar toch bijzonder weinig groen op te zien is.” Het betrof een panorama gemaakt vanuit de lucht, waar enkel stenen gebouwen en wat horizonlucht op te zien was. Ik duwde de dolk nog wat dieper in de leemte in het bewustzijn van de politicus door het grotere kader te schetsen: “En dit staat hier als ideaalbeeld van Antwerpen in een tijd waarin de mensen terecht opnieuw verliefd zijn op parken en bomen”. Ook omdat De Wever al enkele keren na advies en spottende maar doordachte kritiek van onze kant scherp van koers is veranderd, vermoedde ik al dat de betreffende foto wellicht spoedig door eentje zou vervangen worden. De Wever is immers zeer sensitief in het oppikken van alle signalen die de geest, de wensen van de mensen op het moment weergeven. Het is een van de geheime wapens die de man en zijn partij af en toe tot stemmenkanon maken en winnaar in verkiezingen. Hoewel al dat meedraaien met de wind sommigen ook doet fronsen. De koerswijziging in ecologische zin is mij natuurlijk een nog veel groter cadeau dan een nieuw uithangbord als foto. We kunnen samen de pagina in het oog houden wat het Weveriaans ideaalbeeld van ‘t Stad betreft.
Ik heb een vermoeden dat mijn scherpzinnige kritieken De Wever eindelijk het groen licht hebben laten zien, en dat hij het licht op groen heeft gezet voor vergroening van Antwerpen. Ongetwijfeld was de koppige denker al een tijdje aan het bijsturen. De tijdsgeest naar groene Transitie is een wereldwijd gebeuren, en wellicht de grootste universele koersverandering in vele jaren. Mijn partner die geregeld vriendelijke contacten onderhoudt met fijne lieden bezuiden de Sahara merkt geregeld op hoe hoopvol het is en hoe positief: hoe deze mensen, eenvoudige landbouwingenieurs en landbouwers in een naar onze normen arm land vaak veel beter bezig zijn. Creatief en ecologisch dingen uitvinden en toepassen.
Nu de centripetale Bart De Wever is bijgedraaid kan een en ander snel gaan in ons land. Wij vielen tot nu toe akelig negatief op in ons continent, als hekkensluiter in de klas van de vergroening. Wanneer binnen twintig jaar blijkt dat Vlaanderen de trein naar groene transitie niet heeft gemist, zal het misschien in dank aan mijn persoontje terug denken.
___________________________________________________
Illustratie: “Antwerp” door Stefanoost, Flickr.
