De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Fakkeltocht ter gelegenheid van de 107e verjaardag van de geboorte van Stepan Bandera. Kiev, 1 januari 2016. Foto: A1 (Wikimedia Commons)
Opinie -

Historische context van de jacht op Rusland en de laatste feiten

donderdag 7 april 2022 07:20
Spread the love

 

De westerse russofobie dateert van de middeleeuwen. De oorlog stond in de sterren geschreven. Na zes weken strijd blijft het Westen aansturen op escalatie. Een kinetische NAVO-oorlog in Europa tegen het nucleair bewapende Rusland komt dichterbij.

De afgelopen weken worden we bestookt met berichten over wreedheden tegen burgers die steevast, onmiddellijk en zonder degelijk bewijs uit onafhankelijke bron, in de schoenen van het Russische leger worden geschoven. Een onvertogen woord over misdaden van het Oekraïense leger, waarin – zoals vriend en vijand bevestigt – rechts-extremistische, fascistische milities zoals de Azov-brigade zijn opgenomen, krijgt men nooit te horen.

Propaganda is met stip het meest effectieve wapen in de oorlog. Achter de communicatiestroom van Oekraïne zit een leger buitenlandse politieke strategen, lobbyisten in Washington en een netwerk van aan geheime diensten gerelateerde media. Wie tegen die achtergrond de andere kant van de zaak belicht, maakt zich niet populair. En toch blijven we dat doen.

Op het Franstalig Belgische internetplatform Investig’Action, een collectief van journalisten, videografen en grafisch ontwerpers, verscheen een interview van de Belgische onafhankelijke journalist Robin Delobel met Annie Lacroix-Riz, emeritus hoogleraar hedendaagse geschiedenis aan de universiteit van Parijs VII-Denis Diderot.

Lacroix-Riz, die verschillende boeken heeft geschreven over de twee wereldoorlogen, plaatst de situatie in Oekraïne in de context van de geschiedenis van het imperialisme vanaf de 20e eeuw. Ze is kritisch over het narratief van de klassieke westerse media over dit onderwerp, kritiek die aansluit op onze artikelen sinds het begin van dit jaar. Met toestemming van de Investig’Action-redactie volgt hieronder een licht geredigeerde en becommentarieerde samenvatting van haar uiteenzetting.

“De haat tegen Rusland en de rancune dat Rusland een rol op het wereldtoneel speelt, gaat zo ver terug als het VS-imperialisme.”

De oorlog in Oekraïne vloeit voort uit de NAVO-agressie tegen Rusland en de obsessie in het Westen over alles wat Rusland, en zelfs China, betreft. Het Westen schildert Poetin af als een paranoïde gek en een nieuwe Hitler, maar de haat tegen Rusland en de rancune dat Rusland een rol op het wereldtoneel speelt, gaat zo ver terug als het VS-imperialisme.

De VS probeert zich krampachtig vast te houden aan zijn mondiale hegemonie, maar de wereld is veranderd. China dreigt de VS economisch in te halen. Vandaar de confrontatie met China, maar ook Rusland is doelwit. De russofobie van het Amerikaanse imperialisme dateert van het tsaristische tijdperk, maar verdween niet met de ontbinding van de Sovjet-Unie.

Toegangsweg naar de olierijke Kaukasus

Om de problemen tussen Rusland en het Westen in een historische context te plaatsen, kan men teruggaan tot de Russische inval in Oekraïne op 24 februari 2022, tot de Maidan-revolutie van februari 2014 die Janoekovitsj ten val bracht, of het einde van de Tweede Wereldoorlog. Lacroix-Riz gaat in het interview zelfs terug tot de Middeleeuwen toen de onlosmakelijke verbondenheid van Oekraïne met de geschiedenis van Rusland begon.

Het zou te ver voeren al die informatie hier te herhalen. Geïnteresseerden kunnen die terugvinden in het interview zelf. Wel essentieel is te wijzen op de geostrategische ligging van Oekraïne als toegangsweg naar de olierijke Kaukasus en dat het land dus per definitie voortdurend een begeerlijke prooi was in voornamelijk Amerikaanse en Duitse ogen.

Een deel van de banderisten bleef in Duitsland, anderen werden in de VS met open armen ontvangen.

Toen de Amerikanen in 1945 Duitsland binnentrokken, ontfermden ze zich over alle Duitse en Oekraïense oorlogsmisdadigers. Een deel van de banderisten bleef in Duitsland, anderen werden in de VS met open armen ontvangen of bleven in Oekraïne.

De laatste groep, tienduizenden man sterk, voerde een onverzoenlijke oorlog tegen de Sovjet-Unie: tussen de zomer van 1944 en het begin van de jaren vijftig brachten ze met steun van Duitse en Amerikaanse financiers 35.000 ambtenaren en militair personeel om het leven.

Het banderisme is nog altijd een pro-nazi-broedplaats. Aanhangers haten Polen, Russen, Joden en Oekraïense niet-fascisten. Sinds 1943 positioneren zij zich als tegenstanders van nazi’s, Roden en joden. Ziedaar één van de “democratische” groepen die Washington steunt.

Verhitte ideologische oorlog tegen Rusland

De groep oorlogsmisdadigers die in VS welkom waren, telde veel intellectuelen. Die kregen een leerstoel op topuniversiteiten zoals Harvard en Columbia. In het kader van Rusland-research namen ze samen met Amerikaanse collega’s deel aan een verhitte ideologische oorlog tegen Rusland. De politieke aanhangers van Euromaidan, de vlag waaronder de kleurenrevoluties van de afgelopen twintig jaar hebben plaatsgevonden, vormden de ruggengraat van de Oekraïense revolutie van 2014.

Deze lieden hebben een bedenkelijke alliantie gevormd met de oligarchen die sinds 1991 alle rijkdom van Oekraïne monopoliseren. Sinds 2014 steunen Oekraïense regeringen openlijk op deze nazi-bewegingen, groepen die de VS sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog voortdurend hebben aangemoedigd.

De Sovjet-Unie was in de periode 1941-1945 door de Duitse uitputtingsoorlog enorm verzwakt: 27 tot 30 miljoen Russen verloren het leven en het Europese deel van de USSR was verwoest.

Binnen de CIA bestond er sinds 1948 een programma om zowel de Sovjet-invloedszone als de Sovjet-Unie zelf om zeep te helpen. Onder Democratische regeringen moest het communisme overal ter wereld worden geliquideerd. En het ging er hard aan toe. De in Bonn gestationeerde Franse diplomaat Armand Bérard voorspelde dat Rusland zou capituleren onder het geweld van de Verenigde Staten en het Duitsland van Adenauer.

Dat laatste land was officieel vergiffenis geschonken voor zijn oorlogsverleden en vervolgens tot de tanden herbewapend. De Sovjet-Unie was in de periode 1941-1945 door de Duitse uitputtingsoorlog enorm verzwakt: 27 tot 30 miljoen Russen verloren het leven, en het Europese deel van de USSR was verwoest.

Verloedering

Maar de Sovjetregering bleek voor zijn bevolking en voor zijn omgeving toch minder onsympathiek dan het Westen lief was. Het Amerikaanse anti-Sovjetproject werd ijverig en consequent volgehouden en voorzien van ruime financiële middelen.

Na de val van de Sovjet-Unie in 1991 kreeg het project extra wind in de zeilen omdat het “nieuwe” Rusland tien jaar lang compleet verloederde. Onder president Jeltsin maakte het buitenland de wet, werd het bedrijfsleven aan de meestbiedende verkocht, stortte de economie in, kromp de bevolking jaarlijks met 0,5% en daalde de levensverwachting drastisch.

Fast forward naar vandaag. We worden overstelpt met eenzijdige, gekleurde en valse berichtgeving in de media, ook op de VRT, nota bene onze openbare omroep. Ook media die in het verleden werden aangeduid als “kwaliteitskrant” zoals De Standaard en NRC maken zich daaraan schuldig.

VRT-journalisten als Oost-Europa expert Jan Balliauw, Amerika-correspondent Björn Soenens, expert Midden-Oosten en Defensie Jens Franssen, en buitenlandjournalist Bert De Vroey, mannen die beter moeten weten, draaien ons een rad voor de ogen.

Het ergste van al is het feit dat media als RT en Sputnik die het Russische standpunt kunnen weergeven uit het zenderaanbod en van het internet zijn gehaald. Wat heeft het Westen te verbergen?

De lieden die Poetin aanvallen, vonden het 78 dagen durende bombardement op Belgrado en de “nieuwe Hitler” Milošević  prima.

Onze “kwaliteitskranten” houden ons voor dat we met Poetin tegenover een waanzinnig monster staan, dat dit monster een sereen, een vredig Europa in brand steekt.

Maar hebben deze intellectuelen, die zich ongegeneerd voor het karretje van Angelsaksische geopolitieke belangen laten spannen en laten gebruiken als aanvalshond tegen de “nieuwe Hitler”, zich met de pen of in de microfoon ooit opgewonden over de honderdduizenden doden door Amerikaanse en Europese bombardementen op Irak, Libië, Afghanistan, Syrië, …?

De lieden die Poetin aanvallen vonden het 78 dagen durende bombardement op Belgrado en de “nieuwe Hitler” Milošević prima. Het is een vergelijking die steevast wordt gemaakt voor “vijanden” die het Westen in het leven heeft geroepen sinds Nassers nationalisatie van het Suezkanaal.

Systematische dubbele moraal

Niemand zal zich de verontwaardiging van deze lieden herinneren over de 500.000 kinderen die in Irak stierven door gebrek aan voedsel en medische zorg, een gevolg van de Anglo-Amerikaanse blokkade.

Kinderen wier offer “het waard was” voor de recent gestorven voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright, die door VRT-journalist Bert De Vroey in een Twitter-necrologie werd geroemd als “grote dame”, en die mij prompt blokkeerde toen ik hem opriep voortaan wat genuanceerder berichten de wereld in te sturen.

Hoe moeten we aankijken tegen deze systematische dubbele moraal, die ook wordt toegepast op de gefolterde bevolking van Donbass, met de beschuldiging dat Poetin hen al acht jaar gebruikt tegen het o zo sympathieke Oekraïne?

De oorlog, hoe bedroevend ook, stond in de sterren geschreven. Nuchtere analisten zeggen dat de VS deze oorlog heeft uitgelokt.

Alle beloftes ten spijt is de NAVO naar het oosten opgeschoven, zelfs tot de Russische grens. Dat aanvaardt geen enkele grote mogendheid. Toen het Westen weigerde daarover te onderhandelen, stond Rusland begin 2022 tegenover een agressief westers militair bondgenootschap en een potentieel nucleair buurland Oekraïne.

De oorlog, hoe bedroevend ook, stond in de sterren geschreven. Nuchtere analisten zeggen dat de VS deze oorlog heeft uitgelokt. Het is misschien niet aan historici om te voorspellen hoe de oorlog afloopt, maar zij hebben wel het recht om de miljoenen slachtoffers sinds de Tweede Wereldoorlog van Amerikaans oorlogsgeweld aan te klagen.

Agressie van grote imperialistische westerse mogendheden

Rusland, noch de USSR, heeft ooit dood en verderf gezaaid in oorlogen met het buitenland. Omgekeerd heeft Rusland sinds januari 1918 moeten afrekenen met on­onder­broken agressie van grote imperi­alis­tische westerse mogend­heden.

Iemand als emeritus hoogleraar Annie Lacroix-Riz die dat aan de orde stelt, verdient niet het etiket “handlanger van Poetin”. Westerse diplomaten en militairen zijn de eersten die haar duiding off the record bevestigen. De geschiedenis is onloochenbaar.

 

Tot hier het indrukwekkende relaas van Lacroix-Riz op Investig’Action dat we aanvullen met het laatste, zorgelijke, nieuws over de oorlog.

Dat het Pentagon de Oekraïense aantijgingen niet onafhankelijk kan bevestigen spreekt boekdelen.

In de aanloop naar de oorlog weigerde het Westen tegemoet te komen aan de legitieme veilig­heids­bekom­mer­nissen van Rusland. Na zes weken oorlog zien we de zoveelste poging om de NAVO-proxy-oorlog te laten escaleren.

Het Westen trekt onmiddellijk en luidkeels conclusies over Oekraïense beschul­di­gingen over een bloedbad in Bucha en probeert elk onderzoek te frustreren. Dat het Pentagon de Oekraïense aantijgingen niet onafhankelijk kan bevestigen spreekt boekdelen.

En was een extra, hoogdringende vergadering van de VN-Veiligheidsraad niet een uitgelezen kans om de Russen nog eens extra het vuur aan de schenen te leggen?

Het Britse voorzitterschap weigerde zo’n vergadering, een schandaal zonder voorgaande. Het ergste is nog dat de EU nog sneller een extra sanctieronde afkondigde dan Washington.

Op 31 maart bevestigde Bucha-burgemeester Anatoly Fedoruk in een videotoespraak dat er geen Russische troepen meer in de stad waren. Maar hij maakte geen melding van burgers die met gebonden handen op straat waren doodgeschoten.

De feiten zijn dat de Russische troepen zich op 30 maart uit Bucha hadden terugtrokken. Dat was conform toezeggingen tijdens het vredesoverleg. Op 31 maart bevestigde Bucha-burgemeester Anatoly Fedoruk in een videotoespraak dat er geen Russische troepen meer in de stad waren, maar hij maakte geen melding van burgers die met gebonden handen op straat waren doodgeschoten.

Op 2 april deed de Oekraïense nationale politie een uitgebreide ronde door de stad, maar maakte daar al evenmin melding van. En ook meldingen van burgers, die nochtans toegang hadden tot het internet, ontbreken.

Vier dagen lang gebeurde er niets, tot Oekraïense troepen, waaronder leden van het Azov-bataljon en de Oekraïense geheime dienst SBU, de stad binnentrokken en de westerse media unisono berichten de wereld instuurden over straten bezaaid met lijken.

Videobewijs

De beelden leren niets over daders of omstandigheden. Ondanks het verstrijken van vier etmalen vertoont geen enkel lichaam tekenen van rigor mortis (die pieken na 12 uur), noch van livor mortis, de zo karakteristieke lijkvlekken. Er bestaat wel videobewijs van Oekraïense troepen die burgers executeren en martelen, maar geen overeenkomstig bewijs van Russische wreedheden.

Wie denkt aan het systematische gebruik van de VS van valse beschuldigingen om oorlogen te rechtvaardigen, kan bij gebrek aan bewijs enkel tot de conclusie komen dat de Bucha-heisa past in de westerse propaganda. Die moet de publieke opinie rijp maken voor oorlog.

Waarom is ICC-aanklager Karim Khan, die in Oekraïne verbleef, niet onmiddellijk overgegaan tot forensisch onderzoek? Dat zou snel hebben kunnen vaststellen of de feiten conform de beschuldigingen zijn, of wijzen op een zoveelste valse vlag.

Wat bezielt het Westen om Rusland zo sterk in het nauw te drijven dat het een existentiële bedreiging wordt, een supermacht met duizenden kernwapens in de achtertuin van het dichtbevolkte Europa?

Beseffen onze leiders niet dat de manipulatie van de publieke opinie een oproep is tot een totale oorlog? Een militair vervolg op het westerse opbod kan niet uitblijven. Er gaan extra nuclear capable F-35 NAVO-gevechtsvliegtuigen naar Oekraïense buurlanden “om de Oostgrens te verdedigen”.

Nu Rusland een no-fly zone boven Oekraïne handhaaft, leidt een al of niet bewuste ‘kleine navigatiefout’ van een NAVO-toestel zo maar tot een treffen met de Russische luchtmacht. En dan hebben we de poppen aan het dansen: een heuse NAVO-oorlog in Europa tegen het nucleair bewapende Rusland.

Waar blijven de koele hoofden?

Dit artikel verscheen eerder  op Geopolitiek in context

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!