Doorheen de voorbije zeven maanden hebben specialisten van de regio en autoriteiten in het domein van genocide en mensenrechten aanhoudend gewezen op de werkelijke inzet van dit conflict. Wat de redenen zijn achter de Hamas-aanval op 7 oktober, waarom Hamas überhaupt bestaat vandaag. Waarom Palestijns verzet vandaag dit specifiek gedaante aanneemt.

Er werd gehamerd op het belang van geschiedenis. Hoe de bezetting al sinds het ontstaan van Israël in 1947 gepaard gaat met onteigening van Palestijns land en gedwongen migratie binnen en buiten de groene lijn.  

Dit alles om te wijzen op het patroon achter Israëlische koloniale bezettingspolitiek: Israël opgevat als een exclusieve Joods-etnische staat is genoodzaakt om aanhoudend geweld te plegen tegen Palestijnen en om Palestijns cultureel, sociaal, economisch leven uit te wissen.

Israëlische instellingen van hoger onderwijs zijn medeplichtig aan het in stand houden van de Joods-etnische nationalistische structuur

Israëlische antropoloog Maya Wind legt in haar boek Towers of Ivory and Steel: How Israeli Universities Deny Palestinian Freedom uit hoe alle Israëlische instellingen van hoger onderwijs medeplichtig zijn aan het in stand houden van deze Joods-etnische nationalistische structuur. Onder meer Israëlische historici en sociaal wetenschappers zijn haar voorgegaan om te wijzen op de gewelddadige praktijk en gevolgen van deze exclusieve ‘invulling’ van de staat Israël.

In de open brieven van UGent personeel en studenten aan rector Van De Walle staat gedetailleerde duiding en context. Toch zijn we tot vandaag getuige van een halsstarrige weigering. Een weigering van de analyses van de interne experts, van de adviezen van de eigen UGent mensenrechtencommissie.

Een weigering van de overvloed aan beeldmateriaal dat de etnische zuivering en massagraven met geboeide lijken live voor onze ogen toont. Ook een weigering om de buitengewoon revelerende beelden te zien van Israëliërs die humanitaire hulp vernietigen of tegenhouden, juichen bij het uitmoorden van complete families, poseren met speelgoed van vermoordde kinderen.

Hoe kan men nog langer volhouden dat het enkel gaat om Hamasstrijders en tunnels? De limieten van informeren en kennisoverdracht lijken wel bereikt. Of beter, de impact van kennis stoot tegen de grenzen van zaken- en/of politieke belangen die men wil veiligstellen. Studenten die wereldwijd protesteren en kampen opzetten klagen dit aan.

Tegenstanders ontvangen de studentenacties met ergernis, hoon en minachting. Studenten worden geïnfantiliseerd of gecriminaliseerd. In de VS en Nederland worden ze onderworpen aan bruut politiegeweld en arrestaties. New York University zette een hoge afscheidingsmuur op de campus om demonstranten weg te houden, en zette hiermee onbedoeld de gelijkenis met Israëlische repressiemiddelen in de verf.

De studentenacties aan de UGent zetten het informeren verder met onder andere gesprekken door Palestijnen over de betekenis en omvang van de huidige ‘educide’. De universiteit kan zichzelf als kennisinstelling en haar opdracht om kritisch denkende burgers te vormen moeilijk blijven verdedigen als men deze protesten niet tegemoet komt. 

Het politiek conflict wordt vaak voorgesteld als een identiteitskwestie

Dat studentenacties joden of Israëli’s naar het leven zouden staan of de Israëlische staat wil ontmantelen zijn één van de vele retorische machinaties van tegenstanders. Het protest is een aanklacht tegen een Israëlisch beleid dat alleen koers kan wijzigen door af te stappen van het etnisch-nationalistische apartheidsregime.

Acties roepen niet op om Joodse of Israëlische burgers te viseren. Het politiek conflict wordt vaak voorgesteld als een identiteitskwestie. Zo wordt er geargumenteerd dat de protesten geen rekening houden met de veiligheid van joodse of Israëlische studenten op de campussen.

Dat men als Israëlisch burger opgegroeid is met een begrip van zionisme als een politieke safe haven, wordt vaak verkeerd begrepen. Toch zijn er organisaties zoals Een Ander Joods Geluid die, ondanks hun identitaire kenmerken, de protesten in Amsterdam ondersteunen. Ondanks hun identiteit erkennen zij de donkere keerzijde van het zionistische narratief en pleiten zij voor een Israël dat een safe haven biedt aan burgers van alle etniciteiten

An Van Raemdonck is postdoctoraal onderzoeker aan de UGent, Vakgroep Talen en Culturen.