Federaal parlement. Foto: DenisDDN, Wikimedia Commons / CC BY-SA 4.0
Opinie -

Graaicultuur: de parlementairen die onze pensioenen moeten hervormen

De praktijk van de extra pensioenvergoedingen is geen achterkamerpolitiek maar een bewuste en georganiseerde zelfbediening van politici. Deze onvervalste graaicultuur is dodelijk voor een goede democratische werking. Met het belangrijke verkiezingsjaar 2024 voor de boeg staat de politieke kaste voor een levensgrote uitdaging.

donderdag 20 april 2023 16:29
Spread the love

 

Enkele weken geleden brak een schandaal uit over de riante pensioenvergoedingen van Herman De Croo en Siegfried Bracke. Maar dat bleek slechts de voorbode van een veel groter schandaal. PVDA bracht aan het licht dat alle parlementsleden, zowel in het federale als het Vlaamse parlement pensioenuitkeringen kunnen krijgen die twintig procent hoger liggen dan het zogenaamde Wijninckx-plafond.

In het verleden is er afgesproken dat de pensioenen in de publieke sector maximaal 7.813 euro bruto mogen bedragen. Dat is een bedrag waar de overgrote meerderheid van de bevolking enkel maar kan van dromen. Niet getreurd, de parlementairen wisten via een achterpoortje dit bedrag met nog eens 20 procent te verhogen tot 9.375 euro bruto per maand.

En nog straffer, wegens gebrekkige controle zitten minstens 49 Kamerleden zelfs boven dit plafond.

7.800 euro bruto-pensioen per maand is een duizelingwekkend bedrag dat in schril contrast staat met de realiteit van de doorsnee inwoner. Het gemiddelde bruto-pensioen van een Belgische werknemer is op dit moment vijfmaal lager, ongeveer 1550 euro. Met dat armtierig pensioen scoort België beduidend lager dan onze buurlanden, met als gevolg dat een op vijf van onze ouderen het risico loopt op armoede.

Veel te hoge pensioenuitkeringen zijn niet het enige probleem. Parlementairen die niet herverkozen worden, krijgen nog steeds uittredingsvergoedingen van 100.000 tot meer dan 400.000 euro op het einde van hun mandaat.

Het gaat hier niet om een achterkamerpolitiek maar om een bewuste en georganiseerde zelfbediening, een onvervalste graaicultuur

In het licht daarvan is het ontstellend dat de verkozenen des volks allerhande achterpoortjes zoeken om zichzelf te bedienen. Op de PVDA na, hebben alle partijen, inclusief het Vlaams Belang, hier boter op het hoofd. Zonder de PVDA hadden we van deze wantoestand wellicht nooit gehoord.

Liesbeth Homans, voorzitter van het Vlaams Parlement zei dat ze volledig uit de lucht viel, maar haar partijgenoot Jan Peumans verklaarde vrolijk op de radio dat deze regeling in het verleden “open en bloot” werd goedgekeurd door de verkozenen.

Het gaat hier dus niet om een achterkamerpolitiek maar om een bewuste en georganiseerde zelfbediening, een onvervalste graaicultuur. De situatie op zich is al kwalijk genoeg, doen alsof men het niet wist is volstrekt ongeloofwaardig en maakt het alleen maar erger.

Vlak voor de onderhandelingen over een pensioenhervorming komt deze schandaalsfeer bijzonder ongelegen voor de federale regering. Hoe gaan politici straks aan de bevolking uitleggen dat voor bepaalde werknemers het pensioen mogelijk “te hoog is” terwijl hun eigen pensioen een veelvoud ervan is en niet eens de wettelijke maxima respecteert?

Welke legitimiteit hebben zij nog om zo’n hervorming door te voeren nu het duidelijk wordt dat zij zichzelf schaamteloos bedienen?

Vlak voor de onderhandelingen over een pensioenhervorming komt deze schandaalsfeer bijzonder ongelegen voor de federale regering

De meeste krantencommentaren schreeuwen vandaag moord en brand en geven zelfs toe dat de PVDA gescoord heeft en een “terechte overwinning heeft geboekt”. Maar dat klinkt een beetje vals, want ook de media hebben boter op het hoofd.

Wetstraat-journalisten wisten al even lang als de parlementsleden van deze riante pensioenregeling en andere privileges van de parlementairen. Maar zij hebben dat tot nu nooit naar buiten gebracht. Blijkbaar zijn de tijden veranderd.

De graaicultuur werd zedig verzwegen. Nu het niet meer anders kan, trekken ze de registers open. Dat is een beetje gemakkelijk. Het toont andermaal aan dat de media als ‘vierde macht’ hun kritische rol niet naar behoren vervullen. Ook dat is bijzonder ernstig.

De politici beseften plots de ernst van de zaak en in allerijl werden de extravergoedingen geschrapt zowel in het Vlaams parlement als in de Kamer.

Die reactie komt echter veel te laat. Elke politicus die een klein beetje voeling heeft met de gewone mensen weet dat dit totaal ongeoorloofde praktijken zijn. Maar blijkbaar zijn de beroepspolitici zo vervreemd van hun ‘kiesvee’ dat ze dat niet eens beseffen, of in het slechtste geval, dat ze er geen zier om geven.

De media vervullen hun kritische rol niet naar behoren. Ook dat is bijzonder ernstig

Dergelijke schandalen zijn in elk geval dodelijk voor een goede democratische werking. Het zou een belangrijke wake-up call moeten zijn. Ons politiek stelsel is aan grondige herziening toe. Politici moeten dringend terug voeling krijgen met de realiteit, zich tussen de gewone mensen begeven en rekening houden met hun noden en verlangens. En dat uiteraard niet enkel tijdens de kiescampagnes.

Als ze daar niet in slagen zal de antipolitiek de overhand krijgen en dreigen we af te glijden naar toestanden zoals in de jaren dertig. De politieke kaste draagt een enorme verantwoordelijkheid. Met het belangrijke verkiezingsjaar 2024 voor de boeg, staat ze voor een levensgrote uitdaging.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!