In Nicaragua werd op 7 november 2021 Daniel Ortega, de kandidaat van het Sandinistisch Front voor Nationale Bevrijding (FSLN), herkozen met 76 procent van de uitgebrachte stemmen  – 35 procent van de kiezers kwam niet opdagen. Zijn echtgenote Rosario Murillo werd vicepresident.

In een vredige campagne, zonder onverwachte moeilijkheden en zonder dat er geweld te betreuren viel, konden 75 FSLN-afgevaardigden (van de 91) tot het parlement toetreden. Het was een onbetwistbare overwinning. En, niettegenstaande dat, werd ze vrij unaniem betwist…

Het was een onbetwistbare verkiezingsoverwinning. En, niettegenstaande dat, werd ze vrij unaniem betwist…

Een duik nemen in de Westerse verslaggeving over Nicaragua valt best te vergelijken met een bezoek brengen aan een gruwelhuis. En toch … sinds de terugkeer van Ortega tot het presidentschap in 2007, en in het kader van een gemengde economie, zijn gezondheidszorg en onderwijs er opnieuw openbaar en gratis.

Sociale verwezenlijkingen

Er werden 16 gezondheidscentra, 452 dispensaria en 21 nieuwe ziekenhuizen opgericht, vijf andere worden in 2022 voltooid en in gebruik genomen. Het elektriciteitsnet werd uitgebreid tot het hele land. Prioriteit gaat naar de ontwikkeling van kmo’s en naar de familiale economie. Nieuwe wegen doorkruisen het land en een daarvan ontsluit de Atlantische kust die voorheen volledig geïsoleerd was. Een trip naar Managua kost de inheemse en Afro-Caribische bevolkingsgroepen vandaag nog slechts zes uur.

80 procent van de bevolking is nu zelfvoorzienend op voedselgebied. De onveiligheid blijft belachelijk laag in vergelijking met de situatie in de landen van de noordelijke driehoek: Honduras, El Salvador en Guatemala.

Welk ander land in de regio, en zelfs daarbuiten, kan dergelijke resultaten voorleggen?

Vrouwen bezetten 51 procent van de zetels in de Nationale Vergadering (evenals het vicevoorzitterschap en 57 procent van het uitvoerend comité). Zij bekleden 46 procent van de burgemeestersambten (met inbegrip van de hoofdstad Managua). Zij zijn goed voor 57 procent van de leidinggevende functies in de Centrale Bank, in de kantoren van de procureur-generaal en in de ministeries van Defensie en Binnenlandse Zaken. Vrouwen zetelen ook in het Hooggerechtshof en in de Hoogste Kiesraad…

Er ligt ongetwijfeld nog erg veel werk op de plank en het beleid is zeker niet boven alle kritiek verheven, maar welk ander land in de regio, en zelfs daarbuiten, kan dergelijke resultaten voorleggen?

Miljoenen dollars

Vraag: Hebben de presidentsverkiezingen in Nicaragua onder normale omstandigheden plaatsgevonden?

Antwoord: nee. Als reden wordt meestal aangevoerd dat 32 opposanten, waaronder 7 potentiële kandidaten (die echter door geen enkele van de geregistreerde partijen als kandidaat naar voor werden geschoven) gerechtelijk worden vervolgd. Zij staan onder huisarrest, zitten in de gevangenis en/of in voorarrest in afwachting van hun proces. Daardoor konden ze niet deelnemen aan de verkiezingen.

Toegegeven, dit is een ongelukkige situatie. Maar, gaat het hier om een schending van hun politieke rechten en mensenrechten? We durven dat te betwijfelen.

De VS heeft via meerdere ngo’s 76 miljoen dollar betaald aan de oppositie om de Sandinistische machthebbers te destabiliseren.

De personen waar het hier om gaat worden allemaal vervolgd op grond van drie wetteksten die in 2020 werden goedgekeurd. Deze wetten kregen als titel respectievelijk ‘Verordening inzake Buitenlandse Agenten’, ‘Wet op cybercriminaliteit’ en ‘Wet op de Verdediging van het Recht op Onafhankelijkheid, Soevereiniteit en Zelfbeschikking van het Volk’.

De motivatie voor de invoering van deze wetten is dat de VS van 2010 tot 2020, via meerdere ngo’s, 76 miljoen dollar betaalden aan de oppositie om de Sandinistische machthebbers te destabiliseren.

Een van deze ngo’s is de Fundación Violeta Barrios de Chamorro – onder leiding van Cristina Chamorro, dochter van de neoliberale ex-presidente (1990-1996). Aanzienlijke bedragen werden doorgesluisd naar zogenaamde ‘onafhankelijke’ media en naar digitale platforms.[1]

Een ander deel van het geld werd gebruikt om actiegroepen uit te rusten, te financieren en te vergoeden. Die groeperingen probeerden in 2018 Ortega omver te werpen onder het mom van ‘vreedzame’ demonstraties die dat allerminst waren.

Groeperingen probeerden in 2018 Ortega omver te werpen onder het mom van ‘vreedzame’ demonstraties die dat allerminst waren.

In het kader van het programma Responsive Assistance in Nicaragua (RAIN) heeft het Amerikaanse agentschap voor internationale ontwikkeling USAID voor de periode 2020-2022 niet minder dan 2 miljoen dollar uitgetrokken om een ‘overgang’ te stimuleren. Dat is niet eens een verkapte manier om te zeggen dat de VS nooit van plan waren de uitslag van de verkiezingen van 2021 te zullen respecteren.

Dit manoeuvre werd overigens aan de kaak gesteld door voormalig Hondurees president Manuel Zelaya, zelf een ervaringsdeskundige die in 2009 ten val was gebracht. Zelaya stelde in juli 2021 onomwonden:

“Momenteel wordt Nicaragua aangevallen en beleeft het een situatie die vergelijkbaar is met die tijdens de gewelddadige rellen van 2018. Die rellen werden geleid door een politieke oppositie die, zonder enige organische capaciteit, belangrijke externe middelen kreeg toebedeeld om het gevoel te creëren dat de democratische regering elk moment kon vallen.”

“Ditmaal heeft het nieuwe Amerikaanse electorale plan Condor [2] hier op geanticipeerd, met name via de hoeveelheid middelen die worden aangewend om het verkiezingsproces in november aanstaande te boycotten”.

Juridisch kader in andere landen

Geconfronteerd met deze collusie tussen de ‘grote noorderbuur’ en een oppositie die zich niet kon organiseren om op democratische wijze de macht te grijpen, versterkte de regering haar juridisch kader. Ngo’s of stichtingen werden niet verboden, maar moesten zich voortaan wel verantwoorden over hun buitenlandse financiering door de identiteit van hun donateurs te verklaren evenals het bedrag van de ontvangen middelen, het doel van de donaties en een beschrijving van de wijze waarop het geld werd besteed.

‘Schunnige wetten,’ zo raasde het door de media. Ook de multinationals van de ‘mensenrechtenindustrie’ gilden mee in koor. Wie zich een beetje informeert weet echter dat de VS in eigen land precies dezelfde regels toepassen, zonder dat iemand daar iets op aan te merken heeft.

Wie zich een beetje informeert weet dat de VS in eigen land precies dezelfde regels toepassen, zonder dat iemand daar iets op aan te merken heeft.

Washington past deze zelfde controlemechanismen toe op ngo’s via de Foreign Agents Registration Act (FARA) of via de secties 2381 tot 2390 van het wetboek van strafrecht met betrekking tot misdrijven van verraad, aanzetting tot verraad, rebellie of opstand, opruiende samenzwering; aanmoedigen van een antiregeringscoup, verplichte registratie van buitenlandse organisaties, enz.

Bij nadere beschouwing blijkt dat ook het Europees Parlement in september 2020 een speciale commissie tegen desinformatie en buitenlandse inmenging heeft opgericht. Voorzitter van die commissie, het Franse Europarlementslid Raphaël Glucksmann, maakt zich zorgen over de buitenlandse “financiering van politieke partijen, financiering van verkiezingscampagnes, cyberaanvallen, gecoördineerde campagnes van massale desinformatie, …” in Europa.

Volgens Glucksmann staan onze rechten, onze veiligheid, onze soevereiniteit op het spel. “Het Europese politieke toneel mag geen supermarkt worden waar vijandige buitenlandse mogendheden naar believen komen shoppen. Wij zijn niet te koop, en onze democratieën evenmin.”

“Het Europese politieke toneel mag geen supermarkt worden waar vijandige buitenlandse mogendheden naar believen komen shoppen.”

Als we, op het gevaar af vervelend te worden, verder kijken, dan zien we dat op 15 oktober 2021 in Frankrijk de dienst Vigilance et Protection contre l’Interférence du Numérique Étrangère (Viginum) het licht zag.

Deze dienst kreeg met name de taak pogingen tot destabilisatie tijdens de komende presidentscampagne in het oog te houden. Het agentschap heeft geen beslissingsbevoegdheid, maar van zodra het een vijandige campagne op het spoor komt, brengt het de regering ervan op de hoogte.

Die zal dan beslissen of ze er al dan niet op reageert, en, zo ja, hoe. Zal ze deze inmenging bekendmaken aan het grote publiek, handelsovereenkomsten bevriezen of zelfs… “meer discrete operaties laten uitvoeren”!

De aanhangers van deze dubbele moraal wijzen er nog op dat de voormalige president van de Franse republiek, Nicolas Sarkozy, in staat van beschuldiging werd gesteld omdat hij ervan wordt verdacht voor zijn presidentiële campagne van 2007 zwart geld te hebben ontvangen uit Libië, een vreemd land dat toen door Muammar Kadaffi werd geregeerd.

“In ons land wordt geen enkele onschuldige vervolgd”, verklaarde de Nicaraguaanse vertegenwoordiger Michael Campbell Hooker tijdens een bijzondere zitting van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) die op 20 oktober 2021 werd bijeengeroepen om zijn regering te veroordelen.

“Degenen tegen wie een proces loopt, zijn buitenlandse agenten, duidelijk geïdentificeerd op de loonlijst van buitenlandse regeringen.”

“Degenen tegen wie een proces loopt zijn buitenlandse agenten, duidelijk geïdentificeerd op de loonlijst van buitenlandse regeringen. Zij hebben gebruik gemaakt van de structuren van privé-organisaties en hebben via die weg miljoenen dollars ontvangen om te vernietigen, te moorden, de economie en de constitutionele orde te ondermijnen.”

Ortega in de steek gelaten?

Enkele interessante – zelfs fascinerende – details… Volgens sommige vaag trotskistisch-libertaire Europese groepen die ‘dienst na verkoop’ verlenen aan Washington, onderdrukt de tandem Ortega-Murillo niet alleen zijn rechtse tegenstanders of zet hij ze gevangen. Hij valt ook ‘links’ aan, omdat hij in de steek werd gelaten door de ‘historische Sandinisten’ als daar zijn Dora María Téllez, Ana Margarita Vigil, Tamara Dávila, Hugo Torres, Víctor Hugo Tinoco, Mónica Baltodano, Gioconda Belli, Oscar René Vargas, Sergio Ramírez, enz.

Maar wat ook klopt is dat ex-commandante Tomás Borge,[3] de legendarische stichter van het FSLN tot aan zijn dood in 2012 nauw verbonden bleef met het Sandinistisch Front en met Ortega. Bayardo Arce, voormalig lid van het Nationaal Directoraat, staat eveneens nog steeds aan zijn zijde.

Dat geldt ook voor Víctor Tirado en voor de meeste commandanten die, voor en na de omverwerping van dictator Anastasio Somoza, aanwezig waren op het slagveld en die in de jaren 1980 strijd voerden tegen de Contra’s – de door de VS gefinancierde contrarevolutionairen. Zij dragen een enorm collectief geheugen in zich. In hun persoon zit het verleden zo krachtig verankerd dat geen enkel exorcisme het kan verdrijven.

Ex-commandante Tomás Borge, de legendarische stichter van het FSLN, bleef tot aan zijn dood in 2012 nauw verbonden met het Sandinistisch Front.

Het waren diezelfde zeer gerespecteerde ‘historische grassroots-strijders’ die in 2018 aan de zijde van de nationale politie vochten om wegblokkades te ontmantelen, de controle over het land te heroveren en de omverwerping van Ortega te voorkomen.

Een ander symbool, Amada Pineda werd op 7 november tot afgevaardigde verkozen. Zij was een boerin die in de jaren 1970 door de dictatuur van Somoza werd vervolgd, gemarteld, verkracht en gevangengezet. Zij is tevens de moeder van Francisco Araúz Pineda, een arbeider in dienst van de stad Managua en Sandinistische activist. Francisco werd op 16 juni 2018 doodgeschoten en zijn lichaam werd op klaarlichte dag op straat verbrand door de ‘aardige jongens’ van de ‘vreedzame oppositie’.

‘Linkse’ oppositie

Over welk links in Nicaragua hebben de ‘anti-imperialisten’ het dan die vandaag op één lijn zitten met rechts, met de reactionaire bisschoppen en met de Nicaraguaanse mainstream media? Zullen we ze even overlopen?

Dora María Téllez

Téllez is de legendarische Comandante Dos. Zij leidde de inname van de Nationale Assemblee, waardoor de guerrilla’s erin slaagden zestig Sandinisten uit de gevangenis te bevrijden, waarvan respectvolle akte. Maar dat was in 1978.

Sindsdien heeft Téllez, in gezelschap van Hugo Torres en Víctor Hugo Tinoco, het FSLN verlaten. Zij richtten de Sandinistische Vernieuwingsbeweging (MRS) op, een oppositiepartij die aanvankelijk centristisch was, vervolgens ronduit rechts werd en in 2020 vervelde tot de Unie voor Democratische Vernieuwing (Unamos).

Tijdens de staatsgreep in Bolivia juichte Dora María Téllez de omverwerping van ‘aspirant-dictator’ Evo Morales toe.

Progressieve Téllez? In november 2019, tijdens de staatsgreep in Bolivia, juichte zij de omverwerping van ‘aspirant-dictator’ Evo Morales toe en feliciteerde zij de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS). ‘We marcheren samen’, zei ze, terwijl ze haar steun betuigde aan de Venezolaanse putschisten Leopoldo López en Juan Guaidó.

Ana Margarita Vigil

Vigil was voorzitster van de MRS van 2012 tot 2017. Ze reist regelmatig naar de VS waar ze, om een ‘regimewissel’ in Nicaragua te promoten, graag verschijnt aan de zijde van Ileana Ros-Lehtinen, een neoconservatieve Republikeinse afgevaardigde uit Florida.

Zij is een steunpilaar van hard rechts, is anti-Cuba en anti-Venezuela en een onvermoeibare aanstichtster van de blokkades en sancties die Washington deze landen en hun volkeren oplegt.

Sofía Montenegro

We ontmoetten haar op 11 november 2011 (2011, niet 2018) in de kantoren van het Centro de Investigación de la Comunicación (CINCO). Als medewerkster van de familie Chamorro leidde zij deze organisatie. In 2011 ging deze onderzoekster en journaliste tekeer tegen ‘het steriele, autoritaire en reactionaire orthodoxe pseudo-links’ van Latijns-Amerika.

Sofía Montenegro verheugde zich erover dat “Chávez – waarvan we wisten dat hij kanker had – over zes maanden dood is!”

Ze verheugde zich erover dat “Chávez – waarvan we toen wisten dat hij kanker had – over zes maanden dood is!” Ze concludeerde ook nuchter dat “Daniel en Rosario net zo zullen eindigen als de Ceausescu’s!” Toen wisten we het nog niet, nu wél: CINCO maakt deel uit van de nevelachtige groep ngo’s en media die op slinkse wijze worden gefinancierd door de VS.

Sergio Ramírez

Ramírez is schrijver, droeg nooit wapens maar was wel vicepresident van Daniel Ortega van 1984 tot 1990. Zijn vicepresidentschap was bedoeld als een signaal dat de regering zich openstelde voor wat toen nog niet de ‘burgermaatschappij’ werd genoemd. Hij nam deel aan de oprichting van de MRS en riep in 2006 publiekelijk op om te stemmen voor de corrupte multimiljonair-bankier Eduardo Montealegre.

Sergio Ramírez riep in 2006 publiekelijk op om te stemmen voor de corrupte multimiljonair-bankier Eduardo Montealegre.

Op 9 juli 2021 – om slechts één van de honderd voorbeelden te noemen – nam Ramírez deel aan het Vierde Ibero-Amerikaanse Atlantische Forum, georganiseerd door de Internationale Vrijheidsstichting (FIL) van de Peruviaanse auteur Mario Vargas Llosa, samen met onder meer bekende ‘gauchisten’ als voormalig Argentijns president Mauricio Macri, Venezolaans opposant Leopoldo López, Colombiaans president Iván Duque, Argentijns president Sebastián Piñera en Ecuadoraans president Guillermo Lasso.[4]

Gioconda Belli

De auteur Gioconda Belli was lid van de Politiek-Diplomatieke Commissie van het FSLN tijdens de strijd tegen Somoza. Sedert 1990 brengt deze dichteres en romanschrijfster haar tijd door tussen Nicaragua en de VS.

Op 10 november 2021 ondertekende zij een tekst ter ondersteuning van de demonstratie van de Cubaanse oppositie die vijf dagen later was gepland. Waarom niet, zou je kunnen zeggen: ieder zijn mening, of je die nu deelt of niet?

Maar waarom vind je de naam van Belli dan nooit terug in de teksten, die overigens zeer zeldzaam zijn, waarin de illegale blokkade van Cuba wordt veroordeeld of waarin solidariteit wordt betuigd met de veel wreder onderdrukte betogers in Ecuador (11 doden), Chili (27 doden), Haïti (77 doden), Bolivia (34 doden onder de dictatuur van Janine Áñez) in 2019 of Colombia (80 doden in 2021)?

Waarom vind je de naam van Belli nooit terug in teksten die de blokkade van Cuba veroordelen of waarin solidariteit wordt betuigd met de veel wreder onderdrukte betogers elders?

Wanneer Belli de Cubaanse regering aanvalt, bevindt zij zich in het illustere gezelschap van, uiteraard, Mario Vargas Llosa, Mauricio Macri, Lenín Moreno (voormalig Ecuadoraans president), Ernesto Zedillo (voormalig Mexicaans president), María Corina Machado (Venezolaanse extremiste die oproept tot militair ingrijpen door de VS), Luis Fernando Camacho (vanuit de Boliviaanse stad Santa Cruz een van de belangrijkste aanstichters van de staatsgreep van 2019 tegen Evo Morales), Patricia Bullrich (voormalig Argentijns minister van Veiligheid, die bijzonder repressief was), Carlos Sánchez Berzaín (voormalig Boliviaans minister van Defensie in de regering van Gonzalo Sánchez de Lozada, met 74 doden en meer dan 400 gewonden op zijn kerfstok tijdens de opstanden van 2003).

Oscar René Vargas

Oscar René Vargas was ooit zeer respectabel, maar het verleden is het verleden. Je ziet Vargas vaker in de VS-ambassade dan in de volkswijken van Managua. In 2018, midden in de opstand, stelde hij enkele constructieve oplossingen voor:

“Laat de mensen, in een van deze marsen waaraan we deelnemen, zeggen: nou, laten we naar El Carmen trekken – de residentie van het staatshoofd – en zelfs als er 200, 300, 400 doden vallen, is het opgelost. Het kan dan wel wat uit de hand lopen want we weten niet wat er dan precies gaat gebeuren, ze kunnen hem [Ortega] vastpakken en ophangen zoals ze dat met Mussolini hebben gedaan.”

“Laten we naar de residentie van het staatshoofd trekken, en zelfs als er 200, 300, 400 doden vallen, is het opgelost. We kunnen Ortega vastpakken en ophangen zoals ze dat met Mussolini hebben gedaan.”

Of waarom geen “druk uitoefenen via de VS of de verschillende Latijns-Amerikaanse en Europese regeringen op de regering, maar ook op het leger?” We weten dat als het leger zich laat overhalen dit meestal leidt tot een staatsgreep. Tenzij, met charmante bescheidenheid en wonderbaarlijke fijngevoeligheid, we komen tot “een oplossing zoals die met Manuel Noriega.[5] Om het Nicaraguaanse probleem op te lossen komen zij [de VS], ze grijpen in, er vallen doden, enz., gewonden en alles.”[6]

In juli 2019 riep Vargas nog op tot de vorming van een “voorlopige regering” ter voorbereiding van “de strijd die eraan komt”.

Mónica Baltodano

Mónica Baltodano was eveneens guerrilla-comandante, lid van de nationale leiding van het FSLN, stichtster van de MRS, voorzitster van de NGO Popol Na en lid van het Verbond van Sociale Bewegingen (AMS). Zij behoort tot de rechtervleugel maar gebruikt een linkse woordenschat. Ze heeft een sleutelrol gespeeld bij het mobiliseren van Europese netwerken.

“Samen met haar man Julio López controleerde zij de DRI, de afdeling Internationale Betrekkingen van het FSLN in de jaren tachtig”, aldus André Fadda, een vakbondsman van de CGT (Frankrijk) die in die tijd in Nicaragua was. “Beiden onderhielden contacten met enkele voormalige leden van Europese solidariteitscomités.”[7]

Etiketten als ‘voormalig commandant’ of ‘ex-guerrillero’ bieden niet de minste garantie.

Het is een formidabele maar zeer productieve spreidstand. Het is overigens gemakkelijk om Baltodano’s bijzonder simplistische versie van de Nicaraguaanse crisis te leren kennen via de website van Confidencial. Die site is een visceraal neoliberale bastion van Carlos Fernando Chamorro.

Dat kan ook via France Amérique Latine of via het Comité voor de Annulering van de Schuld van de Derde Wereld (CADTM). Dat zijn kanalen die gelezen, gevolgd en gewaardeerd worden door heel wat Franstalige andersglobalisten.

Ik wil er ook even op wijzen dat de etiketten ‘voormalig commandant’ of ‘ex-guerrillero’ niet de minste garantie bieden, tenzij we enkele precedenten vergeten, waaronder het bijzonder belangrijke precedent van de Salvadoraan Joaquín Villalobos.[8]

Felix Maradiaga

Zo is de cirkel rond: de denkbeeldige Venezolaanse president Juan Guaidó, die afgelopen december was uitgenodigd om te spreken op de pseudo-top voor democratie van Joe Biden, nam Berta Valle, de Nicaraguaanse echtgenote van Felix Maradiaga, op in zijn ‘officiële delegatie’.

Maradiaga, een vooraanstaand oppositielid van Ortega, is directeur van het Instituut voor Strategische Studies en Overheidsbeleid (IEEPP). Dat instituut wordt grotendeels ‘gesubsidieerd’ door Washington. Maradiaga zou bij de voorbije verkiezingen in november als presidentskandidaat optreden voor de Nationale Eenheid (UNAB), maar werd aangehouden op beschuldiging van “handelen tegen de soevereiniteit van het land en aanzetten tot buitenlandse inmenging”.

Een les uit Venezuela

Wat betekent dat allemaal? Oppositieleden zijn in hechtenis genomen in procedures die gestaafd zijn op reële feiten. Sommigen zullen zeggen dat de autoriteiten zich niet terughoudend genoeg opstellen.

Maar het geval van Venezuela is ontnuchterend: het rechtssysteem daar is duidelijk minder streng (of ‘tactischer’) geweest. Het heeft Guaidó niet gearresteerd, terwijl hij in elk ander land ter wereld voor lange tijd zou zijn opgesloten. Ondanks deze terughoudendheid ligt Caracas onder een blokkade van de VS en onder sancties van de Europese Unie.

Ondanks zijn terughoudendheid ligt Venezuela onder een blokkade van de VS en onder sancties van de Europese Unie

Managua heeft zijn lesje geleerd en, wetende dat de teerling toch al geworpen is, reageert het op vroegere en toekomstige agressie door de wet te handhaven.

De andere partijen

Het is dan ook in die context dat de verkiezingen hebben plaatsgevonden. In afwezigheid, inderdaad, van een aantal oppositieleiders. Zeven politieke allianties en partijen, waaronder zes anti-Sandinistische, konden echter wél aan de verkiezingen deelnemen.

Daaronder de Liberale Grondwettelijke Partij (PLC), die aan de macht was van 1997 tot 2007, de Nicaraguaanse Liberale Alliantie (ALN), opgericht in 1999 door dissidenten van de PLC, de Onafhankelijke Liberale Partij (PLI), die 31% van de stemmen en de tweede plaats behaalde bij de presidentsverkiezingen in 2011. In 2016 zakte de partij naar 4,5% van de stemmen waardoor ze nog slechts twee afgevaardigden had in het parlement. Naast deze relatief belangrijke partijen waren er nog een aantal andere microformaties.

Zeven politieke allianties en partijen, waaronder zes anti-Sandinistische, konden wél aan de verkiezingen deelnemen.

Radicale oppositiepartijen noemen al deze partijen ‘zancudos’ (muggen), ‘FSLN-satellieten’ of ‘collabo’s’. Dit is precies dezelfde houding als die van Venezolaans uiterst rechts tegenover de niet-Chavistische politieke krachten die vijandig staan tegenover de voortdurende destabilisatie en de sancties van de VS die fataal zijn voor de bevolking. Zij besloten toch deel te nemen aan de presidents- (2018), parlements- (2020) en regionale (2021) verkiezingen.

Te verwachten reacties

Het was geen verrassing, de Sandinistische overwinning heeft de verwachte reacties uitgelokt. “In nauwe coördinatie met andere leden van de internationale gemeenschap zullen de VS alle diplomatieke en economische middelen die tot hun beschikking staan gebruiken om het volk van Nicaragua te steunen en de regering Ortega-Murillo en al wie haar misbruikt ter verantwoording te roepen”, zei Joe Biden, zodra de resultaten bekend waren.

De schoothondjes van het imperialisme – Canada, Chili (onder Piñera), Colombia, Ecuador, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Duitsland – kraaiden onmiddellijk hun goedkeuring uit.

Op 9 december 2021 vaardigde de onvermijdelijke OAS een resolutie uit waarin de Sandinistische regering werd verzocht een diplomatieke missie in Nicaragua toe te laten om een dialoog op gang te brengen over electorale hervormingen en … over het uitschrijven van nieuwe verkiezingen. Luis Almagro, secretaris-generaal van de OAS, had duidelijk een aflevering gemist.

De schoothondjes van het imperialisme – Canada, Chili, Colombia, Ecuador, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Duitsland – kraaiden onmiddellijk hun goedkeuring uit.

Op 19 november jongstleden had minister van Buitenlandse Zaken Denis Moncada aangekondigd dat Nicaragua, na Venezuela (en niet te vergeten Cuba, dat in 1962 al werd uitgesloten), de procedure zou starten om uit de OAS te stappen.

Het VS-Ministerie van Buitenlandse Zaken, dat kennelijk vergeten is dat de VS de Volksrepubliek China op 1 januari 1979 zélf officieel hebben erkend, reageerde zeer scherp toen Managua op 9 december 2021 aankondigde opnieuw diplomatieke betrekkingen aan te willen knopen met Peking (zij waren verbroken onder de regering van Violeta Chamorro).

Managua doet dit om te voorkomen dat het land geïsoleerd raakt door de eenzijdige dwangmaatregelen die tegen het land werden genomen. Een maatregel die helemaal bij de tijd past: in Honduras verklaarde de linkse kandidate Xiomara Castro tijdens haar verkiezingscampagne dat zij, meteen na haar verkiezing, weer diplomatieke betrekkingen zou aanknopen met de Volksrepubliek China.

 

Dit is een uittreksel uit een langer artikel. Maurice Lemoine was hoofdredacteur van Le Monde Diplomatique en is gespecialiseerd in Latijns-Amerika. Vertaald door Jan Reyniers

Notes:

[1] ‘Onafhankelijke’ media: Confidencial, La Prensa, Vos TV, Radio Corporación, Radio Show Café con Voz. Digitale platforms: 100% Noticias, Artículo 66, Nicaragua Investiga, Nicaragua Actual, BacanalNica en Despacho 505.

[2] Operatie Condor was een door de VS gesteunde campagne van politieke onderdrukking en staatsterreur, waarbij inlichtingenoperaties en moorden op tegenstanders plaatsvonden. Het werd in november 1975 officieel en formeel uitgevoerd door de rechtse dictaturen van de Zuidelijke Kegel van Zuid-Amerika.

[3] Tomás Borge werd samen met Carlos Fonseca gearresteerd, gemarteld en gevangen gezet. Na de overwinning in 1979 werd hij minister van Binnenlandse Zaken van 1979 tot 1990.

[4] Het gaat hier over rechtse tot uiterst rechtse politici in Latijns-Amerika (n.v.d.r.).

[5] Generaal Manuel Noriega, een voormalig CIA-agent, gelinkt aan drugshandel, regeerde Panama op een autoritaire manier van 1983 tot 1989. Nuttig tijdens de Koude Oorlog, maar overbodig geworden, liet Washington hem vallen. Op 3 januari 1990, aan het einde van een militaire invasie – Operatie “Just Cause” – waaraan 28.000 Amerikaanse soldaten deelnamen en waarbij 4.000 mensen Panamezen gedood – werd Noriega gevangengenomen en uitgeleverd aan Florida, waar hij werd veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf, later teruggebracht tot 30.

[6] 100% Noticias, Managua, 26 juillet 2018.

[7] Het gaat over het Franse Collectif de Solidarité avec le Peuple du Nicaragua [CSPN]; een minderheid van voormalige Iberische militanten, zoals de trotskisten van de Spaanse Ligue Communiste Révolutionnaire [LCR]; met enkele ex-maoïsten van een organisatie die eveneens verdwenen is; met de Spaanse Communistische Beweging [MCE] en met de Franse Nouveau Parti Anticapitaliste [NPA].

[8] Villalobos, die in 1971 het Volksrevolutionaire Leger (ERP) oprichtte, was een uitzonderlijke krijgsheer, maar was ideologisch weinig beginselvast. Hij verloochende zijn revolutionaire verleden van zodra de vredesakkoorden in 1992 waren ondertekend. Nadat hij een partij had opgericht – vergelijkbaar met de Nicaraguaanse MRS en even snel afgewezen door het Salvadoraanse volk – verliet hij El Salvador voorgoed in 1999 en stapte hij schaamteloos over naar ‘de andere kant’. Hij was een tijdlang adviseur van de Mexicaanse regering bij de onderdrukking van de Zapatistische opstand in Chiapas. Hij bood zelfs zijn ex-rebellenwapen aan aan president Carlos Salinas de Gortari. Vervolgens ging hij naar Colombia als adviseur van de narco-paramilitaire leiders die zich in een proces van ‘demobilisatie’ bevonden. Vervolgens stapte hij tijdens de onderhandelingen over de vredesakkoorden, naar de regering van Juan Manuel Santos – en dus niet naar de FARC-guerrilla’s. Als analist en politiek wetenschapper publiceerde Villalobos regelmatig artikelen die vijandig staan tegenover de linkse partijen in Latijns-Amerika, met name in het Spaanse dagblad El País.