Het is niet allemaal peis en vree in het kleine dorp dat wij onderhand allemaal al zo goed kennen. Deerlijk Sint Lodewijck met name. Hoe dat komt ?

Ach, het is altijd al zo geweest. De fanfare, de voetbalploeg of de broederschap was steeds wel van die of gene partie. “Houdt gij ze dom, dan hou ik ze arm”, placht de kasteelheer (kan ook hereboer of fabrieksdirecteur zijn) ‘s avonds bij een goed glas wijn te zeggen tegen de pastoor (kan ook mediamagnaat of clubmanager zijn).

Tot de grote commerce zich laatst met de zaak ging bemoeien. Brood en Spelen werd ook in Sint Lodewijck en omgeving een serieuze affaire. En tastte de flandriens aan in hun diepste ziel. Hun renners vergiftigd met doping en vette jaarsalarissen. Hun dorpspleinen vol met VIP tenten. Hun Vlaanderens mooiste één langgerekt filmscenario.

En nu nog die ruzie over de vlag aan de stok. Zegt Luc den beenhouwer en zijn supportersclub : “We zullen Volderken eens goed vieren, zie, als de Ronde voorbij komt. Onze nationale kampioen !”.

Maar dat is zonder de waard gerekend. Den Vlaamschen grond verraden. Hét Vlaamse fallussymbool vernederd met de Belgische driekleur.  De Vlaamse Volksbeweging is in zijn kruis getast en smijt er 1000 ballonnen en 2000 leeuwenvlaggen tegenaan. Voor de leeuwen van het supportersgild gegooid door de Vlaams-culturele vereniging Ic Dien (alleen de naam al) en de plaatselijke ghiromeisjes.

Vlaggetjes in zwart, geel en rood tegenover leeuwevlaggetjes in geel en zwart.  Het symplistische verhaal. De eeuwige ruzie tussen de beenhouwer en de vette (maar volgens velen niet verse) visverkoper. Weliswaar ietwat uitvergroot, als ideaal tijdverdrijf en perfecte bliksemafleider.

En zo verschijnt op het scherm (naast de gebruikelijke orgie van geel en zwart) bij de doortocht in Deerlijk, van het peleton en al het grondstoffenslikkend motorgeweld, een meerkleurige overdaad van ballonnen, grote en kleine vlaggen, banieren en spandoeken. “Sellewie verwelkomt de Ronde”.

‘s Avonds vertelt sportjournalist Stef Wijnants dat een “rasechte Vlaming” (met een blijde zucht dat ‘onze landgenoten’ Sebastien Rosseler wél in de Driedaagse van De Panne en Phillipe Gilbert niet in Ninove met de bloemen zwaaide) de Ronde Van Vlaanderen heeft gewonnen. Meer moet dat niet zijn voor het everzwijn, en om de mede rijkelijk te laten vloeien.

Die van Deerlijk Sint Lodewijck likken wat hun wonden. Volderken was maar vijfenvijftigsten. De mannen van de gemeente maken de straat schoon. Steken de flarden van geelzwarte plastieken ballonnetjes met de zwart-geel-rode vlaggetjes in één zak.

Morgen is ‘t vroeg werkdag. En met politiek en commerce wordt in de Vlaanders niet gelachen …