Vandaag was ik op een pro-Palestijnse betoging en het was er heel druk als in er waren veel mensen meer dan ik verwachtte in een straat in residentiële buurt in Ukkel.

De politie was er ook zij waren druk druk in de weer met straten afzetten en patrouilleren of zo was niet helemaal duidelijk ze leken in de war en angstig wat me wel beviel ook al was ik ook in de war en angstig maar onze machtsverhouding is gewoon twisted.

Wow veel dronken mensen op straat vanavond ik heb niets gedronken vanavond voor een keer ben ik best trots op waarom steek ik kruispunten diagonaal over?

Er hing een spanning in de lucht die rook naar violence en me meteen ook erg boos maakte, opwond.

Ik had het instinct mijn vuisten te ballen ook al heb ik nog nooit gevochten in mijn leven ik weet zelfs niet of ik mijn duim binnen- of buitensvuist moet positioneren.

Het regende en dat was de reden dat ik er laat toekwam afwisselend miezerig en mottig de regen.

Iedereen van vooraan in het protest pal tegen de politieblokkade tot 15m diepte was doorweekt nat door het waterkanon wat in feite een zwaar waterwapen is bevestigd aan een enorm gepantserd voertuig waar wel 20 flikken in passen misschien gestapeld twee waterwapens waren het zelfs bevestigd aan het tuig op de kop als antennes aan een vette rups wie herinnert zich nog processierupsen met hun uitschietharen die enorm jeukten wow did we kill them all?

Ik maakte een mentale notitie om een insta-story te maken dat deze regenwaterkanonparallel uitspeelde en probeerde die zelfs op het moment zelf uit mijn regenjasmouw te schudden maar dat wou niet helemaal lukken teveel prikkels.

De straat helde licht en het voelde alsof dit niet onbewust was de politie had vast en zeker gekozen voor deze favorabele oorlogstaktiek ook zij hadden hun riddersverhalen goed gelezen het blauwe voetvolk met hun schildjes en pepperspray en waterkanon echt oorlog met de natte vinger voor ongehoorzame kinderen die we zijn foei je zou moeten dankbaar zijn voor wat je allemaal krijgt.

Ik zag angst en bezorgdheid in hun ogen wat ik wel snap er werd urenlang naar hen gezongen en geschreeuwd dat ze zich moesten schamen onder hun gepantserde gezicht zag ik kleine barstjes ontstaan die ze mee naar huis nemen en niet samen met dienstwapen aan de kapstok kunnen hangen wacht mogen agenten hun wapens in België mee maar huis nemen dat lijkt me somehow onwaarschijnlijk dan zouden ze er ook mee mogen schieten wat me maf lijkt maar ja alles aan dat wapen is maf en waanzinnig dreigend ik hoorde dat cipiers in gevangenissen geen wapens meer dragen omdat ze er eindelijk achter zijn gekomen dat het gevaarlijk is om met een wapen op je heup tussen de gedetineerden te lopen who could have guessed.

Maar dus flikken nog steeds een wapen voor het geval iemand op straat niet wil luisteren right great whatever #justicepouradil en Mehdi en anderen uit verleden en in toekomst.

Ik voelde me erg droog opeens want het was zelfs gestopt met regenen nog ongeschonden ongerept en dus was ik bijna blij toen ik wat peper in de ogen kreeg niet rechtstreeks maar een vleugje dat door de wind mijn kant werd uitgestrooid.

Tegelijk natuurlijk zwaar geshockeerd de manier waarop die flikken gericht in gezichten spuiten is echt brutaal en sadistisch alsof ze wraak willen nemen voor de pikante woorden die ze moeten slikken en met een branderig gevoel zullen uitscheiden de dag erna de kringspier is rond maar ontroostbaar.

De groen zwart wit rood beklede massa danst en springt met betraande ogen de trommels houden het ritme en hitsen op de Palestijnse MC’s op schouders gedragen schreeuwen de batterijen van hun megafoons leeg met leuzes en lyrics in alle talen die ze kennen die we allemaal opeens spreken en spitten en al wie geen geluid wil maken of eigen stemgeluid niet kan verdragen geen probleem het lichaam telt in de kritische massa is net volume essentieel en is kwantiteit kwaliteit is dit het relativiteitsbeginsel van revolutie?

Blijkbaar zetten ze tegenwoordig blauwbloezen tussen de betogers maar in vermomming vermomd als ethische mens compleet met Palestijnse vlag om de schouders heel fucked up ik zag het op een story van een vriend een fake betoger met vlag sleurde een echte betoger uit de betoging recht in de muil van een aan de zijkant wachtend roedeltje flikken hoe creepy is dat ze pakten hem aan vier ledematen vast alsof ze hem wouden vierendelen en trokken hem hun hol op wielen in ciao bye dat zal ze leren dachten ze dat zal hen intimideren ongewenste intimiteiten zijn zo ouderwets.

Hoe kon ik niet helemaal opgefokt raken hoe kan ik in zo’n meute staan en niet mijn kaken voelen spannen gelukkig zingen we om onze gezichten in plooi te houden anders zouden we allemaal door onze tanden sissen en schildjes attakeren met onze mogelijks incorrect geduimde vuisten.

Zelfs dit voelt geprivilegieerd dan overwin je je first world comfort addiction en stap je uit je cozy droge woonplek de regen in om daarna met (kraantjes?)water bekogeld te worden ik voel me als een stout kind eigenlijk heb ik niks te verliezen en dat is de privilege en zelfs onze non violent protests worden met babybiolence gecounterd door een stel bange blauwe rotten met baarden en bolrode kaken maar je staat er toch maar en voor een keer is het voor een ander.

Goed zo zou ik zeggen maar dit is net extracurriculair je hoeft niet voor alles bedankt te worden no matter en ja klopt mijn mama smeerde mijn sandwiches met praisesla en makkelijk verdiende complimenten voor het minste maar dat verdienmodel is dus outdated en de oorzaak van lekker makke carrièreladders met lage tredes die ervoor zorgen dat je nooit echt hoeft moe te worden voor je 67ste meer nog het is anticurriculair want de universiteiten worden bezet door bezeten gesubsidieerde studenten isn’t that great dat is een mooi verborgen verzet dat verbranden van belastingsgeld van een staat die hetzelfde potje kleingeld omstoot in de zakken van antwerpse oorlogshandelaars met Waalse wapenfabrieken.

Dat terwijl we onze chinese waterkanonnen inzetten op de zingende massa die de genocide aanklaagt en niks minder eist dan een einde aan apartheid en als het kan de hele we-were-never-post-colonialmoneymachine misschien en voor het slapengaan graag een implosie van de imperial USholes maar die black star zal nog wel even blijven schijnen vrees ik toch we kunnen wel hun vlag op de maan omzagen en israhell boycotten want sorry Israëlische dadels dat is toch alle gekheid op een stokje de eerste Israëlische olijf die ik zie zal ik met mijn aansteker verassen en opnieuw sorry maar als ik jou dat zie eten zal ik die uit je handen meppen geen gemaar ik ben niet bang om mijn handen te bevetten aan jouw olijf gemarineerd of niet.

Er bestaat zoiets als zeep alsook human decency schrobben die white guilt een schorre keel en lichte verkoudheid staat goed en helpt op de blue tuesdays wamneer ik scroll en klik door de stories die me enkel vragen getuige te zijn en niet weg te klikken wanneer ze ondanks onze gefluisterde bezwaren tentenkampen bombarderen.

Mijn keel deed pijn en mijn sociale batterij leeg ik ging niet naar huis. Met vrienden maakten we pasta met aubergines vanuit een boycotsafe buurtwinkeltje en praatten over onze ervaringen bij de ziekenkas.

Ze hadden een fret die me nogal op stang joeg tijdens mijn wcbezoek kwam die uit een brievenbusachtige gleuf door de wc-deur gekropen vol enthousiasme exact zoals in die film met Jennifer Aniston Along Came Polly maar echt exact zo ik was dan Ben Stiller maar dan minder dramatisch ik pakte het ding dat ondertussen op mijn onderbroek zat op met beide handen en duwde het als een slappe brief weer door de gleuf en stak een doos natte doekjes in de opening als een antifretkur.

Ik heb heb mijn bord penne wel al dente leeggegeten maar hen dan bedankt, dat ik moe was maar eigenlijk had ik gewoon niks meer te zeggen of misschien net teveel het is allemaal ook gewoon veel dezer dagen maar ik heb wel de waterkoker ontkalkt vandaag dus ik kan mijn tas thee zetten zonder schilfers en chocolade eten en mijn medeplicht doen door alles en nog zo nauw en onkeurig mogelijk te beschrijven ik moet nog steeds zo’n sjaal kopen met visnetten en olijfbomen want iedereen kan denk ik zien dat het sjaaltje op mijn hoofd gewoon pro-italiaans is of misschien is een grote zwarte driehoek ergens de hoek af die het nodig heeft.

Anger is compassion las ik ergens op een deur en ik moest bijna huilen.