[english underneath]
In het opiniestuk waarin hij uitlegt aan de studentenbezetters en de wereld waarom de KU Leuven gekant is tegen boycot (De Standaard 22/5), maakt de rector zich wel erg gemakkelijk af van de contradictie tussen het boycotten van Rusland en Iran en het niet boycotten van Israël. Dat is een knoert van een contradictie. Hij schrijft: “Waarom geen boycot? Er zijn precedenten. Denk aan de stopzetting van de samenwerking met Rusland en Iran. Maar die boycots zijn deel van of lopen parallel met een sanctiebeleid van de overheid.” Dat is flauw. Dus de universiteit kan alleen iets ondernemen als ook de overheid dat doet? Van een handige paraplu gesproken. Trouwens de overheid, bij monde van Caroline Gennez en nu zelfs ook premier De Croo heeft al opgeroepen tot vormen van boycot. Dus waar wachten we op? Maar erger voor de tekst van de rector is dat alle fraaie argumenten die hij vervolgens opsomt om niet tot boycot over te gaan, natuurlijk ook opgaan voor Rusland en Iran, en zo mogelijk nog veel meer. En dus al zijn argumenten worden als vanzelf drogredeneringen. Als ze alleen opgaan voor Israël en niet voor Rusland en Iran, moet er iets aan schorten. Toch?
Hij schrijft dat een academische boycot “vooral progressieve krachten die precies in de Israëlische universiteiten te vinden zijn’ zou ontmoedigen en isoleren. Dat is het niet alleen een afgezaagd deuntje, het is ook gewoon onwaar. Kritische academische stemmen worden nu al het zwijgen opgelegd in Israël, ze worden verketterd, gecanceld, of met ontslag bedreigd. Een boycot van hun instellingen zou hen juist gelijk geven en sterken in hun moedige protest. In feite evident. En daarenboven, men leze toch eindelijk eens de richtlijnen van de ‘academische en culturele boycot’: boycot is nooit een boycot tegen personen maar alleen tegen instellingen. Dus we kunnen al die progressieve stemmen uitnodigen, en steunen op alle mogelijke en onmogelijke manieren. Bijvoorbeeld door eredoctoraten.
De rector vindt ook dat de bezetters de universiteit niet moeten viseren, maar de politiek. Ook weer heel problematisch. Er waren 40.000 mensen op de Gazamars afgelopen zondag 19 mei. Nee, die waren er niet alleen voor de Leuvense universiteit maar vooral voor de overheden. De studenten waren erbij, en zij hebben zich, zoals alle anderen, ook en vooral tot de regering gericht. Nogal wiedes. Maar de wijsheid zegt: altijd eerst voor eigen deur vegen. Think global, act local. Eerst de Universiteit, dan de Belgische regering en dan Europa. Het zou stemmen als Caroline Gennez en De Croo gigantisch helpen als de Belgische universiteiten, zouden overgaan tot boycot. De Spaanse universiteiten deden het recentelijk. Het kan dus wel degelijk! Het moet gezegd dat de Leuvense universiteit de contacten met Israëlische universiteiten op een laag pitje heeft gezet. Maar de studentenbezetters vragen een sterk signaal.
Zowel de UN conventie over apartheid als de UN conventie tegen genocide roepen op om alle instellingen die medeplichtig zijn aan deze misdaden tegen de mensheid te isoleren en te criminaliseren. Dat is uiteraard in eerste instantie een verplichting voor staten, maar volgens de geest van deze conventies is duidelijk dat ook instellingen opgeroepen worden om niet samen te werken met instellingen die medeplichtig zijn aan apartheid en genocide. Wat voor de Israëlische universiteiten bewezen werd door vele rapporten en boeken.
Ook artikel 2 van het associatieverdrag tussen de EU en Israël is duidelijk. “De betrekkingen tussen de partijen (…) zijn gebaseerd op de eerbiediging van de mensenrechten (…) die ten grondslag liggen aan hun binnen- en buitenlands beleid en een essentieel onderdeel van deze overeenkomst vormen.” Uiteraard schreeuwt het ten hemel dat Israël mensenrechten schendt door de misdaad der misdaden, ‘(plausible) genocide’. Dus zouden de universiteiten geheel in de geest van het associatieverdrag dat artikel twee kunnen en moeten inroepen om tot boycot over te gaan, juist omdat de EU het niet zal doen.
De rector noemt naar het eind van zijn tekst toe “oproepen tot boycot gemakkelijk”. De rector vergist zich schromelijk. Het verwijt van antisemitisme is nooit veraf. In Duitsland en Frankrijk is pleitten voor boycot bij wet verboden, en in Amerika wordt het studentenprotest massaal neergeslagen en gecriminaliseerd. Dat geeft aan dat pleiten voor boycot allesbehalve gemakkelijk is. En aan een katholieke universiteit kan je er donder op zeggen dat de sympathie voor Israël en ja zelfs het latente en openlijke zionisme groot blijft. Voor de goede orde: zionisme is een ideologie die ‘een land zonder volk’ wil ‘voor een volk zonder land’, dus de misdaden tegen de mensheid, etnische zuivering, apartheid en genocide, zitten erin wezenlijk ingebakken, zoals in alle vormen van nederzettingskolonialisme.
De conclusie is onontkoombaar: universiteiten moeten alle samenwerkingen met Israëlische universiteiten en instellingen meteen stopzetten. Dat zal de daadkracht van de dissidente stemmen in Israël en de daadkracht van onze politici aanzienlijk versterken. Als we lijdzaam blijven toekijken, zijn de universiteiten, , zoals de studenten scanderen, inderdaad medeplichtig aan genocide, net zoals de staten waar ze deel van uitmaken.
—
Why we should boycott Israeli universities. A reply to the rector
In his opinion piece explaining to the studentoccupation and the world why KU Leuven is opposed to boycotts (DS 22/5), the rector makes light of the contradiction between boycotting Russia and Iran and not boycotting Israel. He writes: “Why not boycott? There are precedents. Consider the cessation of cooperation with Russia and Iran. But those boycotts are part of or parallel to a government sanctioned policy.” That’s lame. So the university can only take action if the government does as well? Talk about a convenient umbrella to hide under. Besides, the government, through the minister of development collaboration, Caroline Gennez and now even Prime Minister De Croo has already called for forms of boycott. So what are we waiting for? But what is worse for the Rector’s text is that all the fine arguments he then lists for not boycotting also apply, of course, to Russia and Iran, and if possible many more. And so all his arguments automatically become fallacies. If they apply only to Israel and not to Russia and Iran, something must be wrong. Right?
He writes that an academic boycott “would especially discourage and isolate progressive forces that are found precisely in Israeli universities”. It is not only a trite tune, it is simply untrue. Critical academic voices are already being silenced in Israel, reviled, cancelled, or threatened with dismissal. A boycott of their institutions would actually vindicate and strengthen them in their courageous protest. And besides, surely one finally should read the guidelines of the “academic and cultural boycott”: boycott is never a boycott against individuals but only against institutions. So we can invite all those progressive voices, and support them in every possible and impossible way. For example, through honorary doctorates.
The rector also believes that the occupiers should not be direct their requests to the university, but rather to politics. Again, very problematic. There were 40,000 people at the Gaza March last Sunday, May 19. No, they were there not only for the University of Leuven but mostly for the authorities. Quite obvious. But: always sweep in front of your own door first. Think global, act local. First the University, then the Belgian government and then Europe. It would help voices like Caroline Gennez and De Croo tremendously if the Belgian universities, would boycott. Spanish universities did it recently. So it can be done!
Both the UN Convention on Apartheid and the UN Convention against Genocide call for the isolation and criminalization of all institutions complicit in these crimes against humanity. This call is obviously directed primarily to states, but the spirit of these conventions is clear that institutions are also called upon not to cooperate with institutions complicit in apartheid and genocide. Which for Israeli universities has been proven by many reports and books.
Article 2 of the EU-Israel Association Agreement is also clear. “Relations between the Parties (…) shall be based on respect for human rights (…) which underpin their domestic and foreign policies and constitute an essential element of this Agreement.” Of course, it screams to heaven that Israel violates human rights through the crime of crimes: ‘(plausible) genocide.’ So entirely in the spirit of the Association Agreement, universities could and should invoke that Article Two to boycott, precisely because the EU will not.
Toward the end of his text, the Rector calls “calls for boycott easy.” The rector is grossly mistaken. The accusation of anti-Semitism is never far away. In Germany and France, advocating boycott is prohibited by law, and in America, student protest is massively crushed and criminalized. That indicates that advocating boycott is anything but easy. And at a Catholic university you can be sure that sympathy for Israel and yes even latent and overt Zionism remains strong. For the record, Zionism is an ideology that wants “a land without a people” “for a people without a land,” so the crimes against humanity, ethnic cleansing, apartheid and genocide, are essentially ingrained in it, as in all forms of settlement colonialism.
The conclusion is inescapable: universities should immediately stop all collaborations with Israeli universities and institutions. This will significantly strengthen the decisiveness of dissident voices in Israel and the decisiveness of our politicians. If we continue to stand idly by, the universities, as the students screech, like the countries they are part of, are indeed complicit in genocide.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
