Voorwoord.
Ten eerste: Graag wil ik twee van mijn trouwste lezers bedanken voor hun weergaloze steun bij het bronnenonderzoek : F.G. en P.W.B.
Ten tweede: Voor het schrijven van dit schrijfsel kreeg ik van het Vlaams Instituut voor de Herwaardering van de Voetnoot een pennenzak. Merci!
‘Oh, mein Gott! Ratzinger neuer Papst’
Na mijn artikel, “Uit de Kerk treden voor Dummies”2 dat door een aantal lokale huis aan huis bladen is geweigerd, wat al beter is dan helemaal geen reactie, probeer ik hier aan mijn vrijzinnige vrienden uit te leggen waarom ik me niet laat ontdopen. Om te vermijden dat ik het twee keer per week moet debiteren, hier heeft u de uitleg, doe er uw voordeel mee.
Om te beginnen heb ik nooit gevraagd om gedoopt te worden. Mijn ouders hebben die beslissing genomen toen ik een paar dagen oud was. Ik herinner me er niets van, wat er, volgens Gie V. d. B. zou kunnen op wijzen dat het nooit gebeurd is en menig doopregister dus vervalst is. De lijst van misdaden van de pastoors gaat binnenkort niet meer te overzien zijn!
Dat mijn ouders voor die optie gegaan zijn, is geen toeval. Mijn vader had er voor gekozen om zijn zaak op te bouwen in een dorp waar de pastoor de CV&P burgemeester nog kon afblaffen als zijn meid weer niet gewillig was geweest (voor alle duidelijkheid: zowel die van de pastoor als van de burgemeester). Het ging er gezellig en
